Wow, bizar, bijzonder, wow, geweldig, inspirerend, verbazingwekkend, bevrijdend, verruimend, openend, wow.
Bij deze gun ik jullie allemaal de bodyscan! Wat gebeurde er? Het is lastig in woorden te vatten. Het is een ervaring die slecht valt te beschrijven. Maar ik ga een poging wagen, uiteraard! Ik heb deze oefening uitgesteld omdat ik bang was, bang voor wat ik in mezelf aan zou treffen. Die angst is zo ongegrond geweest. Ik begrijp 'm nu niet. Want ik ben nu zo ontspannen, zo vrij ook! Een halfuur werd ik van mijn tenen naar mij onderbenen, naar mijn bovenbenen, mijn bekken, mijn rug, mijn romp, mijn nek, mijn hoofd en en mijn kruin geleid. Overal naartoe ademen en gewoon voelen, gewoon laten gebeuren, gewoon zijn!
Wat daar zo bijzonder aan is? Wanneer neem je nu een halfuur de tijd voor jezelf? Om in je eigen lichaam aanwezig te zijn? Dat doe je toch eigenlijk nooit. En waarom is het zo bevrijdend? Omdat je merkt dat je lichaam helemaal prima is. Alles mag er zijn zoals het is. Niks is verkeerd of fout. Nee het is gewoon. Waarom zeg ik zo vaak wow? Door de dingen die er omheen gebeurde.
Voor mij gebeurde er twee erg belangrijke dingen. De angst die ik eerder noemde voor deze oefening komt ook voort uit de angst om mijn ouders te ontmoeten. Ze zijn beide overleden en in meditaties komen ze vaak bij me. Ik was bang dat ik het nu niet aan zou kunnen, dat het gemis dan ondraaglijk zou zijn. Wat een nonsens, wat een onzin, wat een ongegronde angst. Weet je wat er gebeurde? Mijn ogen staan vol tranen, ik had mijn vader en moeder achter me staan. Ik stond met mijn rug naar hen toe. Ze lieten me gaan, maar met liefde en openheid. Ze gunnen me alles wat het leven me te brengen heeft. Ze steunen me op mijn pad, ze staan altijd achter me. Maar daarachter stonden hun ouders. Daarachter weer hun ouders en ik zag een oneindige stamboom naar achteren lopen. Al mijn voorouders die achter me staan en me alles, maar dan ook alles, gunnen en geven. Ze staan letterlijk en figuurlijk achter me. Er zijn geen woorden voor om te beschrijven wat ik hierdoor ervoer. Helaas.
Ik vlieg
overal boven uit
in een vlucht
met zoveel vogels
dat de horizon
zwart ziet
samen maken
we een reis
die voert
naar onze
dromen en
wensen
gedragen door
de wind
gedragen door
elkaar
gedragen door
oneindige liefde
Dat was de ene bijzondere extra gewaarwording, maar ik had er nog een! Ik ben schrijver! Ik ben schrijver! Ik ben schrijver! Schreeuw met me mee, ik ben schrijver!
Lieve lezers, ik hoop dat ik enigszins over kan brengen wat deze oefening met me heeft gedaan. Als jullie slechts een fractie meekrijgen van mijn gevoel, dan zijn jullie al gezegend! Gun jezelf dit ook, neem een halfuur en scan je lichaam. Heb geduld met en voor jezelf, je bent het meer dan waard!
2 opmerkingen:
Wat een liefdevol blog, dankjewel voor dit verhaal. Over een paar weken ga ik naar China, Dali en ik wil daar doen wat jij deed. Met aandacht naar mezelf kijken en mezelf voelen. En voelen dat het goed is.
Dank je wel Lalila voor je mooie reactie! Ik hoop dat je bezoek aan China je vrede brengt. je bent goed zoals je bent!
Een reactie posten