10days een winkel beginnen, dag 9

Lieve lezers,

Wat een weken zitten erop voor mij. Ik heb nog nooit in zo'n flow gezeten. Alles valt op zijn plek. Een prachtige locatie voor de winkel, waar mensen de hele dag complimenten over geven. Een prachtige winkel, helemaal netjes afgewerkt, mooie lampen, strakke witte muren. Een geweldige kastenwand die nu inmiddels is gevuld met wol.

Maar het leukste, echte aller- allerleukste zijn de mensen die je winkel binnenwandelen. Zoveel onverwachte ontmoetingen met steeds bijzondere mensen! Gisteren een mevrouw proberen te helpen met een amugurimipatroon dat niet klopt. Haar reactie 'als jij er als zo'n professional niet uitkomt, dan ga ik het ook niet meer proberen'. Een man die de giraffe ziet staan in mijn etalage en spontaan begint te zingen. Twee studenten die vriendinnetje sjaal gaan laten breien en direct mij foto's laten zien en websites met creatieve tips, twee heren die wel willen komen breien bij de opening, ontelbare dames die uitroepen oh wat fijn dat er weer een wolwinkel is.

Ik sta nu ook weer met kippenvel op mijn armen en in mijn nek. Stuk voor stuk zijn het bijzondere en unieke ontmoetingen met bijzondere en unieke mensen!

En dan de giraffe... jullie weten dat ik een wedstrijd had uitgeroepen om lapjes in te sturen om een giraffe te bekleden. De response was redelijk overweldigend. En de verhalen erbij. Ik ben vaak tot tranen geroerd geweest. De mevrouw die kleedjes gemaakt door haar Oma opstuurde, die overleden was maar waarvan ze zeker wist dat ze het een eer zou vinden dat haar werk op het beeld zou komen. Of die mevrouw die het zo leuk vond dat ze er helemaal blij van werd dat ze weer aan het breien is. Een andere dame had het bejaardentehuis aan het haken gezet en kwam met een hele stapel van vrouwen die niet meer buiten de deur komen en heel blij waren met dit doel. Het is te veel om allemaal op te noemen, zo prachtig wat er in beweging is gezet!

Volgende week donderdag wordt de giraffe onthuld, maar ik kan jullie nu vast vertellen dat het een waar kunstwerk wordt! En de kleedjes van de overleden oma hebben een ereplek gekregen. De winnaar is inmiddels bekend. Een kunstwerkje dat uitblinkt in originaliteit!

De bloem die ik vorige week voor mijn winkel vond van Knitted Landscape maakt het feest van deze week wel compleet!

10days een winkel beginnen, dag 8

Dit prachtige product wilde ik jullie niet onthouden! Hoe een origineel en uniek kraamcadeau is dit? Ontwerp op basis van het geboortekaartje. Ontwerp en uitvoering door Leslie Eisinger. In verschillende kleurcombinaties te bestellen.

Er gebeurt teveel om jullie allemaal te vertellen. Maandag krijg ik de sleutel van het pand! Dan komt de vrachtwagen met inventaris uit Wychen voorrijden. Er worden pakketjes wol afgeleverd. En dan wordt het inruimen!

Wat heb ik gedaan in de tussentijd? Producten zoals dit dekentje ontwikkeld. Pinautomaat en kassa geregeld. En alles wat ertussen zit. Er komt heel wat kijken bij het opstarten van een winkel, maar het is het leukste avontuur dat ik ooit heb ondernomen. Waarom? Het hoeft niet per se een reden te hebben. Maar ik kan wel een aantal dingen opsommen. Ik ben in een volledig creatieve en ondernemende flow terechtgekomen. Er komen zoveel leuke, creatieve, inspirerende mensen op mijn pad! Daar zal ik ook nog een een blog aan wijden. Mijn inspiratie groeit erdoor. Ik groei erdoor.

En ik geloof dat mijn winkel in een behoefte voorziet. Om met je handen bezig te zijn, je hoofd uit te kunnen zetten en ook nog iets moois te maken. Ik hoop echt van harte dat jullie me nog verder inspireren en ik jullie ook!

Liefs en creatiefs,

Francis

10days een winkel beginnen, dag 7

Zo, bijna klaar, nog 1 vakje te vullen, maar ook dat lapje is al in de maak! Wel vakje vinden jullie het mooist? Ik zelf de schelpjes. Deze lamp komt in de winkel te hangen, ter decoratie en om te laten zien wat je kunt doen met oude lampen. En wie weet komt hij ook te koop :-) Kijk ook op de site van mijn winkel Knotten!

Almost finished, one more opening to fill. But working on that! Which piece do you like the most? For me it is the 'shells'. This lamp will be decorating my new shop, showing what you can do with 'old stuff'. And who knows, I might sell it one day :-) Please check out my site of my new store Knotten.

Een lieve en creatieve groet van Francis!

10days een winkel beginnen, dag 6

Ik ben trots! Heel erg trots zelfs. Ik vind namelijk het Meisje van Vermeer ontzettend mooi geworden. Dit is gemaakt met een pattern sheet van Ulrike van Mo Man Tai Design.

De eerste versie van mijn website staat live! De winkel gaat Knotten heten met knottenwol.nl als site. Er staat nu het persbericht op met korte uitleg over de wedstrijd. Aangezien het aankleden van het beeld zo enthousiast is ontvangen, is de wedstrijd professioneler geworden. Ik heb een vakjury samengesteld en je mag zelf kiezen aan welke workshop je wilt meedoen! Welke workshops ik nu heb geprogrammeerd, kun je ook lezen op de website. Meld je vast aan als je er net zo'n zin in hebt als Annemarie, Leslie en ik.

Het is natuurlijk allemaal nieuw voor me, maar één ding weet ik honderd procent zeker, de winkel wordt vernieuwend voor iedereen. Wie heeft al eens zo unieks gezien als dit prachtige schilderij? En wacht maar met welke unieke producten ik nog meer ga komen. Het oubollige handwerken steek ik in een nieuw jasje, daar kun je zeker van zijn! En dan gaat niemand het meer oubollig noemen, je kunt er zoveel mee doen. Ik zou het liefst alles al vertellen, maar het is natuurlijk ook leuk jullie te blijven verrassen. Ik hoor graag of jullie het meisje ook zo mooi vinden.

Met een warme en creatieve groet,

Francis

ps na sluiting van de Wolgaarde wordt dit de enige wolwinkel in Delft

10days een winkel beginnen, dag 5

Lieve, lieve lezers en volgers,

Ik had nooit gedacht dat het allemaal zo zou kunnen lopen. Ik zit nu in zo'n enorme flow, dat ik vind dat ik dit echt met jullie moet delen!

Zoals jullie weten, ben ik zo begin mei met het idee gaan spelen om een bestaande wolwinkel in Delft over te nemen. Nu, bijna twee maanden later, ziet het plaatje er heel anders, maar eigenlijk ook veel leuker uit!

Zonder in detail te treden en dingen te laten zoals ze zijn gelopen, wil ik vooral naar de toekomst kijken. Ik heb een pand op de Voldersgracht 23 kunnen huren. Voor mensen uit Delft, twee deuren verder dan het Vermeercentrum. Het is een prachtige winkel, die net helemaal is opgeknapt. Een hele grote etalage, met een geweldige uitstraling.

Na eerst heel veel moeite te hebben gedaan voor een ander pand, viel dit binnen 4 dagen allemaal op zijn plek! Het pand was een optie, de bank vond mijn ondernemingsplan opeens veel beter kloppen (en ik zelf ook) en ik kon voor een prikkie inventaris op de kop tikken.

De vertegenwoordigers had ik inmiddels al geregeld. Mijn hoofdmerk is Lana Grossa, een prachtig kwalitatief garen met een zeer goede prijs-kwaliteitsverhouding. Ze maken ook geweldige patronenboeken waar echt voor elk wat wils in staat. Bovendien komen ze ook met leuke nieuwe garens!

Ook Coats was zo geregeld. De bekende Catania katoen mag natuurlijk niet ontbreken.

Opeens komt deze week alles rond: het geld, het pand, de inventaris en de voorraad. En het ene puzzelstukje na het andere valt op zijn plek! Ik voel me gezegend dat ik in een zeer korte tijd creatieve en inspirerende mensen heb mogen ontmoeten. Hierdoor is er al een mooie collectie ontstaan van handgemaakte artikelen die straks ook te koop zijn in mijn winkel.

Wat dachten jullie van de retrotassen van Spat Atelier?
De kleine gehaakte artikelen van Annemarie?
De handgemaakte sieraden van Bracciale?
Een gebreid schilderij van de kunstenares Leslie Eisinger?
Verschillende uniek ontworpen producten van Ulrike?

Mijn gevoel zegt me dat deze lijst vele, maar dan ook vele maken langer gaat worden. Gewoon omdat ik in een flow zit en er zoveel goeds op mijn pad komt.

Maar nu wil ik jullie ook graag bij mijn nieuwe winkel betrekken!



Zien jullie deze geweldige giraffe? Deze is 1,60 m hoog en de giraffe die ik heb, is nog kaal. Wat wil ik gaan doen? De giraffe, gekocht via Juffrouw Josje, aankleden met gehaakte en gebreide kunstwerkjes van JULLIE! Stuur mij je mooiste werkje op en de beste inzendingen worden in dit unieke kunstwerk verwerkt!

Maar als openingsstunt heb ik iets veel leukers! Om de workshops haken, die Annemarie straks voor mij gaat verzorgen, een keer uit te proberen, hebben we een tryout gepland. Uit de inzendingen mag de winnaar, helemaal gratis, naar deze volledig verzorgde haakworkshop komen (zaterdag 13 augustus van 15.00 tot 17.00 uur)! Als je al kunt haken, weten we je heus nog wel uit te dagen. Als je alleen kunt breien, is dit je kans! En jouw lapje wordt dan verwerkt, met vermelding, op de giraffe! De giraffe wordt bij de opening onthuld. Als jouw lapje op de giraffe komt, word je natuurlijk uitgenodigd hiervoor!

Dus stuur me een mail voor mijn adres en stuur je lapje in! notten@nottentranslations.com

Ook kun je me mailen als je meer informatie wilt over de eerste workshops die we hebben gepland!

Ik hoop stapels lapjes te ontvangen!

For the English readers: the idea is that you can send in a knitted or crocheted piece of yourself. These pieces are used to 'dress' the giraffe, sinde my version is still naked. Out of these pieces, I choose a winner for a free spot in the tryout workshop by myself and Annemarie. Also, your piece can anyway be included in the final giraffe. This giraffe will be unveiled at the opening for which you will receive an invitation!

Mail me at notten@nottentranslations.com for my address to send in your own piece of art!

10 days een winkel beginnen, dag 4

Vandaag is mijn Oom (broer van mijn moeder) 80 geworden. Dat betekent dat mijn vader dit jaar ook 80 geworden zou zijn. Zo kennen mijn ouders elkaar, Papa zat bij Oom in dienst en werd door Oom mee naar huis genomen. En zo ontstond de relatie.

Dus deze Oom doet me altijd aan mijn ouders denken, en ook al is het de broer van mijn moeder, hij doet me vooral aan mijn vader denken. Waarschijnlijk mede omdat hij een voorbeeld is van hoe Papa nu had kunnen zijn.

Wat heeft dit met een winkel beginnen te maken? Alles en niets. Mijn vader was een winkelier in hart en nieren. Zijn hele arbeidsleven heeft hij bij een groot warenhuis gewerkt. Begonnen als jongste winkelbediende op zijn zeventiende en geëindigd als bedrijfsleider. En altijd heeft hij met de droom geleefd van een eigen winkel.

Een droom die hij heeft doorgegeven aan mij. Onbewust of bewust. Een droom die hij van zijn vader heeft meegekregen, die had verschillende winkels in fournituren en nachtkleding. Bij de verdeling van de winkels was er één broer teveel en mijn vader, de jongste, was volgens de oudste zus, het beste in staat in loondienst te werken.

En nu ben ik bezig een winkel in brei- en haakgarens en handgemaakte artikelen (door te) starten. Het wijkt niet eens zover af van die vroegere winkels uit mijn vaders familie.

Vandaag mis ik hem iets meer dan andere dagen. Ik wilde dat hij er was met zijn goede raad. Ik wilde dat hij er was om me bij te staan met zijn praktische en pragmatische instelling. Ik wilde dat hij er was zodat ik wist dat hij trots op me is.

10days een winkel beginnen, dag 3

Er is eigenlijk niet veel nieuws en ook weer wel. Ik heb mijn ondernemingsplan ook naar een andere bank gestuurd en wacht nu hun reactie af. Ik heb er vertrouwen in, omdat het een goed verhaal is. Bovendien vind ik het voor mezelf ook belangrijk dat het verhaal klopt.

Ik heb aardig wat keren met de cijfers zitten goochelen, ook omdat ik voor mezelf een reëel beeld wilde hebben. Dat is gelukt! Uiteindelijk is het plaatje dat ik heb gemaakt niet te optimistisch maar wel haalbaar qua omzet en resultaten. En met dat plaatje is het ook haalbaar aan de andere kant. Aan de inkomstenkant voor mij.

Het gesprek met de eerste bank heeft me verder aan het denken gezet. Bijvoorbeeld heb ik gelezen over qredits, verstrekker van microkredieten. Zij lenen niet alleen geld, maar coachen de startende ondernemer dan ook. Dat is natuurlijk altijd goed, hulp van buitenaf. Ik ga daarvoor mijn netwerk inschakelen. Daarin ken ik een oud-winkelier die graag wil helpen.

Verder ben ik nu allerlei gesprekken aan het aangaan met de creatievelingen onder ons. Zo heb ik donderdag een dame ontmoet die, vind ik dan, erg leuke en mooie dingen haakt maar ook naait. Het was een verkennend gesprek, maar we zien allebei een samenwerking zitten. Bovendien heeft ze ook een vriendin die graag breit en dat ook in opdracht wil doen. Ik zie mogelijkheden!

Dinsdagavond tref ik de volgende creatieve dame en, hoe bizar is dat, die blijkt mijn buurvrouw te gaan worden. Terwijl we elkaar op internet hebben ontmoet, via een blog en Twitter. Al eerder had ik een zeer creatieve vrouw ontmoet op een kledingavond die zelf sieraden maakt. Ook haar hoop ik deze week verder te spreken. En dan loop ik zaterdag over de antiekmarkt hier, doe ik bijna nooit meer, en staat daar een kraam met zelfgemaakte etagères van onder andere Delfts Blauw. Ook daarmee zie ik mogelijkheden!

Het wordt zo ontzettend leuk allemaal! Wil het liefst nu starten.

10days een winkel beginnen, dag 2

Zo gisteren een gesprek gehad bij de bank. Ook weer nieuw voor me. Het is toch een soort sollicitatiegesprek waarbij je behoorlijk wordt doorgelicht. Terecht, vind ik, want zo'n bank gaat toch een behoorlijke verantwoordelijkheid met je aan. Ze moeten erop vertrouwen dat jij je verhaal waar gaat maken.

Ik vond het een aangenaam gesprek. Er zat een prettige dame tegenover me, die duidelijk heel goed wist waar ze het over had en die kritische vragen stelde. Ik ben met een aantal tips naar huis gegaan en een aantal zaken waar ik nog over na ga denken.

Hoe bied ik hypes rondom haken en breien het hoofd? Ga je erin mee met het gevaar dat je te laat bent? Hoe herken je hypes? Hoe zie je ze aankomen?

Nu ga ik mijn ondernemingsplan nog wat verder uitwerken! En ik ben een planning aan het maken van wat ik allemaal nog moet doen. Spannend? Absoluut! Leuk? Helemaal leuk! Heb ik er zin in? JA!!!!

10days winkel beginnen

Iets heel anders, zullen jullie denken. Dat is ook zo, maar ik ben de afgelopen tijd nog nooit zo snel gegroeid en heb nog nooit zoveel geleerd in een korte tijd! Wat is dat leuk zeg.

Een ondernemingsplan, nog nooit geschreven! Een exploitatiebegroting? Nieuwe kost voor mij. Een liquiditeitsprognose? Geen idee. En toch heb ik dat allemaal weten te schrijven en maken.

Door het overlijden van de eigenaresse van een lokale winkel in brei- en haakgarens, doet zich de mogelijkheid voor deze winkel door te starten. Uiteraard is het overlijden een trieste zaak, mijn deelneming gaat dan ook uit naar de nabestaanden. Ik wil dat niet bagatelliseren.

Echter voor mij is het een kans, een mogelijkheid, een toekomst. Ik kan van mijn hobby, mijn passie, mijn werk maken. Ideeën te over! Graag houd ik jullie middels mijn blog op de hoogte van de ontwikkelingen. Dus houd mijn blog in de gaten!

Francis

3*10days me and the kids, dag 9

Goedemorgen, er is nu zoveel te vertellen dat ik niet weet waar te beginnen. Afgelopen vrijdag was ik jarig en ik heb wel de meest bijzondere en leuke verjaardag ooit gehad. Ik had namelijk afgesproken bij mijn dochter op school te gaan helpen met dingen maken voor de goededoelenavond. De bedoeling is dat de kinderen zelf dingen maken die dan verkocht worden op die avond. De opbrengsten gaan naar een tandheelkundige opleidingskliniek in Rwanda.

Afijn, ik heb donderdagavond een mand gevuld met allerlei Zpagetti kleuren, met haaknaalden, met versiersels en andere benodigdheden. Dus vrijdag mee naar school om tasjes te gaan haken. De juf noemde wat meisjes die mee mochten en zo begon ik met vijf meiden te haken. Eerst koos iedereen een kleur, vervolgens ging ik de basis van het haken uitleggen en zo gingen ze aan de slag.

Dit was echt zo'n ontzettend leuke ochtend. Het enthousiasme van die meiden. En later heeft 1 jongen mijn tasje overgenomen, omdat hij ook zo ontzettend graag een tasje wilde 'knopen'. Maar hun enthousiasme en de creativiteit die ze hadden. Ieder had haar eigen ideeën over welke vorm het tasje moest hebben, welke uitstraling, welke versiersels. Ze waren niet te stuiten.

's Avonds was er een feestavond voor de kinderen bij Bacinol II, de nacht van de kunstfabriek. Daar kwam ik een vader van een van de meisjes tegen die ook een tasje had gemaakt. Ik hoorde van hem dat zij het ook zo ontzettend leuk had gevonden. Die stralende ogen van dat meisje, dat alleen al was zo verwarmend en verwonderlijk!

Ik heb mezelf zonder dat ik het van tevoren wist, het beste cadeau ooit gegeven. De kinderen de mogelijkheid bieden te creëren en iets eigens te maken. Wat zij mij daardoor gegeven hebben, is niet in woorden te omschrijven. En een dochter die trots is op haar moeder, dat gevoel is ook onbeschrijflijk.

Het resultaat:

3*10days me and the kids, dag 8

Lieve lezers, de post van gisteren vind ik nu een beetje 'zielig' van mezelf. Het alleen zijn dat me tegenstaat. Maar het is ook een feit. Ik ben niet graag alleen. Toch ben ik blij dat ik me er doorheen geslagen heb. Ik ben een weekend bewust alleen gebleven en ben niet het huis uit gaan vluchten. Het was goed voor me.

Gisteravond waren de kinderen weer teruggekomen van een week vakantie bij hun vader. Erg fijn dat ze er weer zijn. Maar ook altijd wennen van beide kanten. Zoonlief past zich wat makkelijker aan dan dochter. Ze mist haar vader ook meer. Ze was erg moe, wilde gaan slapen, maar was ook verdrietig om allerlei redenen. Ze wilde niet naar school, voor haar gevoel klopte het niet. En dat is dan niet uit een soort van tegenzin die kinderen wel vaker hebben, maar ze wilde gewoon echt niet naar school.

Aangezien ze wat laat terug waren, was ik vooral mijn best aan het doen om ze zo snel mogelijk in bed te krijgen. Totdat ik me realiseerde dat mijn dochter even aandacht nodig had. Dus gezellig even met haar zitten kletsen. Ze was erg onder de indruk van al mijn haak- en breiwerkjes. Ze kon niet geloven dat er iemand een tas bij me 'besteld' heeft en ze vindt het geweldig dat ik tasjes wil maken voor de goededoelenavond bij haar op school.

Vervolgens zegt ze tegen me 'ik schaam me echt niet voor jou'. Als ik haar wat verbaasd aankijk, omdat ik me afvraag waar dat nu weer vandaan komt, legt ze verder uit 'sommige kinderen schamen zich voor wat hun ouders doen, maar dat heb ik bij jou helemaal niet. Ik vind het juist knap dat je dit kunt (met het net gehaakte tasje in haar hand).' Een trotse dochter doet mij ook weer trots voelen!

Ook zoonlief vindt mijn creaties geweldig. Het uiltje dat ik voor hem heb gehaakt, moet vandaag dan ook direct mee naar school. Leuk toch, dat je kinderen blij zijn met wat je doet.

Vandaag voel ik me trots. Trots omdat ik moeder ben van twee geweldige kinderen.

3*10days me and the kids, dag 7

Goedemiddag lieve lezers, vandaag word ik vooral geconfronteerd met mezelf. Ik ben een weekend alleen, iets dat heel erg zelden gebeurt. Mijn lief is aan het carnavallen en mijn kinderen zijn nog bij hun vader, ook aan het carnavallen. Een leeg huis dus. Dat is niet aan mij besteed.

Maar ik had me voorgenomen dit weekend de confrontatie met mezelf aan te gaan. Hoe zou ik het doen zo'n weekend alleen? Zou ik vrolijk opstaan en gewoon blij met mezelf zijn? Zo simpel werkt het dus niet bij mij.

Eigenlijk moet ik best tevreden over mezelf zijn. Vrijdagavond heb ik lekker tv gekeken waar ik anders nooit naar kijk. En inmiddels zitten haken waardoor mijn lampenkappen af zijn. Over mijn haken kun je lezen op mijn nieuwe blog Francis haakt! Zaterdag op tijd opgestaan en lekker door een lege stad naar Frans bakkertje gewandeld. Verse croissantjes gehaald en lekker terug gewandeld om ervan te smikkelen. Daarna weer gaan haken. Grappig tasje gehaakt.

De kinderen hebben 23 maart goededoelenavond op school en ik ben van plan mijn haakcreaties te doneren en er meer te maken samen met de kinderen. Leuk om te doen en ook goed om te doen vind ik.

Meer Zpagetti in gaan slaan en daar gezellig staan kletsen met de eigenaresse. 's Avonds gaan eten bij zus en zwager wat erg gezellig was. Daarna nog even verder zitten haken. Maar helaas is vandaag mijn goede bui wat minder. Ik mis mijn lief echt heel erg. dat terwijl ik weet dat dat geen zin heeft. Op zich is het natuurlijk een goed teken dat ik hem graag om me heen heb. Maar het is ook wat overdreven om hem zo te missen.

Ergens is het fijn dat ik alleen voor mezelf hoef te zorgen en is even helemaal geen rekening te hoeven houden met iemand anders. Ik kan doen wat ik wil en als ik de hele dag wil haken, kan dat. Er is niemand die er last van heeft. Prima toch?

En toch knaagt er iets aan me. Ik vind het fijn om mijn dierbaren om me heen te hebben. Dan voel ik me compleet. Maar dat wil niet zeggen dat ik alleen niet gelukkig kan zijn. Want inmiddels vind ik het wel heerlijk om me nergens druk over te hoeven maken. Vanavond zijn de kinderen er weer en daar kijk ik nu enorm naar uit. Dan hebben we nog lekker twee dagen met z'n drieën en dat is ook wel eens fijn. Hebben de kinderen mijn onverdeelde aandacht.

Het is zeker goed om een keer zo geconfronteerd te worden met jezelf. En ik ben helemaal niet verkeerd!

3*10days me and the kids, dag 6

Lieve lezers, ik weet niet of jullie nog weten waarom ik dit project begonnen ben. Maar ter herinnering, omdat ik mezelf wilde laten realiseren dat ik heel veel heb om dankbaar voor te zijn. Dat wensen slechts wensen zijn en niet een noodzaak voor mijn levensgeluk vandaag. En dat ik dus niet voorbij moet gaan aan dat levensgeluk.

Hoe waar dit ook is, het is toch moeilijker toepasbaar als je de teleurstelling aan het verwerken bent dat er weer een maand voorbij is gegaan zonder dat onze kinderwens in vervulling is gegaan. Ook sloeg de realisatie dat ik dadelijk 41 ben, me koud om het hart.Ik ben dus niet meer zwanger geraakt op mijn 40ste. Een soort deadline die ik mezelf had gesteld.

Dus ga ik weer door de worsteling heen van het proberen accepteren dat het leven is zoals het is. Dat het leven je van alles geeft en soms niet datgene dat je wenst. Dat je daarom nog wel dankbaar kunt zijn om wat je wel krijgt. Het leven geeft veel en het leven neemt ook veel. Dat is een feit.

Kijk, ik heb mijn ouders gekregen. Daar ben ik ook vandaag nog dankbaar om. Ze zijn me alleen ook weer ontnomen, dat vind ik moeilijker. Daar kan ik niet dankbaar om zijn. Ik zou ze het liefst nu nog om me heen hebben en met mijn moeder praten over mijn onvervulde kinderwens. Ik ben resultaat van een wens van een jongen na twee meisjes. Hoe was dat voor haar? Was het een teleurstelling? En ik zou zo graag met mijn vader delen dat ik gelukkig ben en hem graag nog een kleinkind had gegund. In feite zou ik ook moeten omarmen (als we deze theorie doorzetten) dat mijn ouders me ontnomen zijn.

Als je daar even op door filosofeert dan komt er weer wel van alles boven borrelen. De realiteit is dat ik dan nooit gezeten had waar ik nu zit. Een andere zekerheid is dat mijn boek Ik moet je achterlaten niet geschreven was. En dat boek heeft weer heel veel mooie dingen in beweging gezet. Dus het leven komt zoals het komt. En natuurlijk is het meer dan verschrikkelijk dat mijn ouders er niet meer zijn, maar je ertegen verzetten heeft zo weinig zin. Omarmen wat het me heeft gebracht is nuttiger.

In alle wijze levenslessen leer je tenslotte dat je alles maar dan ook alles moet omarmen dat het leven je brengt. Simpelweg omdat verzet geen zin heeft. Dit betekent dat ik mijn menstruatie moet omarmen. En dat doe ik niet, absoluut niet zelfs. Zou daar een sleutel liggen in mijn onvervulde wens? Het omarmen van wat is geheel doorvoeren.

Waarom kan ik niet genieten van deze cyclus van het leven? Elke maand is er een eisprong, elke maand een mogelijkheid tot een nieuw leven. Als het moment niet juist is, komt dat nieuwe leven niet en stoot je lichaam het onbevruchte eitje af om weer een nieuwe cyclus te beginnen. Weer een kans op een nieuw leven, weer een eitje dat gaat rijpen. Het is een mooie levenscyclus die mooi blijft ook al wordt daarmee mijn wens niet vervuld. Omarmen wat het me wel brengt. Het feit dat mijn lichaam nog meedoet aan de levenscyclus bijvoorbeeld.

Ik kan me ook afvragen wat er nu allemaal is gebeurd omdat mijn kinderwens nog niet in vervulling is gegaan. Want ook dat feit heeft weer een heleboel mooie dingen in beweging gezet! Door deze blog bijvoorbeeld zijn andere mensen gesterkt en gesteund. Kortom alles wat niet komt, brengt wel andere creaties naar voren! Wat niet komt, opent andere mogelijkheden. Aanvaard dit! Het leven is te mooi om alleen bij de teleurstellingen stil te staan.

Dat was een openbaring, best persoonlijk, ik hoop dat jullie het kunnen waarderen. Dank voor je tijd!

3*10days me and the kids, dag 5

Vandaag een heel groot cadeau gekregen van mijn dochter van bijna 10. Ik had niet zo meegekregen dat ze ermee bezig was, maar vandaag was er een musicalvoorstelling. Dochter zit op een montessorischool en elke klas geeft dan één keer per jaar een maandfeest. Ze doen dan een optreden dat vaak door de juf wordt gestuurd. Echter in dit geval had een van de meisjes in de klas een musical geschreven.

Er zitten 28 kinderen in de klas en natuurlijk moest iedereen een rol(letje) krijgen, dus dat was nog een hele puzzel. Er waren dubbelrollen voor sommige kinderen, maar de hoofdrollen werden door 2 kinderen vervuld, erg grappig opgelost door dezelfde kleren! Het verhaal begon heel moralistisch (ik ga vanavond nog checken met mijn dochter hoe zij het heeft opgevat). Er was een meisje, Lisa, die altijd alles wilde en op een dag besloot niets meer te willen want 'je hebt niet alles nodig om blij te zijn'. Wauw wat een boodschap!

Hoe het verhaal zich verder ontspon, was iets minder helder. Het meisje dat niets meer wilde, groeide op, ging naar de universiteit, studeerde rechten, moest tijdens haar studie twee oud klasgenoten als advocaat uit de gevangenis pleiten omdat ze onschuldig vastzaten op verdenking van het stelen van een zak geld, de rechter was namelijk ook een oud-klasgenote die nog boos op de advocate was en dus de jongens uit wraak had veroordeeld.

En dan de liedjes die ze erin hadden verwerkt, geweldig! Een nieuwe dag van Nick en Simon was het eerste nummer. Aansluitend op het feit dat het meisje anders wilde gaan leven. Vervolgens kwam Just the way you are van Bruno Mars. Dit was op het moment dat Lisa verkering kreeg met Justin (dat had hij in een briefje gevraagd in groep 8) en toen ze bij hem thuis waren, begon hij te zingen. Saillant detail, beide Lisa's en beide Justins traden hiervoor op. Nadat Justin het had uitgemaakt via de sms kwam Alex in beeld (Lisa was toen ongeveer 20) en die zong 'Schat wat is jouw ping?' van Fouradi. Er waren ouders die Ping niet kenden, maar ik vind het zelf te grappig. Overigens vertelde Justin later toen hij terug was uit New York (?!) dat hij dat sms'je niet had verstuurd 'het is dus nog aan' vroeg Lisa. 'Ja' zei Justin. De dialogen waren hier en daar wat kort. Maar juist dat eigene, maakt het zo indrukwekkend!

Uiteindelijk om te vieren dat de jongens uit de gevangenis waren ontslagen dankzij een andere rechter (weer een rolletje) werd het nummer Time van the Black Eyed Peas opgevoerd. Tijdens dit dansje werden de rechter en advocate weer vriendinnen. En toen de aftiteling waarin de regisseuse, de jongens van de powerpoint, de dames van de make-up, de dames van de kleding, de performers van dansje 1, 2, 3 en 4 en uiteindelijk ook het publiek werd bedankt.

Waarom het zo'n groot cadeau was? Omdat de kinderen duidelijk heel veel tijd en zorg hadden besteed aan dit optreden. Het verhaal was op hun eigen manier doordacht. Ze hadden er eigentijdse muziek in weten te verwerken. Elk kind stond te stralen. Het werd duidelijk met veel plezier opgevoerd. Aan alle kinderen was gedacht en iedereen werd in zijn waarde gelaten. Er zaten allerlei boodschappen in verwerkt die de kinderen echt wel mee zullen nemen! Mijn dochter rende naar afloop naar me toe voor een superknuffel. Apetrots was ze. Zo trots heb ik 'r nog niet vaak gezien.

Een kleine impressie van het optreden is hier te vinden.

Dankjewel lieve dochter voor je mooie optreden!

3*10days me and the kids, dag 4

Er gebeurt eigenlijk teveel met de kinderen om niet te bloggen. Het is leuk om te delen en ook om te beseffen dat ze werkelijk elke dag opnieuw allerlei cadeautjes aan je geven.

Samen met dochterlief heb ik een tasje gecreëerd. Zaterdagmiddag op het idee gekomen en de creatie is nu af. Dochter blijft herhalen dat ik de beste moeder van de wereld ben. Want er zijn toch geen andere moeders die in een middag een tasje voor je maken? Toen ik tijdens het creatieproces vroeg aan zoonlief 'als je een meisje zou zijn, wat vind je er dan van?' Waarop hij antwoordde 'mooi, maar als jongen vind ik het ook heel mooi hoor mama'.

Wat brengt mij dit? Ontzettend veel. Het doet me beseffen dat ik twee fantastische kinderen heb waarmee ik enorm gezegend ben. Kinderen die het fijn vinden dat mama creëert en voor en met ze bezig is. Kinderen die op hun manier enorm slim zijn! Kinderen die zoveel geven en ik hoop dat ik er altijd oog voor mag hebben!

3*10days me and the kids, dag 3

Vandaag wil ik iets heel ontroerends met jullie delen!




Is het niet geweldig hoe mijn dochter dat opeens bedenkt? Ik las het berichtje en eerst dacht ik wat vreemd dat er zo'n soort bericht in dat hartje staat. Welke moeder is een werkster? Sorry dat ik het moet toegeven maar het duurde echt even voordat het kwartje viel dat het een berichtje was van mijn dochter. Het duurde dus ook even voordat ik het überhaupt had gezien. Vooral omdat ik dacht dat het bij het plaatje hoorde.

Gisteren vroeg is dus aan dochterlief 'heb jij dat geschreven?' en toen keken twee grote stralende ogen mij aan en hoefde ze niets meer te zeggen. Een confrontatie met mezelf, dat ik soms geen oog heb voor details. Maar ik heb mezelf nu eens niet gek gemaakt met schuldgevoel over wat ik allemaal fout heb gedaan hierin. Nee ik geniet van dit bericht. Ik denk, wat goed dat ze vindt dat ik goed kan werken. Ze is dus kennelijk trots op me en vindt dat ik goed bezig ben. Ze houdt van me. Ze heeft de moeite genomen dit te schrijven.

Het is een geweldig iets om elk moment dat ik wil naar te kijken. En gisteren ontaardde ook in veel knuffels en veel herhalingen dat ik lief ben. Dochter van bijna 10 zei gisteren terwijl ze me knuffelde 'je bent echt de allerbeste moeder die je kunt hebben, nou ja soms niet, maar meestal wel'. Zo eerlijk en oprecht, zo warm en diep, zo fijn en genieten, zo helemaal mijn dochter.

En dat terwijl ik me deze week juist wél een beetje schuldig voelde omdat we maandag- en dinsdagavond weg waren en omdat ik ze maandag, dinsdag en woensdag niet naar school had gebracht. Dit is dan wel weer het ultieme bewijs dat er zoveel leeft in je eigen hoofd en dat iedereen daaromheen een andere waarheid heeft. Dochter vindt het blijkbaar juist fijn deze week. Ze wist gisteren haar waardering uit te spreken voor het feit dat ik haar hockeyspullen had opgeruimd, haar tas had gepakt en ga zo maar door. Ze neemt het niet meer voor lief maar beseft dat ik het voor haar doe.

Kinderen brengen je elke dag cadeautjes als je ze maar weet te ontvangen.

3*10days me and the kids, dag 2

Gisteren was het Valentijnsdag. Ik had het geluk verrast te worden door mijn lief. Zijn vraag was alleen geweest 'regel je maandag oppas' en ik dacht wat leuk. Valentijnsdag is eigenlijk een commercieel gebeuren, zeggen veel mensen. Misschien is dat zo, maar het is ook een uitgelezen moment om de liefde te vieren.

En niet alleen de liefde tussen partners. Gisteren heb ik voor mijn beide kinderen een kaartje geschreven met een gedicht. Over hoe ze vreugde brengen aan ons. Hoe ze ons leven verrijken. Hoe lief ze zijn. Hoe eigen ze zijn. Hoe een mooie lach ze hebben.

Wel gingen we dus weg 's avonds en ook 's middags moest ik al weg voor een vergadering. Ergens voelde ik me daar schuldig over. Nu hebben we een heel lief buurmeisje dat een enorme klik heeft met vooral dochterlief, dus de kinderen vonden dat wel erg gezellig. En toen we ze gedag gingen zeggen, vroeg zoon 'maar je moest toch naar een vergadering? is die nu al klaar dan?'. Hij klonk bijna teleurgesteld dat we thuis zouden zijn. Maar dochter wist haarfijn uit te leggen 'nee ze gaan nu weg voor Valentijn. Ze gaan samen eten en dan gaan ze allemaal lieve woordjes tegen elkaar zeggen en lieve dingen over elkaar zeggen.'

Geweldig toch dat de kinderen zien hoeveel liefde er is tussen ons. Dat ze ons dat gunnen. Dat ze het fijn vinden dat we de liefde gaan vieren. Het is goed!

3*10days me and the kids

Lieve lezers, ik wil jullie weer vaker op de hoogte houden van mijn reilen en zeilen. Waarom? Omdat ik jullie mis en omdat ik het mis mijn gedachten op een rijtje te zetten.

Vandaag de spreuk uit de kalender van Flow magazine 'Niet krijgen wat je wenst, is soms het best wat je kan overkomen.' Voor de trouwe lezers, zij weten dat ik maar één grote wens heb, een derde kinderwens. Deze wens gaat nu al 2 jaar niet in vervulling. Zou dat het beste zijn wat me kan overkomen? Geen derde kind?

Daarom wil ik nu 30 dagen stilstaan bij mijn twee kinderen die er al wel zijn. Soms kun je je zo focussen op een wens zodat je helemaal vergeet wat je allemaal al wél hebt.

Mijn dochter is negen, bijna tien. Mijn zoon is zeven. Mijn zoon was de afgelopen maanden niet erg gezellig. We hadden veel ruzie. Vooral over eten. Hij begon al te klagen over het feit dat het eten niet lekker was voordat hij wist wat we gingen eten. Dit ging van kwaad tot erger. Tot op een avond iedereen tegen iedereen begon te schreeuwen, mijn lief uiteindelijk ontplofte, zoonlief niet meer voor rede vatbaar was en dochterlief heel hard moest huilen omdat zij niet tegen ruzie kan.

Ook ik houd niet van ruzie en moest wel 10 keer tot 10 tellen om rustig te blijven. Ik ben dan liever even stil en laat het allemaal bezinken. Mijn lief ontploft nooit, het ging dan ook echt ver met zoonlief en zijn lontje was korter dan het mijne. Maar ik moest dus even schakelen, dat ook mijn lief wel eens uit kan vallen tegen de kinderen.

Ik wilde niet dat zoonlief zo ging slapen en probeerde met hem te gaan praten. Hij was nog niet voor rede vatbaar en uiteindelijk zei ik tegen hem 'doe toch niet zo kinderachtig' waarop hij reageerde 'maar ik bén nog een kind mama'. Dat haalde voor mij de angel eruit, ik heb er nog veel over gelachen later.

Zoonlief riep me uiteindelijk bij me omdat hij iets geks op tv had gezien. Hij wilde niet zeggen wat, maar toen ik vroeg ging het om een meisje of jongen, zei hij nee twee jongens. Hij had twee jongens zien zoenen en vond dat dat echt niet op tv mocht komen. Ik denk dat hij dit nog helemaal niet kan plaatsen.

Toen was hij wel voor rede vatbaar en hebben we de ruzie uitgepraat. We zijn overgestapt op een beloningssysteem. Elke avond dat hij niet zeurt krijgt hij een bedrag om te sparen voor een speelgoedslang die hij heel graag wilde hebben.

Zoonlief klaagde deze hele periode ook over buikpijn en vermoeidheid en na lange tijd bleek hij Pfeiffer te hebben gehad. Dat verklaarde opeens een hoop over zijn gedrag.

Een mooi moment om te reflecteren en je te realiseren wat je wél hebt. Twee geweldige kinderen die ieder hun eigen levenspad bewandelen en daar hele mooie dingen op tegenkomen!

Bijna een jaar

Vandaag vind ik het tijd voor een evaluatie. Hoe komt dat zo? Ik was vanochtend de kalender van Flow magazine aan het uitscheuren en las de spreuk voor vandaag. 'Je blijft altijd de dochter van je moeder' Oma. Jee, daar werd ik even stil van, want vandaag zou mijn moeder 75 jaar zijn geworden. Of zoals mijn zoontje zei, ook als je hier niet meer bent, word je nog steeds jarig. Ik blijf de dochter van de moeder die vandaag, in de hemel weliswaar, 75 jaar wordt. Een moment voor bezinning.

Woensdag 3 maart 2010 was mijn eerste blogpost met als voornemen om 26 projecten van 10 dagen te gaan doen in een jaar. Daarin heb ik jammerlijk gefaald. Die doelstelling was misschien ook wel wat aan de onrealistische kant. Laat ik me richten op wat ik wél heb bereikt. Ik heb 132 posts geschreven en 11 tot 12 projecten uitgevoerd.

Ik ben benieuwd wat jullie ervan vonden! De projecten die ik heb gedaan nog eens op een rijtje:
Sportvasten
Positief denken
Ik mag er zijn
In 30 dagen naar vrijheid en geluk, mindfulness (20 dagen gedaan)
Aardig zijn
Verbouwen en mezelf
Yoga, in mezelf keren
Mijn huis én hoofd opruimen
Proberen zwanger te worden
Leegte creëren: sportvasten en mediteren
10days niks
10days boekje weggeven (kerstactie)

Laat me weten wat jullie het leukste project vonden, wellicht een idee voor een retake. Voor mezelf is het een prettig jaar geweest. Het heeft me goed gedaan met deze 'projecten' bezig te zijn. Ik denk wel dat 10days te kort zijn en dat elke dag erover bloggen teveel is. Dus misschien een iets ander format dit jaar?

Alle feedback is welkom lieve lezers! Tijd voor weer een nieuwe start.

10 days boekje weggeven, dag 10

De kerstactie van 10 dagen mijn boekje weggeven is afgelopen. Wil je nog graag mijn boek Ik moet je achterlaten ontvangen, dan kun je 'm hier bestellen.

Ik wil een aantal reacties met jullie delen. Iedereen is geraakt door mijn actie. Vrijwel iedereen heeft nog een reactie achteraf gegeven om zijn of haar dank uit te spreken. Zelf werd ik ook enorm geraakt door de verhalen. Veel mensen lijden onder het verlies. Ik zelf ook. Deze feestdagen waren moeilijk voor me. Mij oudste zus en ik delen dat verdriet. Het verdriet van wees zijn. Het verdriet geen thuis meer te hebben. Dat is fijn, dat we het kunnen delen, dat verzacht het een beetje.

Ik werd geraakt doordat een van de ontvangers als dank mij een bos bloemen heeft gestuurd. Dat had niet gehoeven, maar deed me goed. Een blijk van waardering. Ook mocht ik een aantal handgeschreven brieven ontvangen. Ik had zelf ook zoveel mogelijk een kort briefje toegevoegd en kan dit zeker enorm waarderen.

Een tip die ik mocht ontvangen, is dat ik geen speciale aandacht heb besteed aan het verliezen van een broer of een zus. Zeker op jonge leeftijd is dat natuurlijk enorm ingrijpend. De aandacht gaat dan vooral naar de ouders uit, die zijn immers een kind kwijt. Maar de overgebleven broer of zus kampt uiteraard ook met een enorm verlies. Je kunt dat niet op een weegschaaltje leggen. De overgebleven kinderen hebben hun eigen rouw, hun eigen verdriet, hun eigen verhaal. Ik hoop dat ik nog eens de kans krijg om in een tweede oplage deze aanvulling te schrijven!

Ik ben blij en dankbaar dat ik deze kerstactie op touw heb gezet en mensen heb kunnen raken. Ook omdat ik er zelf weer een stukje verder door ben gekomen in mijn rouwproces. Dank jullie allemaal!