Gisterenavond tijdens de vergadering van de VvE ben ik niet altijd even aardig geweest. Ik heb een van mijn buurmannen onderbroken en vrij hard tegen hem 'kappen' geroepen. Sowieso was ik geïrriteerd op die vergadering. Nu zul je misschien denken dat kan wel eens gebeuren. Maar ik heb juist weer veel ondermijnende gedachten!
Toen ik later de avond doorsprak met mijn lief vond hij dat ik te ver was gegaan om 'kappen' tegen die aardige buurman van mij te zeggen. Hierdoor heb ik me de hele avond schuldig en rot gevoeld. En heb ik vanochtend uit armoe een sms gestuurd om te excuseren. Maar als je het me nu oprecht vraagt, vind ik niet dat ik fout zat. De voorzitter had al herhaaldelijk gevraagd het onderwerp te laten rusten en toch ging deze buurman nog zijn mening geven. Ik had het misschien wel wat netter kunnen zeggen dan het 'kappen'. Maar weer, als ik heel eerlijk ben, had ik het nu weer zo gedaan.
Tsja en daar ligt dan mijn eigenwaarde te grabbel. Omdat mijn lief vindt dat ik te ver ben gegaan, heb ik er slecht van geslapen en heb ik een excuus-sms gestuurd. Het komt niet echt van mij uit. Eigenlijk wil ik alleen maar mijn lief tevreden houden. Ik ga niet voor mijn eigen waarde staan door te zeggen 'ik vind dat ik het goed heb gedaan'. Jammer. Erg jammer eigenlijk. Dat ik dat heb laten liggen.
Nu alsnog, ik mag er zijn, ik mag een mening hebben, ik mag mijn mening uiten, ik mag voor mijn mening staan. Ik had het liever of netter kunnen zeggen, maar zo erg is dat ook niet dat ik een keer uitval.
Zoals ik gisteren al zei, ik kan over dit onderwerp wel door blijven gaan. Alleen de titel al van mijn project 'Ik mag er zijn'. Ik vind dat niet van mezelf, dat ik er mag zijn. En ik vind het zelfs stom om te zeggen 'ik mag er zijn'. Toch ga ik dat nu 10 dagen zeggen. Om van dit dogma af te komen. Ik mag er wél zijn!
Mijn waardigheid kan een boost gebruiken. Mijn eigenwaarde mag worden opgekrikt. En niemand kan toch ontkennen dat ik goed bezig ben. Ik toon discipline! Ik ben gezond bezig. Ik ben positief bezig. Ik ben liefdevol bezig. Ik ben oké, ik ben wie ik ben en ik ben heel oké!
1 opmerking:
Wat een grappige herkenbare situatie. Ik kan me inderdaad van jouw schatje totaal niet indenken dat hij tegen iemand zou zeggen "kappen!". Dat zit gewoon niet in zijn zachtaardige karakter.
Maar ja, we zijn niet allemaal zoals hem. We zijn misschien wat gepeperder, of wat feller, of wat ongenuanceerder. En dat mag! Hoewel het wel geregeld afgestraft wordt...
Ik kom als hollander in het buitenland heel vaak in gelijksoortige situaties. Ik geef ongezouten, totaal goed gemeend en lichtelijk naief m'n mening over iets tegen iemand en dan achteraf krijg ik thuis van mijn Britse echtgenoot al zoiets van "oempf dat was wel een beetje erge kaaskop opmerking", en dan denk ik Oh Oh, wat nu, ik moet excuses aanbieden enzo.
Een paar uur later als ik er een beetje van bijgekomen ben denk ik: Als iedereen nou es wat meer recht voor z'n raap was dan zag die hele schijnheilige wereld er een stuk beter uit en wist iedereen waar hij aan toe was! Die doordrammerige buurman had misschien gewon wat duidelijke taal nodig. En hield hij daarna op? Ja? Mooi zo, goed gedaan :-)
Een reactie posten