Zoeken in deze blog

donderdag 28 oktober 2010

Leegte creëren: sportvasten en mediteren, dag 2

Het is vandaag de derde afbouwdag en net zoals de andere keer dat ik het deed, valt die dag zwaar. Je eet al niet meer maar je mag nog twee glaasjes sap per maaltijdmoment, morgen is dat er één. Het is de eerste dag dat je geen kauwbaar voedsel binnenkrijgt. En dat mis je dan toch.

Ik vond ook de training van een halfuur hardlopen vandaag niet meevallen. Je voelt het nu ook aan je spieren. Tijdens het hardlopen vertel ik mezelf steeds dat ik goed bezig ben. Ik heb vandaag vooral me gericht om er positief in te staan. En dat heeft gewerkt! Ik heb de dag redelijk goed kunnen doorstaan.

Mediteren op een lege maag geeft een heel ander gevoel dan op volle maag. Je voelt je letterlijk al lichter. In je hoofd ook. Dat maakt het voor mij gemakkelijk om ook mijn gedachten lichter te maken.

Op dit moment ben ik 1,5 kg gewicht en 1,5 % vet kwijt.Ik houd voor ogen waarvoor ik het doe, een leger lijf en een leger hoofd. Als ik op de loopbaan aan het rennen ben, heb ik het gevoel dat mijn ouders achter me staan om alles uit me trekken dat ik nu aan ballast meeneem. Meer nog dan het gewicht, wil ik de ballast kwijtraken!

woensdag 27 oktober 2010

Leegte creëren: sportvasten en mediteren, dag 1

Dag 10 van mijn vorige project is niet geschreven. Ik heb hierbij voor mezelf gekozen en ben verder gegaan met het volgende project. Over voor jezelf kiezen, kan ik nog pagina's vol schrijven. Het is een goed thema geweest dat paste op dat moment.

De trouwe lezers weten dat ik dit blog begonnen ben met sportvasten. 10 dagen sporten en 3 dagen vasten. De overige dagen af- en opbouwen van eten. Uit mijn vorige project komt duidelijk voor mij naar voren dat het tijd is om ruimte te maken, leegte te creëren. Ruimte om te ontvangen en stilte om te luisteren naar mijn innerlijke ik.

Het sportvasten doe ik samen met mijn lief. Vandaag is afbouwdag 2. Ik ben al 2 kg kwijt! En nee, dat is geen vocht. Mijn lief heeft geen hongergevoel, ik wel. Hij vindt het niet moeilijk, ik wel. Hij vindt dat we nu nog veel mogen eten, ik niet (twee sinaasappels, bouillon met soepgroenten en wokgroenten is ons menu vandaag). En nu door het zo op te schrijven, merken jullie ook dat mijn lief mentaal gemakkelijker in elkaar zit dan ik. Ik maak het mezelf moeilijk, ga er iets zwaars van maken. Dus een zeer nuttig project voor mij! Nogmaals weliswaar, maar ik sta er nu ook echt anders is dan een halfjaar geleden.

Omdat de ruimte vooral ook bij mij mentaal nuttig is, ga ik erbij mediteren. Net voor het eerst sinds lange lange tijd gemediteerd. In ons nieuwe huis hebben we een mooi erkerraam waar je in kunt zitten. Een geweldige plek om te zitten. En stil te zijn. Stilte om jezelf te kunnen horen.

Het beloven een mooie 10 dagen te worden!

vrijdag 22 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 9

Er zijn nu te veel dingen die ik zou willen beschrijven. Maar ik ga beginnen bij een afspraak eerder deze week. Ik had een afspraak met directeur van een uitvaartonderneming om over mijn boek Ik moet je achterlaten te praten. Ik vind dat mijn boek uitermate geschikt is voor de nazorg van een uitvaartcentrum. Mensen kunnen er herkenning in vinden en troost uit putten. Maar helaas deze man had mijn boek niet gelezen. Hij schaarde het boek onder de 'eigen verhalen' die hij al zo vaak had gelezen. Hoe kies je op zo'n moment voor jezelf? Ik vond het een uitdaging om mijn waardigheid te behouden. Je gaat jezelf toch gemakkelijk verdedigen. Mijn boek is geen 'eigen verhaal'. Het is een verhaal over rouw waarin mijn verhaal af en toe terugkomt.

Moet je op zo'n moment opstappen? Is dat voor jezelf kiezen? Ik ben bij die man omdat ik iets van hem wil. Ik wil dat hij mijn boeken aan zijn klanten geeft. Dat ging hij niet doen. Dat was al heel snel helder. Ik vond het oprecht lastig om te handelen op een manier die voor mij het beste was. Uiteindelijk had deze man wel een andere suggestie voor mij, waar we elkaar zouden kunnen helpen. Achteraf goed dat ik niet ben opgestapt.

En nu vandaag. Iemand vraagt mijn hulp via twitter. Iemand voelt zich slecht en alleen en reikt uit naar mij. Ik voel me verantwoordelijk voor deze persoon omdat we al een aantal interessante uitwisselingen hebben gehad. Ik voel me geraakt. En ik maak me zorgen. Hoe kies ik hierin voor mezelf? Ik wil deze persoon graag helpen, maar ken hem alleen online. Uiteindelijk heb ik via twitter iemand gevonden die zich over deze persoon ontfermd.

Hoe heb ik nu voor mezelf gekozen? Ik vind het belangrijk dat ik mensen, ook al ken ik die alleen online, die me hebben geraakt niet zomaar laat vallen. Betrokkenheid is een belangrijke waarde voor mij, net als behulpzaamheid. Echter, ik ga ook voor mezelf kiezen door deze persoon te ontvolgen. Hij blijkt een drugsverslaafde te zijn. En dan kom je weer op het verhaal 'slachtoffer'. Ik wil niet in zijn slachtoffergedrag meegezogen worden. Hij is verantwoordelijk voor zijn leven en zijn keuzes.

Nu ik dit opschrijf, voelt mijn lijf verkrampt, gespannen, misselijk, ik moet bijna overgeven! Dit is shocking voor mij! De laatste dagen komt bij mij heel sterk naar voren dat ik een moederrol op me neem tegenover verschillende mensen in mijn omgeving. Blijkbaar ook tegenover deze persoon. En om tegen een kind te zeggen dat hij het maar uit moet zoeken, dat kan niet. Ik ga dus tegen mijn eigen moederschap in door de banden met een van mijn 'kinderen' door te snijden. Als moeder mag je dat natuurlijk nooit doen.

IK BEN NIET DE MOEDER VAN DEZE PERSOON! Ik ben alleen moeder van mijn twee kinderen. En alleen mijn twee kinderen verdienen mijn moederliefde. Ik ga deze persoon loslaten. Ik ga erop vertrouwen dat ik, door bij mezelf te blijven en een helpende hand hebt uitgestrekt, iets in gang heb gezet. Dat er anderen zijn die het overnemen. Dat het universum zorgt voor deze persoon. Want ik ben niet verantwoordelijk voor alle mensen op deze aarde.

En ik ga nog verder. Omdat ik hier op gewezen werd door Ruud van Wingerden van Binnenstebuiten groei en ontwikkeling. Zolang ik mijn kinderwens blijf invullen met het verzorgen van anderen als kinderen, wordt mijn echte wens nooit vervuld. En daar wil ik nog wel eens beter over nadenken!

woensdag 20 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 8

Vandaag een gesprek gehad met Ruud van Wingerden van Binnenstebuiten groei en ontwikkeling. De overdenking die ik vandaag meekreeg is 'slachtofferol'. Een vervelend woord. Bovendien heb ik een enorme hekel aan slachtoffer zijn. Toch speel ik af en toe slachtoffer. Dat is dus iets dat ik niet wil, en daar kan ik nu over na gaan denken.

Een andere conclusie van vandaag. Ik neem in veel van mijn relaties een moederrol op me. En ik heb maar twee kinderen waar ik over mag moederen. Al die anderen, die wel de moederaandacht van mij vragen, zou ik niet moeten bemoederen. Een zeer belangrijke confrontatie met mezelf.

Voor jezelf kiezen, daar is geen recept voor. Wat je wel beter bij jezelf kunt leren ontdekken, is om te herkennen met welk gedrag van jezelf je je goed voelt. Het bemoederen van mensen om me heen, geeft me geen goed gevoel. Ja natuurlijk in eerste instantie wel, is fijn om te zorgen, is fijn als iemand verzorgd wil worden. Maar uiteindelijk doe je twee mensen tekort, jezelf en die ander. Die ander is namelijk een volwassen persoon die prima voor zichzelf kan zorgen en mijn bemoedering niet nodig heeft. En mijn moederrol zou ik moeten bewaren voor mijn kinderen. Niemand anders verdient die moederenergie en dan geef ik het zomaar weg.

Ik heb in dit project besloten om vanaf nu gelukkig te zijn. Ik denk dat het zo simpel is. We bepalen namelijk alles met onze eigen gedachten. Wij bepalen zelf hoe we ons voelen. En vanaf vandaag ga ik niet meer moederen over volwassenen!

dinsdag 19 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 7

Gisteren stond in het teken van het tv-interview. EditieNL had contact gezocht met Denise Hilhorst van Frisse Zin om haar te interviewen over vruchtbaarheidsproblemen en voeding. Zij heeft boeken in eigen beheer uitgegeven 'Open zenuw' over vruchtbaarheidsproblemen en je omgeving en 'Alles dubbel' over startende tweelingmama's. Denise had zelf niet met voeding geëxperimenteerd en verwees de redactie door naar mij.

Zo werd ik gebeld en een uur later geïnterviewd. Dat gaat enorm snel. Het heeft me verbaasd en veel dingen geleerd. Dat zelfs een interview met mij minder dan een halfuur in beslag neemt bijvoorbeeld. Ik dacht ze moeten alles minstens drie keer opnemen voordat het er goed opstaat. De uitzending van het item hutspot goed voor sperma van EditieNL kun je hier bekijken.

In het thema van deze 10days wil ik erop reflecteren. Het is me overkomen gisteren. Ik checkte nog even Twitter voordat ik onder de douche stapte en door de timing werd ik direct gebeld en is alles heel snel gegaan. Geen moment gehad om erover na te denken. Om na te denken wat de impact zou zijn van mijn verhaal op de tv. Om na te denken wat ik precies ging zeggen. Om na te denken in hoeverre ik voor mezelf aan het kiezen was.

En dan voordat je het weet zijn de opname-mannen weer weg. Is je leven voor een aantal dagen behoorlijk overhoop gehaald. En heb ik geen moment nagedacht of ik voor mezelf koos door dat interview te geven. Onze kinderwens werd wel op tv getoond. De wens werd niet breed uitgemeten, maar dat wist ik allemaal van tevoren niet precies. Het was een ludiek item, waarin ik een grappige rol kreeg toebedeeld.

Als ik er nu op terugkijk vind ik dat ik zeker voor mezelf heb gekozen. Ik heb er veel van geleerd. Ten eerste dat het leuk is om te doen. Ik heb twee heel aardige mensen in mijn huis gehad die mij op mijn gemak stelden. Ik heb een leuk contact gehad met de redactie van EditieNL via de telefoon. Ik begrijp nu beter hoe een tv-programma wordt gemaakt, erg interessant. Ik ben voor het eerst van mijn leven op tv geweest.

En ik zag het als een kans en heb die gegrepen. Een kans op wat precies, dat zal de tijd leren!

donderdag 14 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 6

God heeft oneindige liefde en oneindig geduld. Je mag er zo lang over doen als jij nodig vindt. En ik doe er nogal lang over. Goed dat hij geduldig is!

Mijn zoektocht in het voor mezelf kiezen gaat gestaag. Eergisteren naar aanleiding van mijn post te horen gekregen dat ik te streng voor mezelf ben en te hoge verwachtingen heb. Daar lijkt het wel op.

Jouw gevoel van liefde is je toegangspoort naar God. Wat trek ik toch mooie kaartjes. Ik geloof niet in God in ze zin van een man met een witte baard. Ik geloof wel in God in de zin van liefde. Inderdaad, liefde is de poort naar God.

Hoe past dit alles in voor mezelf kiezen? Ik denk dat je het beste voor jezelf kunt kiezen door jezelf te ontwikkelen. Daar ben ik nu heel druk mee bezig. Wat ik ook werkelijk een bizarre ontdekking vind, is dat wanneer je denkt voor jezelf te kiezen, je juist tegen jezelf kiest. Dat behoeft wat uitleg.

Mijn lief was van de week laat thuis. Ik ga me dan opwinden daarover. Ik denk dan voor mezelf te kiezen door me ermee te gaan bemoeien. Ik wil hem naar huis halen omdat ik denk dat dat het beste voor mij is. Jullie voelen al aan dat dat een kromme redenatie is. Wat het beste voor mij is, is om die ander los te laten. Om die ander zijn gang te laten gaan (in dit geval mijn lief). Te accepteren dat hij ervan houdt om soms laat uit te gaan (we praten hier niet over een dagelijkse of wekelijkse of zelfs maandelijkse gewoonte). Dát is het beste voor mij!

Accepteren, daar lijkt het in het leven helemaal om te draaien. Accepteren dat mijn lief van uitgaan houdt. Wat is er eigenlijk mis mee? Daar zit een overtuiging achter dat laat weg zijn niet goed is. Waarom dan niet? Mijn lief komt altijd weer naar huis omdat hij bij mij wil zijn. Het klinkt heel makkelijk, accepteren. Maar dat is het niet. Mijn zus zegt wel eens 'gewoon vanaf nu besluiten dat je het zo vindt'. Dat is het. Gewoon vanaf nu besluiten om anders te gaan denken.

Dat lijkt me een goede om het weekend mee te beginnen 'ik ga vanaf nu anders denken!'. En ook mezelf accepteren natuurlijk! Fijn weekend.

dinsdag 12 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 5

Ik moet nog zoveel leren! En daar ben ik blij om en dankbaar voor! Ik vergis me in hoe ik voor mezelf moet kiezen. Vandaag, bijvoorbeeld, dacht ik voor mezelf te kiezen door mezelf een dag vrij te gunnen. Ik heb namelijk het hele weekend gewerkt en vond dat ik wel een dagje vrij verdiende. Maar wat gebeurt er dan met me? Ik raak in een impasse. In plaats van het ervan te nemen, kom ik nergens toe.

Dat is niet voor mezelf kiezen. Het is een neerwaartse spiraal waar ik in terechtkom. Zelfs het schrijven van deze post, heb ik gisteren niet afgemaakt. Ik had nog een aantal zaken af te handelen en ook dat is me gisteren niet gelukt. Van nietsdoen word ik niet gelukkig. Daar word ik niet blij van.

Als ik dan mezelf een dag vrij wil geven, kan ik beter dat invullen door iets te gaan ondernemen. Ik had bijvoorbeeld een dag naar het strand kunnen gaan. Of naar de sauna. Of een dagje winkelen. Er zijn genoeg bezigheden waar ik blij van word. Maar een dag nietsdoen, nee dat maakt me niet blij. Bovendien stapelen de dingen zich op die ik nog wel moet doen. Een achterstallige administratie bijvoorbeeld. Of dozen uitpakken. Of boek lezen. Of...

Ik weet nog heel goed dat mijn coach tegen me zei: 'je moet wel iets blijven doen'. Wat was ik boos toen zeg. Alsof ik niet genoeg mijn best doe. Nu snap ik die opmerking. Als je niets doet, dan stop je met bewegen. En je moet wel in beweging blijven. Ik denk dat ik nog zoveel te leren heb. Ik vind dat leuk, maar ook moeilijk. Ik heb nu een tip voor een boek gekregen van Karin (zie reacties bij dag 3). Over jezelf ontwikkelen als je je moeder al op jonge leeftijd bent verloren. Wie heeft er nog meer een idee wat me zou kunnen helpen om beter te leren voor mezelf te kiezen? Alle tips zijn meer dan welkom!

zaterdag 9 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 4

Gods wil spreekt door jouw hart. Dat is het spirituele inzichtskaartje dat ik vandaag trok. Dat is een boodschap die steeds terugkomt. Tenminste zo wil ik de boodschap verstaan. Ik zou op moeten gaan in een groter geheel. Niet de 'ik' van mij moeten laten overheersen in het leven. Nee mijn leven in dienst stellen van de algemeenheid. Dat was ook te lezen in mijn gedicht van gisteren. Dat beschouw ik als ultieme vrijheid.

Maar hoe doe je dat in de praktijk? Mijn ik is behoorlijk aanwezig. Ik wil bijvoorbeeld graag gelezen worden. Mijn hersenspinsels wil ik niet alleen voor mezelf houden, nee ik gooi ze op internet om reacties te krijgen. Mijn ik strijdt ook met sommige mensen om me heen. Ik zou het zo heerlijk vinden als ik die strijd niet meer zou voeren. Hoe zet je je ik daarin opzij?

Gisterenavond nog met mijn lief een heftige discussie gevoerd. Of beter ik voelde me aangevallen. Mijn ik zat me behoorlijk in de weg en ik kon mijn ik maar niet loslaten. Ik dacht voor mezelf te kiezen (want daar hebben we het over :-)) door voor mezelf op te komen. De ervaring leert nu dat dat niet per se voor jezelf kiezen betekent. Door je zo op jezelf te richten, zet je jezelf helemaal vast. Je staat niet meer open voor de ander.

Ik wilde mijn lief vertellen dat de overtuiging dat ik geld moet verdienen niet bij mijn past. Ik ben nu namelijk een grote vertaalklus aan het doen waar ik letterlijk ziek van wordt. De hele week al hoofdpijn en misselijk. Omdat ik die klus tegen heug en meug zit te doen. Waarom ik deze klus heb aangenomen? Omdat ik het stemmetje hoorde 'je moet wel geld verdienen'. Dit stemmetje past niet bij mij.

Het is moeilijk uit te leggen en mijn lief begreep me ook niet. Vandaar dat ik het gevoel had dat ik me moest verdedigen. En waar gaat het uiteindelijk om? Dat geld verdienen als hoofdmotivator bij mij niet werkt. En dat het geld dat ik met die klus verdien me het niet waard is om me ziek te voelen. Het werd een strijd. Waar ik zelf maar niet uitkwam en me bleef wentelen in mijn gekrenkte ik. Vreselijk. Mijn lief is de wijzere op zo'n moment en weet mij en zichzelf er dan wel uit te halen. Beter.

Waar wil ik naartoe? Dat voor jezelf kiezen soms betekent je ik niet zo prominent naar voren te laten komen.

Vrij, vrij, vrij
Blij, blij, blij
Vrij met me
Vrijheid
Bevrijd me
Bevrijdend
Zij aan zij
Samen
vrij zijn,
blij zijn!

vrijdag 8 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 3

Gisteren zo'n drukke dag gehad met dingen voor mezelf, dat ik geen tijd had om te bloggen. Wat heb ik zoal gedaan? Ik heb een uitgebreid lunchgesprek gehad met Ruud van Wingerden van Binnenstebuiten groei & ontwikkeling. Nu weet je dat als je zo'n gesprek ingaat, dat je de confrontatie met jezelf aangaat.

Is dat voor jezelf kiezen? Ik denk het wel. Ik wil leren beter naar mijn eigen stemmetje te luisteren en daardoor voor mezelf te kiezen. Het was een voor mij moeilijk gesprek omdat Ruud elke keer heel goed de kern pakte. Dus ik werd continu geraakt en moest zoeken naar woorden. Dat is verrassend voor een schrijver. Op papier is het zoveel makkelijker dan in het echte leven. Na ongeveer een uur bleek dat ik een grote wens naar vrijheid heb. We hebben veel over mijn overtuigingen gesproken. Ik heb zelf het gevoel dat ik veel overtuigingen van mijn moeder met me meedraag.

Mijn moeder is al bijna 20 jaar dood en veel zaken heb ik niet met haar af kunnen handelen. Ik heb het idee dat je een soort losmaakperiode nodig hebt. Dat je je af kunt zetten tegen je ouders (en door voor dochters vooral tegen hun moeder). Dat heb ik nooit gedaan. Ik ben dus nooit af gaan tasten waar ik nu werkelijk voor sta.

Dit klinkt misschien zielig, maar dat is het niet. Ik wil dit nu nog heel graag doen! Niet meer die last op mijn schouders dragen van allerlei verwachtingen waar ik aan zou moeten voldoen. Verwachtingen van iemand die niet eens meer leeft, want zo simpel is het eigenlijk.

Uiteindelijk bestaat je hele leven uit overtuigingen. Waar Ruud me op wees dat je dan maar beter positieve overtuigingen kan hebben. Leven in vrijheid is een positieve overtuiging. Ik moet nadenken wat vrijheid voor mij betekent. Daarom dit gedicht.

De horizon
het einde der dingen
Ik wil de horizon zijn
overvloeien in het geheel
opgaan in de alwetendheid
Geen ik die van alles wil
geen ikke, ikke, ikke
nee een saamhorigheid
een allesomvattend gevoel
een veiligheid
een niets

woensdag 6 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 2

Wat is voor jezelf kiezen toch ontzettend moeilijk! Misschien ook omdat ik niet altijd weet wat het beste is voor mezelf. Maandag had ik bijvoorbeeld met mijn lief afgesproken dat hij de kinderen uit school zou gaan halen. Vanwege mijn grote drukte, dan hoefde ik er niet uit en kon ik door blijven werken. Maar als het puntje bij paaltje komt, dan besluit ik om dan maar zelf te gaan. Lief zegt ook dat hij het druk heeft en liever niet weggaat van kantoor. Dan denk ik 'laat maar'.

Daar gaat het mis. Waarom denk ik 'laat maar'. Ik zeg dan in feite dat mijn drukte minder belangrijk is dan zijn drukte. Heel vervelend dat ik mezelf tekort doe. En het is niet zo dat mijn lief er niet toe bereid was, of dat hij niet mee zou werken. Als ik het vraag, kan eigenlijk alles. Op het moment zelf vind ik het moeilijk om voet bij stuk te houden.

Ik denk oprecht dat ik beter voor mezelf kan kiezen als ik beter op een rijtje heb wat ik zelf wil. De laatste weken en maanden is dat voor mij een zoektocht. Op verschillende manieren word ik gewezen op vastgeroeste overtuigingen die ik al dan niet bewust hanteer. Nu net kwam ik tot de schokkende ontdekking dat ik niet zeker weet of moeder zijn echt het belangrijkste voor me is in het leven. Zo voelde het, als een schok. Ik dacht 'dat kan toch niet, mijn kinderen zijn toch het belangrijkste op aarde voor mij?' Misschien is dat niet zo. Misschien vind ik mezelf belangrijker. En dat mag dan weer niet van mezelf. En hoe rijmt dit alles met mijn bijna obsessieve kinderwens?

Dit dilemma kwam vandaag extra naar voren omdat ik een oppasprobleem heb. Mijn kinderen zijn woensdag en vrijdag bij de oppas, of beter, ze zijn thuis maar dan met een oppas/gastouder. Momenteel ben ik gastouderloos en ben ik nu nieuwe meisjes aan het 'uitproberen'. Het meisje dat ik nu heb, roept twijfels bij me op. Een moeilijke achtergrond. En ze kan niet fietsen, wat enorm onpraktisch is. Letterlijk kies ik nu voor mezelf omdat ik het zo druk heb dat ik wel een oppas nodig heb. Dat terwijl ik mijn twijfels erbij heb voor de kinderen. Dit vind ik egoïstisch. Ik laat mijn belang hier voorgaan op het belang van de kinderen.

Als het zo is dat het moederschap niet het belangrijkste is in mijn leven, maakt dat mij dan een mindere moeder? Of zie ik het moeder zijn als aanvulling op mijn bestaan? Voel ik me gewoon dankbaar omdat ik leven door mag geven? Waar komt mijn grote wens vandaan? De liefde vieren tussen mijn lief en mij? Zijn daar geen andere manieren voor? Zoals trouwen?

Ik blijf het idee houden dat een kind ons/mijn leven zou verrijken. En dat ik zeker een beter mens ervan wordt. En dat ik daarin juist voor mezelf kies, omdat een kind mij heel veel zal brengen!

maandag 4 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap

Lieve mensen, ik heb mezelf weer een uitdagend project bezorgd. Voor mezelf kiezen, hoe doe je dat? Jullie zullen misschien denken dat het gemakkelijk is. Maar dat is het niet! Om voor jezelf te kunnen kiezen, moet je weten wat je zelf wilt. En om dat te weten, moet je jezelf heel goed kennen.

Vandaag op de sportschool had ik een klein incident wat me deed beseffen hoe moeilijk het is voor jezelf te kiezen. Er was een man die ik jaren niet heb gezien. Hij wilde op dezelfde voet verdergaan als jaren geleden. Ik zat toen in een heel andere periode in mijn leven en trok dit soort mannen aan, die ik nu zou bestempelen als 'fout'. Ik wil niets met die man te maken hebben op dit moment. Toch kwam hij naar me toe, toen ik in een onmogelijke houding lag om buikspieroefeningen te doen. Hij wilde me zoenen. De enige reactie die ik heb gegeven, is mijn hoofd heel snel wegdraaien, maar er belandde wel een kleffe zoen op mijn wang.

Ik heb hier NIET voor mezelf gekozen, dan had ik deze man een mep verkocht toen hij in mijn persoonlijke ruimte kwam. Ik heb hier NIET mijn grens aangegeven. Blijkbaar is mijn oerreactie het iemand anders naar de zin te maken. Of beter, allerlei aangepast gedrag te vertonen opdat de ander mij maar aardig blijft vinden. Dat gaat kennelijk zover dat ik een 'foute' man toesta over mijn grens heen te gaan. Terwijl ik dit opschrijf, word ik verdrietig. Omdat ik meer waard ben dan dit. Hoe kan ik mezelf zo tekortdoen dat ik een foute man boven mezelf stel??? Werkelijk, werkelijk, werkelijk.

Dit aanpassingsgedrag zit heel erg diep. Het project is op dit moment ingegeven omdat ik in een persoonlijke situatie verkeer, waar het noodzaak is geworden om voor mezelf te kiezen. Ik wil en kan er niet over in detail treden. De details doen er ook niet toe. Ik kan wel beschrijven waar ik tegenaan loop. In het kiezen voor mezelf, doe ik de ander pijn. Deze ander uit dat ook door mij een schuldgevoel te geven, mij dingen te verwijten, mij te vertellen dat ik een onaangenaam persoon ben. Die ander is mij wel dierbaar. Het is iemand die ik helemaal geen pijn wil doen.

In deze situatie is mijn grens zover opgerekt dat ik niet anders kan dan voor mezelf te kiezen. Ik ga kapot aan de situatie, het doet mij pijn en verdriet. Ook al is deze andere persoon mij dierbaar, ik ben gaan beseffen dat ik mezelf dierbaarder vind. Of anders gesteld: hoe kan ik het 'de ander geen pijn willen doen' vooropstellen boven 'mezelf pijn doen'?

Toch vind ik voor mezelf kiezen het moeilijkste wat er is. Er zit een stemmetje in mij dat ik het niet mag. Dat ik het niet waard ben. Op het moment dat ik wel voor mezelf kies en dus de toorn van een ander op me afroep, dan wordt dit stemmetje bevestigd. De ander vindt mij blijkbaar het ook niet waard. De ander stelt zichzelf ook boven mij. Zit daar de crux? De ander is kennelijk wel in staat zichzelf voorop te stellen, om voor zichzelf te kiezen. Want het belang van de ander is belangrijker dan het belang van mij. Ik moet leren dat mijn belang voor mij het aller- aller- aller- allerbelangrijkste moet zijn!

Ik mag er zijn omdat ik een integer mens ben. Ik mag er zijn omdat ik een aardig mens ben. Ik mag er zijn omdat ik een intelligent mens ben. Ik mag er zijn omdat ik een warm persoon ben. Ik mag er zijn omdat ik een mooi mens ben. Ik mag er zijn omdat ik lief ben. Ik mag er zijn omdat ik een goede moeder ben. Ik mag er zijn omdat ik een lieve, gevende, warme, open, begripsvolle, ruimdenkende, passievolle partner ben. Ik mag er zijn omdat ik een fijne vriendin ben. En ik mag er zijn, ondanks mijn fouten, ondanks dat ik niet altijd integer, aardig, warm, lief, goed, ruimdenkend, begripsvol, gevend en fijn ben. Ik mag er zijn en ik mag voor mezelf kiezen!

vrijdag 1 oktober 2010

Proberen zwanger te worden, dag 26-34

Ik heb 8 dagen niet geblogd, dat wil iets zeggen. Eerder gaf ik aan dat ik niet meer elke dag over mijn kinderwens wil en kan bloggen. Jullie snappen allemaal dat ik weer een volledige cyclus heb doorlopen. Deze keer dacht ik niet dat ik zwanger was, dus dat maakte de menstruatieperiode wat draaglijker. En nu zit ik in de medische molen, elke dag temperatuur opnemen, naar het ziekenhuis op bepaalde dagen voor bloed te laten prikken. De eerste keer was afgelopen zaterdag. Dus op tijd er zijn want beperkte openingstijden. Op de brief stond het verkeerde gebouw vermeld, dus het was even haasten, maar het eerstje buisje bloed is onderzocht. Lief heeft vandaag zaad weggebracht (na 4 dagen onthouding), dat maakt je seksleven er ook niet echt gezelliger op.

Die medische molen moet even. Daar waren we al over uit. Het zaad is klaar, dus nu weer normaal vrijen zoals en wanneer we willen. Dat tempen, ach dat went wel. Ik moet nog 2 keer bloed gaan laten prikken, dat is te overzien. 1 november krijgen we de uitslagen van deze onderzoeken en tot die tijd is het dus afwachten (stiekem hoop ik dan gewoon zwanger te zijn...).

Momenteel wordt mijn kinderwens overschaduwd door andere zaken die een rol spelen in mijn leven. Wat ik op mijn pad tegenkom, zijn uitdagingen (zoals iedereen toch?). Mijn zus zei ooit dat je tegen dezelfde problemen, kwesties, vragen, enzovoort aan blijft lopen totdat je hebt geleerd ermee om te gaan.

Dat geloof ik wel. Momenteel ben ik erg zoekende naar mijn kern. Wat wil ík? En nu ik dat opschrijf, besef en voel ik dat ik van mezelf helemaal niets mag willen. Ik ben het niet waard om wensen te hebben. Zo erg is het. Hoe kan ik dit in hemelsnaam zo opschrijven? Natuurlijk ben ik het, net als ieder anders mens, waard om verlangens te hebben. Mag ik voor mezelf opkomen en mag ik voor mezelf kiezen.

Ik ben er nog niet helemaal achter waarom ik het zo moeilijk vind om voor mezelf te kiezen. Wat zeker een rol speelt, is dat ik graag aardig gevonden word. Door voor jezelf te kiezen, kies je niet voor de ander en kan die ander dus een negatief idee van je krijgen. Ook dit is in essentie onzin. Maar ook hier ben ik vrij vasthoudend in mijn overtuiging.

Ik ga ver, enorm ver, om de ander het maar naar de zin te maken. Om de ander maar tegemoet te komen. Om de ander z'n wensen maar te honoreren. En ik vergeet daarbij mezelf. Ik denk dat het project zwanger proberen te worden een nieuwe vorm gaat krijgen. Ik ga 10 dagen voor mezelf kiezen! Hoe klinkt dat?