Zoeken in deze blog

vrijdag 30 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 16 in mindfulness

Goedenavond lieve lezers. Vandaag ga ik jullie een vraag stellen. Wie heeft er voor mij tips om mindfull bezig te zijn? Oftewel heeft iemand ervaring met een eenvoudige verandering of handeling die mindfulness gemakkelijker maakt. Lees ook mijn verhaal hoe het vandaag misging en misschien hebben jullie ideeën waar en hoe ik in had kunnen grijpen.

Het is Koninginnedag en ik heb niet een erg goede dag gehad. Of beter, het was voor mij een slechte dag. Ik denk dat het al ligt aan de manier waarop ik opstond. Ik doe zo'n braintrainer-programma en daar vul ik elke dag mijn stemming in. Die is altijd goed. Maar vanochtend dus niet. Ik ben echt met het verkeerde been uit bed gestapt. En dat komt dan weer omdat ik niet mindfull ben opgestaan. Ik ging direct al denken aan wat ik allemaal nog moet doen. En dat leek opeens een onoverkomelijke berg.

De dag begon niet goed, terwijl ik daar heel gemakkelijk iets aan had kunnen doen door even gewoon adem te halen en mijn hoofd stop te zetten. En dan komen er kleine irritaties langs, die totaal niet belangrijk zijn. Bijvoorbeeld dat mijn lief nog geen koffie had gezet toen ik boven kwam. Echt niet belangrijk. Ik bedoel niet een reden om je te gaan irriteren. En dan gaat het zich langzaam ophopen. Kleine irritaties stapelen zich op, en voordat je het weet worden al die onbenulligheden opeens zwaar en veel.

We gingen rond het middaguur de stad in en dat was heel gezellig. Niet te druk, wel leuke kraampjes en dingetjes. Maar zoonlief kreeg al snel honger en daar wordt hij niet vrolijker van. En de kinderen wilden heel graag naar de kermis, maar daarvoor moesten we een heel eind door de stad lopen. Hoe langer het duurde, hoe vervelender ze werden. Om uiteindelijk op een ongelooflijk drukke en lawaaiige kermis terecht te komen, waar je binnen 5 minuten doodmoe was van al die indrukken. Daar is het bij mij helemaal de verkeerde kant opgegaan. En ik denk achteraf gezien dat het voor zoonlief ook veel te druk was.

Met een omtrekkende beweging kwamen we bij de stamkroeg van mijn lief met vele bekenden. Dat zou gezellig moeten zijn, maar dat was het voor mij niet. Zoonlief had het er niet naar zijn zin en was niet te genieten. Hij bleef zeuren en drammen en dreinen. En ik heb er niet goed op kunnen reageren. Ik voelde me gevangen tussen verschillende belangen, terwijl ik mijn eigen belang helemaal vergat. Lief wilde graag bij stamkroeg blijven, zoon en ik vonden het enorme herrie (buitendisco) en dochter vermaakte zich wel. Zoon werd vervelender en vervelender en dat heeft me veel energie gekost. Ik ben niet in staat geweest de stemming om te draaien. En ik ben niet in staat geweest voor mijn eigen belang te kiezen.

Ik ben er nog steeds moe van. Hoewel uiteindelijk we nog een gezellig uurtje hebben gehad op een pleintje waar de kinderen konden spelen. Zoonlief op tijd in bed gelegd en wel weer goedgemaakt. Dochterlief mocht iets langer opblijven en die is ook lekker gaan slapen. Maar toen wilde lief toch nog verder feesten. Ik kan niet mee, want de kinderen liggen in bed. En ik vind dat niet leuk. Ik heb vanavond geen zin om alleen thuis te zijn. Ik wil lekker met mijn lief op de bank zitten. Maar hij wil graag feesten. Ook hier heb ik niet mindful op kunnen reageren. Ik hou niet van conflicten en die heb ik vandaag voldoende gehad.

Deze dag had zo anders kunnen lopen en er zijn zoveel momenten geweest waarop ik in had kunnen grijpen en dat heb ik niet gedaan. Ondanks mijn project nu. Helaas heeft mindfulness me vandaag niet geholpen terwijl het me zeker had kunnen helpen. Tips over hoe je weer mindfuller bezig kunt zijn op zo'n dag zijn welkom!

donderdag 29 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 15 in mindfulness

Zo weer een mijlpaal bereikt in mijn project van 30 dagen. Ik loop vreselijk achter in mijn boek Mindfulness en bevrijding van depressie. Maar dat is goed. Het is niet erg. Ik ben ermee bezig, schrijf er elke dag over en die oefeningen komen wel. Ik vind het leuk om me daar volgende week wat meer mee bezig te houden. Ik heb het boek vandaag wel opgepakt en een stuk gelezen. En waar vandaag mijn oog op viel, is het verhaal over de houtblokken. Als je een hele stapel houtblokken van achter in de tuin naar voren moet verplaatsen, word je al moe van het idee dat je al die blokken moet verslepen. Terwijl als je het blok voor blok doet, het best een behapbaar project is. Zo is het met dagelijkse beslommeringen ook. Als we nu al denken aan wat we deze maand allemaal nog moeten doen, worden we al moe van het idee. Het is dan ook zinvoller alleen te bedenken wat je nu moet doen. Daar heb je voldoende energie voor en dat is een gemakkelijk iets.

Ik heb vandaag naar The Sunscreen Song geluisterd. Er vielen me deze keer een aantal dingen op. vandaags keuze vrij vertaald: 'ga niet roekeloos om met het hart van anderen. En blijf niet omgaan met mensen die roekeloos met jouw hart omgaan'. Wat een mooie is dat weer, vinden jullie niet? Hoe vaak doen we dat niet? Het toch laten gaan als iemand je hartzeer bezorgd? Toch met die persoon blijven omgaan? Oh ik heb daar mijn portie zeker van gehad. Maar het is zo'n terecht advies! Waarom omgaan met iemand die jou in je hart pijnlijk raakt? Als daar niet uit te komen is met een goed gesprek, dan is het duidelijk!

Wat heb ik nog meer gedaan vandaag? Ik heb een luisterboek van Deepak Chopra, The Seven Spiritual Laws of Success. Daarvan heb ik Law 1 beluisterd. De wet van pure potentialiteit (wat een woord, ik zou zeggen bereiken wat in potentie mogelijk is). Liggend in de zon. Oké, stilte was beter geweest, maar dit was ook aangenaam. Wat ik ervan heb onthouden, is dat hij stilte adviseert. Twee maal daags een halfuur mediteren. Niet oordelen. Je bent dan alleen maar etiketjes aan het plakken. En dat vervuilt je gedachten alleen maar. Stilte, mediteren, niet oordelen en dan contact maken met natuur. Dan krijg je vanzelf creatieve ideeën aangereikt. Je kunt die pure potentialiteit bereiken door:
1 elke dag stil te zijn, alleen maar te zijn, door elke dag tweemaal een halfuur te mediteren
2 je in deze stilte en in contact met de natuur open te stellen voor de pure pontentialiteit
3 elke dag te beginnen met de stelling 'vandaag ga ik niets dat gebeurt beoordelen' en jezelf hieraan helpen herinneren gedurende de dag

Tsja, dit zou natuurlijk weer een project op zich zijn. Ik wilde het toch met jullie delen, omdat dit is wat ik vandaag aan mindfulness heb gedaan. En het is ook wel weer passend. De stilte, je gedachten stopzetten, niet allemaal bedenken wat je nog moet doen, enzovoort zijn belangrijk om je innerlijk te ervaren. Om je ware ik te leren kennen. Niet je ego, maar je ik. Maar deze overdenkingen zijn an sich een post waard. Misschien morgen? Misschien ook niet. Tot morgen en laten we morgen gewoon zien wat die dag me brengt.

woensdag 28 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 14 in mindfulness

Dag 14, dat is bijna op de helft van deze 30 dagen. Maar dat doet er niet toe. We gaan gewoon verder! Eigenlijk wilde ik gaan slapen, maar ik ga toch mijn bevindingen schrijven.

Mijn dag is niet erg mindful geweest. Zo dat gezegd hebbende, ga ik toch wel een mindfulle post schrijven! Ik luister weer naar The Suncscreen Song. Wat ik daarnet eerst hoorde 'Get to know your parents, you never know when they'll be gone for good'. Wow, slik. Je kunt dit lied namelijk heel vaak luisteren en elke keer hoor je iets anders. Elke keer ben je kennelijk in een andere stemming. Of sta je open voor een andere boodschap. Mooi hoe dit nu weer past in mindfulness! Als je je maar openstelt, krijg je van alles aangereikt. Blijkbaar voor mij een moment om even stil te staan bij mijn ouders.

Veel te vroeg
hebben jullie ons verlaten
Mama, je hebt zoveel gemist
Ik wilde nog zoveel met je delen

Ik ben nu ook moeder
En jij bent mijn voorbeeld
Maar 19 jaar is lang
Mijn lieve lieve moeder

Papa, jij weet meer
mijn grote schildpad
je droeg mij letterlijk
op je schild

Een echte vader
Ik mis je intens
Elke dag opnieuw
Mis ik je knuffels


Ja lieve ouders, ik heb jullie al achter moeten laten. Twee keer een zwaar en verdrietig afscheid. Hebben ik jullie goed leren kennen? Mama, dat had beter gekund. Papa wel. Ik heb veel met je kunnen bespreken die laatste maanden. Dat waren mooie maanden, ondanks jouw ziekte. Het heeft ons nader gebracht! En ik heb je toen erg goed leren kennen, soms zelfs te goed.

Overlijden van dierbaren heeft natuurlijk alles te maken met mindfulness. Hoe dan? Omdat je met je neus op het feit wordt gedrukt dat het leven eindig is! En het is dus echt werkelijk enorm zonde als je je leven aan je voorbij laat gaan. De dood van een ander, doet je realiseren dat je je eigen leven ten volle moet leven. En dat je leuke dingen in je leven moet doen. Dingen die jij leuk vindt. Schrijven vind ik leuk, dat doe ik nu elke dag! Het maakt me blij, het maakt me gelukkig. Echt!

Ik ga het afsluiten voor vandaag. Deze post heeft me van een niet mindfulle dag via mijn lieve ouders gebracht naar een gelukkig einde! Welterusten.

dinsdag 27 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 13 in mindfulness

We zitten alweer op dag 13 van mijn project van 30 dagen. Kinderen zijn nog zo heerlijk mindful. Ook Ruud van Wingerden van Binnenstebuiten groei & ontwikkeling wees me hierop. Gisteren vertelde ik hoe je mindful rond kunt fietsen en meer aandacht voor je kinderen hebt. Vanochtend daad bij het woord gevoegd. Mijn zoon van 6 jaar is nog zo heerlijk mindful van nature. Hij is zo puur en kan nog van de kleine dingen genieten.

Vanochtend stapten we naar buiten en wat zag hij daar? Hij riep helemaal verheugd uit 'oh mama, kijk nu, een heel zeldzame eend. Die is echt zeldzaam, dus die zie je bijna nooit'. Er zat een aalscholver bij ons in de gracht (hartje centrum). Dat is inderdaad een bijzonder gezicht! Op de fiets naar school wees ik hem op het mooie licht op de bomen. We gingen elkaar steeds wijzen op nog een mooiere boom en nog een mooiere kleur en nog mooier licht. Ik kan je verzekeren, mijn dag is supergoed begonnen.

En dan merk ik dat loslaten ook zo belangrijk is. Zonder in details te willen treden, we hebben allemaal zo onze wensen. Groot of klein. En door heel veel en vaak die wens te wensen, kan het krampachtig worden. Dan wordt het een spanning in plaats van een wens. Mijn uitdaging is om vrede te hebben met beide opties. Als mijn grote wens niet in vervulling gaat, dan is het ook goed! Er zijn zoveel dingen die nu helemaal goed zijn voor mij zoals ze zijn, dat deze wens niet nodig is om mijn leven nog mooier te maken. Het zou alleen een cadeau zijn. Ergens merk ik dat als ik kan denken 'het is goed zoals het is, ik heb verder niets nodig, het leven lacht me toe op zoveel vlakken, het is mooi als mijn wens in vervulling gaat, maar het hoeft niet' dat ik letterlijk een last van mijn schouders voel vallen.

Maar het is de voor mij de oh zo bekende valkuil waar ik in loop. IK MOET HET GOED DOEN. Dus ook hier weer, ik moet er alles, maar dan ook alles aan doen om deze wens in vervulling te laten gaan. Merk je hoe het al krampachtig wordt door er alleen maar zo over te schrijven? De opdracht die ik mezelf vandaag wil geven is 'laat het los, vind vrede in het hier en nu, vind vrede in het leven zoals het nu is'.

Het leven
lacht me toe
De zon
straalt elke dag

Het leven
is zo open
om te leven
onder de zon

De zon
warmt, voedt,
schittert, zindert,
vervult

Zing en dans!


De laatste twee tips uit The Sunscreen Song

maandag 26 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 12 in mindfulness

Daar ben ik weer. Vandaag wil wat mijmeringen van mezelf met jullie delen. Ik laat het gewoon komen zoals het komt. Ik heb nog een mooie functie van mindfulness ontdekt. Mindful vrijen! En zonder in details te treden, want dan krijg ik misschien wat vreemde volgers achter me aan, zou je het echt eens moeten proberen. Ik zie het als bewust erbij zijn. Hoe vaak laten we ons niet afleiden door denken aan boodschappenlijstjes of wat we morgen nog allemaal moeten doen. Nu dankzij dit project vrij ik ook bewuster. Het is heel aangenaam de nabijheid van je partner ook echt te voelen.

Vandaag kwam The Sunscreen Song op de radio voorbij. En ik realiseerde me hoe dat liedje werkelijk geweldig past in mijn mindfulness. Vrije vertaling van een stuk: 'maak je geen zorgen over de toekomst, of realiseer je dat je zorgen maken over de toekomst net zoveel zin heeft als om te proberen wiskundige problemen op te lossen door op kauwgom te kauwen. Want de echte problemen in je leven, zijn dingen die niet eens in je opgekomen zouden zijn.' Vooral die laatste zin, dat is zo waar. Je kunt wel van alles bedenken, maar je bedenkt je uiteindelijk nooit wat er daadwerkelijk met je gebeurt. Of wat er daadwerkelijk op je pad komt. En herken je ook hoe je 101 scenario's kunt bedenken hoe je om zou kunnen gaan met een bepaald probleem? Om, als dat probleem zich daadwerkelijk voordoet, te ontdekken dat je het toch anders aanpakt? Je kunt je niet inleven in een situatie, dat kan gewoonweg niet. Je moet het ervaren om te weten hoe je reageert.

Dat lied komt uit 1999, ik kan me nog herinneren dat het uitkwam. Ik zat toen in een hele andere fase van mijn leven. Ik woonde nog in de VS bijvoorbeeld. Ik heb het liedje daar ook voor het eerst gehoord. Er is zo ontzettend veel in die 11 jaar gebeurd, maar ik weet dat ik toen ook al het een geweldig lied vond. Is er toen al een zaadje geplant voor dit project?

Ik heb het momenteel heel erg druk met werk. Eigenlijk past dit project er nu niet bij. Ik wilde het even stopzetten. Maar dat doe ik niet. Want de uitdaging zit er juist in om ook in drukte tijd voor mindfulness te hebben. En het heeft me vandaag geholpen. Ik ben redelijk rustig gebleven, ondanks de drukte. En ik heb heerlijk gefietst. Dat is een makkelijk iets dat ik jullie ook allemaal aan kan raden. Als je ergens naartoe fietst, dat bewust te doen. Het is buiten nu echt mooi. De lichtgroene blaadjes, de tulpen, de narcissen of die geweldige sneeuwklokjes! En dan de jonge diertjes. Bovendien heb je ook meer aandacht voor je fietspartner. Dat gaat dan vanzelf. In mijn geval zijn dat vaak mijn kinderen. Ik ben me meer bewust van ze. Dat klinkt misschien als een bijna ontaarde moeder, maar laten we eens eerlijk zijn. Hoe vaak merk je je kinderen nauwelijks op? Ben je zo aan het rennen en vliegen dat de dag opeens aan je voorbij gegaan is?

Ik hou me niet aan het programma van het boek, maar dat is prima. Ik doe genoeg aan mindfulness en ben hier heel blij om. Het leven lacht me toe!

zaterdag 24 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 11 in mindfulness

Gisteren was dag 11 van mijn project van 30 dagen. Mindfulness. Ik heb al een paar dagen geen oefeningen gedaan. Hoewel ik weet hoe fijn het is en hoeveel rust het brengt. Maar ik moet ook de realiteit onder ogen zien. In de combinatie van mijn gezin en werk is niet altijd tijd om te oefenen. Dat is gewoon zo.

Wat niet betekent dat ik niet mindful bezig ben. Ik merk wel echt op dat ik vaker op een dag naar het hier en nu wordt gehaald, omdat ik me bewust wordt op dat moment. De fietstochtjes die ik maak naar school, zwemles, voetbal, sportschool en zo meer, zijn een stuk bewuster en daardoor echt enorm veel fijner! Ik zie het mooie licht dat op de net bebladerde bomen valt, ik zie de eenden in het water spelen, ik voel de wind op mijn gezicht, ik kijk om me heen en observeer.

En er blijven positieve dingen om me heen gebeuren. Dat is niet goed uit te leggen. Mijn boek Ik moet je achterlaten kan nu ook online gedeeltelijk ingezien worden. Ik heb gisteren de directeur van het grootste Delftse uitvaartcentrum getroffen. Ik heb vanochtend mijn boek aan een vriendin gegeven die me gelijk liet weten dat ze tot tranen geroerd was. Er gebeuren hele goede dingen op dat gebied.

Maar er zijn ook andere zaken waar ik merk dat ik stukken rustiger ben. Zo ben ik door vele van jullie getroost over de dood van mijn babykonijntjes. Hiermee werd ik niet alleen getroost om dat verlies, maar ook andere verliezen die nu weer even opspeelden. Ik werd er door iemand op gewezen hoe het leven mooi werkt. Als je troost en bemoediging nodig hebt, gebeurt er iets waardoor je die troost krijgt. Ook al is het natuurlijk triest dat het nestje gestorven is, uiteindelijk heeft het me ook hele prettige en hartverwarmende dingen gebracht.

De stroom
van het leven
kun je alleen
maar laten gaan

Je voert vanzelf
mee. Met al die
andere mensen en
dieren en planten.

Er gebeurt wat
gebeuren moet.
En er komt wat
er bij jou komen moet.

Laat het niet
wegvoeren zonder
aandacht. Maar
verdwijn erin.

Neem het op,
geniet ervan,
leer ervan
leef!

donderdag 22 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 10 in mindfulness

Vandaag niets gedaan aan lezen, mediteren, letten op adem, bewust douchen, bewust aankleden en ga zo maar door. Ik had mezelf een dagje vrij gegeven, of nu ja ook weer niet echt. Vanochtend had ik natuurlijk mijn post van gisteren geschreven. En omdat ik met dit project bezig ben, schiet het talloze keren per dag door mijn hoofd. Om even bewust te zijn. En er zijn nog zoveel meer dingen die er omheen gebeuren.

Wat ik vandaag wel gedaan heb, is heerlijk in bad gezeten. Ik had hard gewerkt vandaag en als afsluiting heb ik meer dan een uur met een mooi boek in bad gelegen. Zonder schuldgevoel. Ik heb me heerlijk even verloren in het lezen, in het warme water, in mezelf. Is dit mindful? Ik weet het niet. Is het fijn om zo even met jezelf bezig te zijn? Dat zeker! Is het fijn dat ik mezelf dat gun? Dat helemaal!

Wat ook het leuke is aan dit project, dat het me in contact brengt met allerlei mensen. Er komt van alles op mijn pad en ik leer hier veel van. Het lijkt er ook op dat ik bewuster met andere mensen omga. Ik heb fijne gesprekken gehad. Heb ook veel tips en bemoedigingen gekregen hoe ik om kan gaan met de overleden babykonijntjes. Helaas heeft het hele nest het niet gehaald. Ik heb me daar schuldig over gevoeld, dacht dat ik er iets aan had kunnen doen. Maar ook daar weer een goed gesprek over gehad. Dingen gaan zoals ze gaan. Er komen dingen op je pad waarmee je om moet leren gaan. Zo is het leven. Er gebeuren vervelende dingen en er gebeuren hele mooie dingen. Gisteren kreeg ik deze quote van Ruud van Wingerden van www.binnenstebuiten-go.nl :

als je de wereld draaglijk maakt voor jezelf, dan maak je hem ook draaglijk voor anderen. Anaïs Nin.

Tot morgen!

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 9 in mindfulness

Goedemorgen lieve lezers. Gisteren heb ik mijn post niet kunnen schrijven, dat terwijl ik wat leuks te vertellen heb. Dus ik ga dat vandaag inhalen.

Eigenlijk kun je natuurlijk elke dag wat leuks vertellen. Want als we erbij stilstaan, gebeurt er elke dag iets moois, leuks, ontroerends, scheppends, veranderends, groeiends, prachtigs.

Gisteren was dat voor mij een heel kort moment met mijn dochter. Ik noem het een heel kort moment om aan te geven dat het iets kleins was, maar wat voor mij wel grootse betekenis heeft. We fietsten samen naar het voetbaltoernooi waar ze met school aan meedeed. Ik kom vaak op het laatste moment aan bij verplichtingen en dus mijn dochter dacht dat dat nu ook weer het geval was. Ik had haar verzekerd dat we tijd genoeg hadden, maar toch maakte ze zich er druk over. Bovendien maakte ze zich ook druk over het voetballen, ze wilde nu wel winnen (dat in tegenstelling tot vorig jaar, alles verloren). We fietsten door alle deze spanning in een hoog tempo. En plots zegt ze 'Mama, het doet hier pijn'. Ze wijst daarbij op haar borst.

In korte tijd schiet er werkelijk van alles door mijn hoofd. Zoveel dat het te ver gaat om op te schrijven. Maar dan schiet er door mijn hoofd 'ademhaling'. Ik denk mede omdat ik 's ochtends voordat ik ging sporten even 10 minuten mijn ademhaling heb gevoeld (een van de oefeningen uit het boek Mindfulness en bevrijding van depressie). Dus ik zeg tegen haar 'we gaan even heel diep inademen, zo, ja en hou vast en dan pffffffffff laat het maar los'. Puur intuïtief ging ik deze oefening met haar doen. Drie keer gedaan en ik vraag haar 'zullen we het nog 1 keer doen?'. En dan zegt ze tegen me 'nee Mama, ik voel me alweer helemaal goed'. En de blik die ze in haar ogen had, het vertrouwen in mij, het vertrouwen in zichzelf, de gelukzaligheid, de ontspannenheid, de sereniteit, de rust, de het zichzelf zijn, dat vond ik het mooiste moment dat ik gisteren heb meegemaakt. Misschien wel het mooiste moment dat ik dit jaar met haar heb meegemaakt. Of alles opeens samenkomt en alle puzzelstukjes op hun plek vallen.

Een lief kind
zegt zo weinig
een mooi kind
dekt niet de lading

Een eigen kind
ze is zichzelf
zo puur en onbedorven
zo sociaal

Haar schoonheid
gaat veel verder
dan haar blauwe ogen
en donkere haar

Haar pracht
zit veel dieper
dan haar lieve
uitstraling

Een meisje
op weg om
vrouw te
worden

dinsdag 20 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 8 in mindfulness

Tot mijn schrik zie ik dat het alweer dag 8 is. Maar van de andere kant, is het pas dag 8 van de 30 dagen die ik hiervoor heb uitgetrokken. Deze dag is qua mindfulness niet zo goed gegaan. Ik heb helaas vandaag niet de tijd gevonden om de bodyscan te doen. Ik was moe en ongeduldig. Ik kon het geduld niet opbrengen. Ik had het ook druk met werk. Want misschien vragen jullie je dat wel eens af, of ik ook nog werk. En ja dus, dat doe ik ook nog.

In mijn omgeving krijg ik wel veel dingen aangereikt over mindfulness. Ten eerste is er nu Ruud van Wingerden van www.binnenstebuiten-go.nl die me dagelijks korte mindful tips/berichtjes/gedachten stuurt. Gisteren gesproken met Robert Haringsma van www.ivpp.nl, die me steunde in het project Ik mag er zijn en door wie ik op dit project ben gekomen. Dan krijg ik reacties op mijn blog en via Twitter. Mooie, hartverwarmende reacties. Dat raakt me.

Vanavond een van de babykonijnen dood aangetroffen. Ik ben er verdrietig om. Hoe past dit in mindfulness? Dat weet ik nu momenteel even niet. Misschien hebben jullie een idee hoe ik hier mindful mee om kan gaan? Dit baby'tje was pas 3 dagen. Niet leuk om zo'n klein roze lijfje weg te moeten halen. Erg verdrietig. Het klinkt misschien stom, want het is 'maar' een konijntje en niet eens een 'gewenst' nestje. Maar het zijn kleine wezentjes die in mijn zorg zijn geboren en dan gaat er eentje dood. Wie helpt me?

Liefs!

maandag 19 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 7 in mindfulness

Het is al laat, er is weer veel gebeurd vandaag, maar toch wil ik jullie mijn positieve ervaring van vandaag niet onthouden! Ik heb kleine eendjes gezien. Pijltjes zoals de kinderen op school zeggen. Tien van die kleine pijltjes! Ik fietste van de sportschool naar huis en moest omfietsen omdat de brug was afgesloten. Ik liet me hier sowieso niet door uit het veld slaan, nee sterker nog, ik vond het wel fijn om een stukje extra te fietsen. En toen bij de andere brug zag ik ze. Tien van die kleine friemeltjes, die over het water lopen als ze te ver bij moeder vandaan zijn. Heel grappig om te zien, ze gaan dan heel snel met hun pootjes bewegen zodat ze niet meer zwemmen maar over het water lopen. Geweldig. Ik werd helemaal bij en warm. Mijn dag werd zonnig.

Ook nu ik het opschrijf word ik er nog zonnig van. Ik ben dol op kleine diertjes, nu hier buiten vier roze konijntjes die net hele hele hele kleine biggetjes lijken. Die heb ik vandaag ook weer uitgebreid bestudeerd. Ze kruipen een beetje rond en het zijn heel erg interessante wezentjes. Mijn dag is gevuld met baby's en baby's zijn zo puur, zo mooi, zo onbedorven! Nog geen volle geest. Nog geen sporen.

Bij de bodyscan van vandaag ben ik elke keer tussendoor in slaap gevallen. Ik miste steeds een lichaamsdeel. Ik vond het prima, ben niet boos op mezelf geworden. Ik was mild. In een telefoongesprek dat ik later vanavond had met Robert Haringsma van www.ivpp.nl kwam ik erachter dat ik vaak juist NIET mild ben. Ik moet ook altijd van alles. En dat moet dan weer perfect zijn.

Mijn les voor vandaag, milder voor mezelf zijn. Meer mededogen. Mijn imperfecties mogen er zijn. Ik mag er zijn. Dit thema blijft terugkeren. En ik hoef niet alles precies altijd te weten en te snappen. Ik ben nu enorm goed bezig, ik mag trots op mezelf zijn. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me werkelijk beter voel sinds ik de bodyscan doe. Er gebeuren mooie dingen!

Tot morgen. Nu ga ik slapen en dromen over de kleine eendjes!

zondag 18 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 6 in mindfulness

Vandaag weer de bodyscan gedaan, het is immers de bedoeling dat ik het twee weken doe. Ik wil het in ieder geval een week doen, aangezien ik het 8-wekenprogramma voor het gemak in 4 weken ga doen. Het zou vreemd zijn als ik weer zo'n lyrisch verhaal had als gisteren over de bodyscan. Daarvoor kan ik je echt aanraden dag 5 even te lezen, het was een bijzondere, prettige, verruimende, inspirerende gebeurtenis.

Toch was het vandaag ook weer prettig. Was wat meer afgeleid, maar ik ervaar een ontspannenheid die ik niet vaak ervaar. Misschien komt dat gevoel omdat ik nu meer in mijn lijf zit. Letterlijk.

Volgens mijn programma moet ik nu ook al met de oefeningen uit week 2 bezig zijn (ik doe immers 2 weken in 1 week). Daar ga ik morgen echt mee aan de slag. Dan ga ik bijhouden welke positieve ervaringen ik meemaak. Ik blijf mijn body scannen en ik ga ook nog 10 minuten met aandacht ademen. Kortom het is een vol programma.

Vandaag de tip van Ruud van Wingerden van www.binnenstebuiten-go.nl om buiten binnen te halen. Mindful met mijn omgeving omgaan. Vandaag heel mindful bezig geweest met de geboorte van drie nieuwe konijnen in onze konijnenfamilie. Hier kun je bijna niet anders dan mindful mee omgaan. Maar het is prachtig om zo'n roze lijfje te zien waarbij de blauwe aderen nog doorschijnen. Zo'n wormpje met dichte oogjes, minuscule voetjes en nageltjes dat zichzelf al wel voortbeweegt. In minuscuul kleine kruipjes. Dat eigenlijk verder niets doen dan liggen. De moeder die druk blijft met het nestje te verzorgen, een steeds groter nest maakt. Vader en moeder die innig tegen elkaar aan liggen. Rustig, heerlijk in het moment. Het geeft een ongekende rust!

Vandaag sluit ik af met de tweet van Ruud van Wingerden van gisteren:
Keer je gelaat niet anders naar het verleden dan om te leren hoe je de toekomst moet ontmoeten. Melati van Java
Liefs!

zaterdag 17 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 5 in mindfulness

Wow, bizar, bijzonder, wow, geweldig, inspirerend, verbazingwekkend, bevrijdend, verruimend, openend, wow.

Bij deze gun ik jullie allemaal de bodyscan! Wat gebeurde er? Het is lastig in woorden te vatten. Het is een ervaring die slecht valt te beschrijven. Maar ik ga een poging wagen, uiteraard! Ik heb deze oefening uitgesteld omdat ik bang was, bang voor wat ik in mezelf aan zou treffen. Die angst is zo ongegrond geweest. Ik begrijp 'm nu niet. Want ik ben nu zo ontspannen, zo vrij ook! Een halfuur werd ik van mijn tenen naar mij onderbenen, naar mijn bovenbenen, mijn bekken, mijn rug, mijn romp, mijn nek, mijn hoofd en en mijn kruin geleid. Overal naartoe ademen en gewoon voelen, gewoon laten gebeuren, gewoon zijn!

Wat daar zo bijzonder aan is? Wanneer neem je nu een halfuur de tijd voor jezelf? Om in je eigen lichaam aanwezig te zijn? Dat doe je toch eigenlijk nooit. En waarom is het zo bevrijdend? Omdat je merkt dat je lichaam helemaal prima is. Alles mag er zijn zoals het is. Niks is verkeerd of fout. Nee het is gewoon. Waarom zeg ik zo vaak wow? Door de dingen die er omheen gebeurde.

Voor mij gebeurde er twee erg belangrijke dingen. De angst die ik eerder noemde voor deze oefening komt ook voort uit de angst om mijn ouders te ontmoeten. Ze zijn beide overleden en in meditaties komen ze vaak bij me. Ik was bang dat ik het nu niet aan zou kunnen, dat het gemis dan ondraaglijk zou zijn. Wat een nonsens, wat een onzin, wat een ongegronde angst. Weet je wat er gebeurde? Mijn ogen staan vol tranen, ik had mijn vader en moeder achter me staan. Ik stond met mijn rug naar hen toe. Ze lieten me gaan, maar met liefde en openheid. Ze gunnen me alles wat het leven me te brengen heeft. Ze steunen me op mijn pad, ze staan altijd achter me. Maar daarachter stonden hun ouders. Daarachter weer hun ouders en ik zag een oneindige stamboom naar achteren lopen. Al mijn voorouders die achter me staan en me alles, maar dan ook alles, gunnen en geven. Ze staan letterlijk en figuurlijk achter me. Er zijn geen woorden voor om te beschrijven wat ik hierdoor ervoer. Helaas.

Ik vlieg
overal boven uit
in een vlucht
met zoveel vogels
dat de horizon
zwart ziet

samen maken
we een reis
die voert
naar onze
dromen en
wensen

gedragen door
de wind
gedragen door
elkaar
gedragen door
oneindige liefde


Dat was de ene bijzondere extra gewaarwording, maar ik had er nog een! Ik ben schrijver! Ik ben schrijver! Ik ben schrijver! Schreeuw met me mee, ik ben schrijver!

Lieve lezers, ik hoop dat ik enigszins over kan brengen wat deze oefening met me heeft gedaan. Als jullie slechts een fractie meekrijgen van mijn gevoel, dan zijn jullie al gezegend! Gun jezelf dit ook, neem een halfuur en scan je lichaam. Heb geduld met en voor jezelf, je bent het meer dan waard!

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 4 in mindfulness

Gisteren had ik een drukke dag. Ik probeerde 's avonds aan mijn lief te vertellen wat ik nu eigenlijk gedaan had en realiseerde me dat ik het gewoonweg niet meer wist. Niet erg mindful. Daar werd ik me dan wel bewust van, dat ik niet mindful bezig was geweest. En dat is niet erg, het is goed om te constateren. Maar later wist ik het opeens weer. Ik heb me wat meer verdiept in het schrijverschap. Wat meer over gelezen en ideeën opgedaan. En dat vind ik dan weer wel mindful. Ik ben bezig geweest met datgene wat me gelukkig maakt. Ik wil schrijver zijn. Dat is mij passie. Dat ik daar gisteren dus tijd voor gemaakt heb, is een goed, mindful teken.

Want is dat ook niet mindfulness? Doen wat je graag doet? Of in ieder geval je bewust zijn van waar je hart ligt? Wat je passie is? Volgens mij ontbreekt die bewustheid bij veel mensen. Rennen we maar door en komen er op een gegeven moment achter dat we doodmoe zijn van het harde lopen en niet eens weten welk doel we voor ogen hadden.

Maar hoe verging het me verder? Bij het parkeren van de auto ben ik volkomen gedachteloos langs een plekje gereden om vervolgens de auto verder weg te parkeren. Toen ik naar mijn voordeur liep, zag ik het lege plekje. Toen realiseerde ik me dat ik niet gedachteloos, maar diep in gedachten verzonken dat plekje voorbij moet zijn gereden. Heel vreemd. En weer een bewustwording.

Het mindful douchen gaat me niet beter af dan dag 2, ik ben me er af en toe van bewust dat ik enorm veel gedachten heb, dat wel. En dan kan ik van het moment genieten en merk ik dat douchen zoveel fijner is als je er met je hoofd bij bent. Ook kleed ik me nu mindful aan. Ik smeer mijn lichaam bewust in met olie, heerlijk. Dat gaat redelijk goed. Mindfulness in routinezaken doorvoeren, is echt een aanrader. Zeker omdat je ze dageljks toch moet doen, dan kun je er maar beter met je hoofd bij zijn! Dan wordt die routineklus een stuk aantrekkelijker!

Nu was het ook de bedoeling dat ik de bodyscan de eerste week zou doen. Dat is me tot op heden nog niet gelukt. Ik heb eenmaal een poging ondernomen, maar ben halverwege gestopt omdat ik het geduld niet op kon brengen. De realiteit is ook dat een uur per dag wel een grote belasting is. Dat is misschien toch wat te enthousiast ingeschat. Maar ook met kleine stapjes kom er ik er wel! Ik ga nu met jullie afspreken dat ik NU de bodyscan ga doen. Dan ga ik er zo over vertellen hoe het ging. Tot zo!

donderdag 15 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 3 in mindfulness

Zoals eerder beloofd, vandaag twee posts. Ik heb vandaag meer dan een uur uitgetrokken voor dit project. Ter compensatie van gisteren? Wellicht. Maar ook omdat ik het een erg interessant onderwerp vind.

Er is zoveel te leren. Een leuke quote die ik tegenkwam: 'De moed hebben tegemoet te treden wat op je weg komt, daar draait het om.' Van Theresia van Avila. Die ik heb van de Go with the flow - 52-weken-mindful-kalender uit het tijdschrift Flow. Vandaag was dat gemakkelijk. Een erg leuk en goed gesprek gehad over mijn zoon op school. Een fijne juf, die uitgebreid de tijd voor me nam. En een zoon die heel goed bezig is op allerlei vlakken. Dan heb je geen moed nodig.

Er zijn ook vaak gebeurtenissen waar je wel moed voor nodig hebt. Bijvoorbeeld een overlijden van een dierbare. Mijn vader is nu tweeënhalf jaar geleden overleden. Om dat tegemoet te treden, had ik enorm veel moed nodig. Het verdriet is zo groot. De schok is zo allesomvattend. Het gemis is zo ongekend. De liefde zo mooi. Uiteindelijk heb ik onbewust ook mindfulness toegepast in de rouwperiode. En het heeft geresulteerd in een boek over rouw Ik moet je achterlaten.

Waarom ik er vandaag aan moet denken? Geen idee! Maar het is mooi dat mindfulness me ook weer dichter bij mijn vader brengt. Hij was een echte vader voor mij. Wat is een echte vader? Voor mij betekende dat dat hij er onvoorwaardelijk voor mij was. Alles heb ik uitgepraat, we waren het niet altijd eens, maar we hebben dat normaal, mindful besproken.

Lieve papa

Je warmte
Je liefde
Je zijn

Je kracht
Je vaderschap
Je zijn

Ik hou van je
Altijd en immer
Mijn papa!

woensdag 14 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 2 in mindfulness

Gisteren geen tijd genomen om mijn post te schrijven over dag 2, dus ik ga dit vanochtend doen. Vanmiddag ga ik dag 3 beschrijven.

Ik heb helaas gisteren geen uur vrij kunnen maken om me volledig en geheel te richten op mindfulness. Het was een dag waarin ik werd geleefd. Of me heb laten leven. Ik kan nu niet eens meer precies zeggen hoe de dag is gegaan. Ik kan wel stellen dat mijn project minfulness op een goed moment komt!

Het is nu een drukke periode in mijn leven. Verhuizen, tussendoor op een camping, huis verkopen, alle zaken regelen die daarmee te maken hebben. Verder zijn er nog meer dingen die spelen, maar die erg persoonlijk zijn. Kortom, genoeg te doen en genoeg reden om last van stress te krijgen. Dit is voor mij een bruggetje naar wat ik nu denk dat mindfulness is. Om tot die definitie te komen, heb ik hoofdstukken gelezen uit het boek Mindfulness en bevrijding van depressie, ik heb lezingen gevolgd en artikelen gelezen. Ik krijg tips van Ruud van Wingerden van www.binnenstebuiten-go.nl en ook daar leer ik weer van.

Mindfulness in mijn eigen woorden. Met meer aandacht leven, maar dan niet op een krampachtige manier. Op een gemoedelijke manier. Het betekent niet dat je meer aandacht gaat geven aan alles, maar dat je de dingen die je doet met meer aandacht doet. Hierdoor ga je minder mijmeren, zorg je dat je gedachten niet met je op de loop gaan. Je bent in je hoofd ook bezig met dat wat je op dat moment aan het doen bent in plaats van te denken aan welke boodschappen je nog moet doen of wat je allemaal nog moet regelen voor de verhuizing. Die gedachten zijn namelijk niet nuttig en kosten veel energie. In het boek dat ik aan het lezen ben, gaat het ook over sombere gedachten. Je kunt je sombere gedachten steeds erger maken. Zo had ik gisteren kunnen denken 'zie je nu wel, ik ben waardeloos, want ik ben op de tweede dag al niet mindful bezig geweest, want ik ben alleen maar blijven rennen, zie je dat ik dit niet kan, enzovoort'. Dit is een herkenbaar denkpatroon voor mij en toch heb ik dat gisteren niet gedaan!

Ook al heb ik gisteren niet een uur uitgetrokken om mindful bezig te zijn, ik ben er wel mee bezig geweest. Ik heb met aandacht onder de douche gestaan. En dat ging al beter dan op dag 1. Serieus, ik kon langer genieten van die heerlijke warme straal op mijn lijf en merken dat 'alles' letterlijk van me werd afgespoeld. Ik kreeg gisteren de quote van Ruud van Wingerden 'de beste dingen in het leven zijn geen dingen'. Wow, en ik heb me gerealiseerd dat Ruud zelf enorm mindful bezig is door mij in mijn reis dagelijks te steunen. Hij geeft mij betrokken aandacht, heel mooi en fijn om je te realiseren!

Dinsdagavond had ik een netwerkbijeenkomst bij La Red. Er wordt dan een korte inleiding verzorgd door steeds wisselende sprekers en deze keer was het thema 'staan als een huis'. Nu vraag je je misschien af, wat heeft dat te maken met mindfulness? Alles! Echt alles. De hele lezing ging over mindfulness, maar dat etiket werd er niet opgeplakt. Er werd uitgelegd hoe je je zelf in verschillende cirkels kunt bevinden, cirkel 1 introvert, in jezelf gekeerd; cirkel 2, gecentreerd met aandacht voor jezelf en de buitenwereld, je maakt contact; cirkel 3, extrovert, dominant, je vindt jezelf het belangrijkste en overschreeuwt de ander. Er werd duidelijk gesteld dat er niets mis is met welke cirkel dan ook (niet oordelend, erg mindful) maar voor het maken van contact cirkel 2 het best werkt (de mindfulle cirkel). Zo werd er door iemand verteld dat hij in de auto op weg naar zijn werk altijd in cirkel 1 was. Hij wist zich dan niet te herinneren hoe hij van huis naar zijn werk was gekomen. Met mindfulness wil je dat voorkomen. Waarom zou je die tijd niet gebruiken om te genieten van de dingen die je onderweg ziet? De gedachten die je zo afleiden van je reis, brengen je ook niets! Er kwamen zoveel voorbeelden naar voren over mindfulness dat het bijna eng werd. De spreekster vertelde dat je in cirkel 2 heel erg in het hier en nu bent, in het moment. Dat je jezelf accepteert zoals je bent. Voor mij was de avond een andere benadering van mindfulness, maar een duidelijk voorbeeld hoe mindfulness ook in het zakelijk leven wordt gepredikt.

Straks meer!

dinsdag 13 april 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 1 in mindfulness

Mindfulness, met aandacht leven, mijn eerste dag. Het gaat moeizaam. Ik probeer het. Ik heb geprobeerd met aandacht te douchen bijvoorbeeld. Ik hield het precies 3 seconden vol. 3 seconden kon ik alleen aandacht hebben voor de warme straal die langs mijn gezicht en lichaam gleed. Die me van buiten naar binnen toe warmde. Die alles van me af deed spoelen. Die me reinigde op een diepere manier. En klap, daar ging mijn hoofd, van wat ik allemaal nog moet regelen voor de verhuizing, naar perikelen met ex-man, naar de kinderen, naar mijn lief en stop. Toen realiseerde ik me weer dat mijn gedachten met me aan de loop gingen. Lezen jullie ook hoe een prettige ervaring douchen met aandacht is? En hoe ik elke keer uit het nu werd weggetrokken door gedachten aan het verleden of de toekomst?

Nu ga ik samen met jullie de eerste oefening doen uit het boek 'Mindfulness en bevrijding van depressie van Mark Williams, John Teasdale, Zindel Segal en Jon Kabat-Zinn. Mijn leidraad voor de komende 30 dagen. Het gaat om het eten van één rozijn, een voorproefje van mindfulness. Zal ik eerlijk zijn? Toen ik deze oefening las, wilde ik het boek in een hoek smijten. 'Ik ga toch niet mijn tijd verdoen met het eten van een rozijn? Met het bestuderen van een rozijn? Met het aandacht geven aan een rozijn?' Ik ga nu de oefening doen en zal ook weer eerlijk vertellen wat het met me doet.

Bizarrrrrrrrrrrr Een rozijn, we hebben het over een rozijn!!! Hoe moet ik dit uitleggen? De bedoeling was de rozijn te zien, voelen, ruiken, in je mond plaatsen, proeven, doorslikken en volgen. Je kunt echt heel veel met één rozijn. Het is de moeite van het proberen waard. Het komt erop neer elke stap heel bewust te doen. Een rozijn bekijken, dan zie je de rimpeltjes, de kleurverschillen, de bijna ongelukkige, maar ook doorleefde uitstraling. Door elke stap zo intens en bewust te zetten, zie, voel, ruik, proef je veel meer! En dan de suggestie dat je kunt proberen je bewust te worden van wanneer je door wilt gaan slikken. Dat voel en merk je! Je voelt de rozijn ook je lichaam inglijden en in je maag belanden. Ik at en ik wist dat ik at! Ik heb voor even de automatisch piloot uitgeschakeld.

Als afsluiting wat ideeën over mindfulness. Ruud van Wingerden van www.binnenstebuiten-go.nl heeft op zich genomen om mij 30 dagen lang mild aan te moedigen. Vandaag de tip om echt naar het fluiten van de vogels te luisteren. Een goede tip om even in het moment te zijn, in het nu. Helaas ben ik nog vaak in het verleden en de toekomst, maar vandaag met de rozijn, de douche en de vogels al wat mindful momenten beleefd!

Tot morgen!

maandag 12 april 2010

Ik mag er zijn, dag 10

Ik vind toch dat ik dit project moet afronden. Ik zou 10 dagen bloggen erover, dan moet ik dat ook doen van mezelf. Ik ben blij en vind het ook goed voor mijn eigenwaarde dat ik ben gestopt met verder te graven. De deksel is geopend, er speelt genoeg op het gebied van mezelf goed voelen over mezelf en die constatering is voor nu genoeg.

Nu heb ik het weekend gebruikt om na te denken waar mijn volgende project over zou moeten gaan. Ik heb eerst met het idee gespeeld om te gaan werken aan yoga en meditatie, toen heb ik nagedacht om iets met de kinderen te doen. Ook dacht ik wat hebben de projecten tot nu toe me gebracht? Ik heb sportvasten, positief denken en werken aan je eigenwaarde gedaan. Als je dat met elkaar verbindt, waar kom je dan op uit? Tussendoor heb ik een keer geschreven over mijn drukke programma en het gebrek aan structuur. Door daar dan over te schrijven, ga je dingen toch al anders aanpakken. Ik heb wat zaken geschrapt en ben in andere in een lagere versnelling gegaan.

Kortom, ik ben supergoed bezig. Ook heb ik allerlei plannen dit blog verder uit te bouwen, andere mensen er meer in te betrekken, misschien te gaan samenwerken, enzovoort. Het bruist, borrelt, loopt, rolt, het groeit!

Ik heb besloten, maar merk dat ik dit nog spannend vind, om mindfulness te gaan praktiseren. Hiervoor heb ik een boek op aanraden van Robert Haringsma van www.ivpp.nl aangeschaft. 'Mindfulness en bevrijding van depressie, voorbij chronische ongelukkigheid.' Op zijn aanraden niet te veel op de titel gelet en jullie moeten dat dus ook niet doen. De ondertitel 'op weg naar voortdurend geluk' staat meer waar ik voor wil gaan.

Nu staat er in dit boek dat je een programma van 8 weken zou moeten doorlopen om mindfulness te oefenen. Dat lijkt mij lang, te lang om vol te houden. Dus ik wil het in 4 weken gaan doen. 30days in plaats van 10days voor dit project. Om te proberen aan te tonen dat het ook kan in 30days in plaats van 60days. Ik moet wel bekennen dat ik ervaring heb in yoga en meditatie, technieken die hier ook gebruikt zullen worden. Maar er staat ook dat ik een uur per dag voor deze oefeningen uit moet trekken. En dan moet ik me uiteraard elke keer ook voorbereiden door te lezen wat de oefeningen precies zijn. Aangezien het programma over 8 weken gaat, moet ik dat dus 8 keer doen.

Waarom vind ik dit project spannend? Omdat ik nu meer discipline zal moeten tonen dan ooit! Elke dag 1 uur! 30 dagen lang! Twee keer per week uitgebreid voorbereiden! Elke dag bloggen! En een programma van 8 weken in 4 weken willen doen! Kortom, uitdaging genoeg lijkt me. Ik ga ervoor! Morgen begin ik! Alle steun is welkom!

vrijdag 9 april 2010

Ik mag er zijn, dag 9

Toegegeven, ik heb dit project afgesloten. Maar het leek me wel leuk om nog even te bespreken wat er zoal wél goed is gegaan.

Een leuk en courant voorbeeld. Mijn appartement werd gisteren voor een tweede keer bezichtigd. Ik had hier een goed gevoel over, ik heb tegen andere mensen verteld dat ik zeker wist dat deze bezichteraar het appartement zou willen kopen. Mijn gevoel bleek volledig te kloppen!

Ook leuk! Ik overleg net met mijn oppas, zo van waar gaat het wél goed? En ik kreeg een fantastisch antwoord dat ik jullie niet wil onthouden! Ze zei 'je kinderen, je hebt twee geweldige kinderen en die zijn een spiegel van jezelf'.

Ik heb een boek geschreven en zelf uitgegeven. Ik help daar concreet andere mensen mee. Gisteren nog stond een dame aan mijn deur om mijn boekje te kopen en steun te zoeken, dat heb ik haar geboden. Zie ook www.ikmoetjeachterlaten.nl. Daar voel ik me goed over.

En, de realiteit is, dat ik een hele lange lijst kan maken met zaken, dingen, gevoelens, enzovoort waar het helemaal goed zit!

Dat lijkt me een goede afsluiting zo voor het weekend. Geniet van deze vrije avond!

donderdag 8 april 2010

Ik mag er zijn, dag 8

Gisteren geen inspiratie, dat was al een teken aan de wand. En ook een test voor mezelf. Hoe kan het geen inspiratie? De perfecte altijd vlot schrijvende vrouw heeft geen inspiratie. Ik word getart. Of: ik word erop gewezen dat ik mezelf moet nemen zoals ik ben. En dat is niet altijd met inspiratie.

En een andere confronterende constatering. Ik kan niet verdergaan met dit onderwerp. Ik kom mezelf tegen, op harde wijze. En ik word geraakt door het naar binnen kijken. Ik merk en voel aan mezelf dat dit niet het moment is om hiermee verder te gaan. Het is kennelijk een belangrijke kwestie bij mij. Ik loop er bij veel aspecten binnen mijn leven tegenaan.

Daarnaast heb ik eergisteren een persoonlijke en intieme blogpost geschreven. Ik merk dat ik op nog persoonlijkere en intiemere dingen stuit in mijn zoektocht naar waardigheid. En daar wil ik gewoonweg niet over bloggen.

Mijn conclusie is nu, dat ik een deksel geopend heb. Die deksel ga ik niet dichtklappen, maar ik ga de deksel ook niet verder openen. Het is goed voor nu!

Waarde
over jezelf
bepaal
je zelf

Waarde
in jezelf
is aan
je zelf

Je eigenwaarde
is helemaal
en totaal van
je zelf

Ik ben
waardig

woensdag 7 april 2010

Ik mag er zijn, dag 7

Vandaag geen inspiratie om mijn blogpost te schrijven. Dan wordt het een gevecht om woorden op papier te krijgen. Dat is de realiteit vandaag.

Ik had net wat geschreven, maar heb het nu verwijderd. Het voelt niet goed, loopt niet. Ik ga vandaag niet vertellen hoe het me is vergaan! Ik hoef niet te bloggen! Ik ben niet perfect!

Slaap lekker en tot morgen!

dinsdag 6 april 2010

Ik mag er zijn, dag 6

Gisteren moeten toegeven tegen mezelf dat ook ik maar een mens ben. Dat is moeilijk voor iemand die worstelt met het zich waardig proberen te voelen. Want volgens mijn eigen normen heb ik me onwaardig gedragen. Het heeft me zelfs tot tranen toe bewogen.

Nu ik er weer aan denk, gaat dat verdrietige gevoel weer door me heen. En wat gebeurde er nu eigenlijk? Ik probeerde iedereen tevreden te houden en dan toch vooral mijn lief. Ik woon niet zo groot en we delen de huiskamer met z'n vieren, mijn lief en ik en mijn twee kinderen. De kamer van de kinderen is niet groot genoeg voor veel activiteiten. Dus tv kijken, op de Wii spelen, muziek luisteren, spelletjes doen, knutselen, computerem, enzovoort moet allemaal op de 40 m2 gebeuren. Meestal gaat dat goed en regelt zich dat vanzelf. Gisteren niet. Mijn lief luisterde naar muziek met de volumeknop vrij ver open (daar houdt hij nu eenmaal van) en kinderen waren het hier niet mee eens. Dus schreeuwden ze (dat moest ook wel om boven de muziek uit te komen) dat de muziek zachter moest. Lief reageerde niet en dus zochten de kinderen naar meer redenen om te schreeuwen, waaronder dat hij niet op de bank mocht eten (een regel die ik voor de kinderen heb ingesteld om mijn vrij nieuwe bank te sparen). Uiteindelijk schoot ik heel hard uit tegen mijn dochtertje en schreeuwde ook, stuurde haar schreeuwend naar haar kamer. (Het opschrijven alleen al doet me weer pijn.)

Een uitgebreide situatieschets, maar waar het om gaat, is wat het met mij doet. Harmonie en vrede zijn voor mij belangrijke normen. Je kunt niet echt spreken van een harmonieuze situatie. Bovendien had mijn lief aangegeven dat hij het mist om muziek te draaien, dat als we een weekend thuis zijn met de kinderen er geen eigen tijd voor hem is. En het zijn niet zijn kinderen. Dus vond ik op dat moment dat ik het voor hem op moest nemen en deed dat door te schreeuwen tegen mijn kinderen.

Terug kijkend op deze situatie doet mijn lijf pijn, ben ik intens verdrietig en vind ik dat ik mijn kinderen en mezelf tekort heb gedaan. En mijn pijn zit 'm vooral er in dat ik vind dat ik mijn kinderen tekort heb gedaan. Waarom stelde ik het belang van mijn lief boven dat van hen? Dit is vreselijk voor mezelf om dit op te schrijven, om toe te moeten geven aan mezelf dat ik tekort heb geschoten. Schreeuwen tegen kinderen is iets dat not done is in mijn boekje.

Hoe past eigenwaarde, me waardig voelen nu in dit geheel? De eerste vijf dagen hebben me geleerd dat ik mezelf zou moeten nemen zoals ik ben. En ik ben dus ook iemand die af en toe (de eerste keer sinds ik mijn lief ken en dat is 15 maanden) uit haar slof schiet. Je kunt stellen dat ik in 95% van de tijd NIET uit mijn slof schiet tegen de kinderen. Blijkbaar is 95% niet goed genoeg voor mij. Wil ik 100%. En ik hoor mezelf nog zeggen tegen iemand anders met deze zelfde 100% wens dat dat een onmogelijkheid is. Dat je niet 100% van de tijd volgens je eigen benoemde norm perfect kunt zijn. En toch wil ik dat!

En daar ligt het pijnpunt en de kern waar dit project om draait. Ik kan mezelf niet accepteren zoals ik ben. Ik kan niet accepteren dat ik niet 100% perfect ben. Deze last drukt op mijn schouders alsof ik de aarde moet dragen. Hoe accepteer ik mezelf? Hoe doe ik dat? Help me alsjeblieft, want deze last is te zwaar voor me.

maandag 5 april 2010

Ik mag er zijn, dag 5

Ik ben in een wat ongelukkige stemming voor het schrijven van een post. Maar ik wil mezelf en jullie op de hoogte houden van hoe het me vergaat. En misschien hoort die wat ongelukkige stemming er juist wel bij, bij deze #10days.

Ik heb mezelf uitgedaagd me goed over mezelf te voelen. En dan natuurlijk zonder eigenlijk een lading aan 'goed' te verbinden. Ik wil me mezelf voelen met alles dat daarbij hoort. Waar ik al achter ben, is dat ik veel ondermijnende gedachten over mezelf heb. Waarin ik streng voor mezelf ben, of mezelf veel opleg wat ik allemaal moet en ook dat ik mezelf vaak tekort vind schieten. Dat is een enorme last op mijn schouders!

Gisteren met mijn zus gesproken. Ze vond dat ik iets niet goed had gedaan. Ook hier gebeurde weer hetzelfde met me als een paar dagen geleden met mijn lief. Ik wil graag aan ieders verwachtingen voldoen. Of in ieder geval aan de verwachtingen van de mensen die me na staan. Ik voel het als falen als ze iets in mijn handelen afkeuren. Ook deze keer had ik weer de neiging excuses te gaan maken. Dit heb ik niet gedaan. Nu ik dit opschrijf, voel ik een knoop in mijn maag. Je merkt dus hoe sterk deze overtuiging voor me is, dat ik mijn lief en nu dus ook mijn zus tevreden moet houden.

En weer als je het heel eerlijk aan me vraagt, vind ik niet dat ik iets fouts heb gedaan. En toch worstel ik met de afkeuring van mijn zus. Nu ik dat opschrijf, besef ik weer dat ik een irrationele gedachte heb. Mijn zus keurt me niet af, ze keurt alleen dat stukje gedrag van mij af. En dat zijn haar normen waar ik niet aan voldoe. En daar geldt natuurlijk weer hetzelfde als bij het feit dat mijn lief niet aan al mijn normen voldoet. Ook ik kan niet aan alle normen van mijn geliefde mensen om me heen voldoen!

Hiermee komen we weer tot de kern: mijn gedachten. Eergisteren is me door Iris Boter gewezen dat ik mijn eigen gedachten niet BEN, dat ik die gedachten alleen maar HEB. Ze verwijst naar Eckhart Tolle, de kracht van het nu. Ik ken dit boek, ik heb het niet gelezen en niet in mijn bezit. Wel heb ik pas voor mijn verjaardag (mede omdat ik deze #10days-projecten aan het doen ben!) een ander boek van hem gekregen 'Eén met alle leven, inspirerende teksten uit Een nieuwe aarde'. Een quote: de diepste waarheid van wie je bent is niet 'ik ben dit' of 'ik ben dat', maar Ik Ben. En daar op aanvullend: hier is nog een manier om innerlijke ruimte te vinden: word je ervan bewust dat je bewust bent. Zeg of denk: 'Ik Ben'. Voel je tegenwoordigheid, het naakte, ontsluierende, ongeklede zijn. Het is niet aangeraakt door jong of oud, rijk of arm, goed of slecht, of door andere attributen.

Dit opschrijvend probeer ik het ook te doorvoelen. Ik Ben. Wat heerlijk, wat valt er allemaal van me af! Ik hoef niet goed te zijn! Ik ben niet slecht! Ik Ben gewoon. Ik hoop dat jullie het met me mee kunnen voelen. Er valt een last van mijn schouders, ik doe mijn kleed letterlijk af. Het kleed met al die zaken die ik mezelf toedicht 'lui, ongezellig, chagrijnig, maar ook gedreven, gezellig, vrolijk'. Het ligt natuurlijk net aan de pet die ik op heb. Ik zet die pet af en laat daarmee alles gaan, het valt van me af, stroomt van me weg, verdampt, gaat in rook op.

Ik Ben en ik mag er zijn!

In het geheel
ben ik nietig
een kleine druppel
die opgaat in de stroom

ik verdwijn
in het geheel
stroom mee
en vervorm

Maar Ik Ben
Ik Leef
Ik Adem
Ik Groei

zondag 4 april 2010

Ik mag er zijn, dag 4

Ik wil eerst kwijt dat ik wel het idee heb dat deze projecten werken. Je kunt veel bereiken in 10 dagen. Natuurlijk ben je dan niet 'klaar', maar je bent nooit klaar tenslotte. En nu met hulp van Robert Haringsma van www.ivpp.nl en comments van mijn lezers, word je verder op weg geholpen! Je bereikt meer dan dat je het helemaal alleen zou doen.

Waar ik vandaag over wil vertellen, is een iets andere invalshoek over waardigheid. Ik ben alleen even zoekende naar een manier van opschrijven zonder daarbij onnodig in details te hoeven treden. Het gaat tenslotte om mijn gedachten over de situatie. Mijn lief doet soms dingen die ik niet leuk vind dat hij ze doet. Een gedachte die dan bij mij ontstaat is 'als hij mij maar leuk genoeg vindt, dan doet hij de dingen niet meer die ik niet leuk vind'. En daarbij hoort dan, als hij het toch doet 'zie je wel, ik ben niet leuk genoeg, anders zou hij het niet doen, dan zou hij het wel voor me over hebben om het niet te doen'.

Dat is een lastige gedachte! Want de werkelijkheid is natuurlijk heel anders. Uiteraard heeft mijn lief behoeften of bezigheden die ik niet leuk vind. Dat zou raar zijn als hij die niet zou hebben. Of het zou raar zijn als ik alles dat hij doet, leuk zou vinden. Wat ik nu wil, is dus dat hij zijn eigen behoefte opgeeft omdat ik het niet leuk vind. Sterker nog, ik voel mezelf minderwaardig als hij dat niet voor me over heeft. Hoe gek wil je het hebben?

Ik ben niet afhankelijk van mijn lief om me waardig te voelen!

Morgen wil ik ingaan op de opmerkingen van Iris Boter over gedachten (op mijn post van gisteren). Een bruikbare tip dat je gedachten hebt en dat je ze niet bent. Daar hoort mediteren ook bij. Misschien kan ik de tweede 5 dagen me hierop richten. Wordt vervolgd!

zaterdag 3 april 2010

Ik mag er zijn, dag 3

Gisteren heb ik een hele fijne dag gehad. Ik heb weinig momenten last gehad van mijn mindere eigenwaarde. Maar uiteraard zou ik ik niet zijn, als er toch niet weer een reden zou zijn voor mij om me minder te voelen, of aangetast in mijn eigenwaarde.

Zoals jullie weten doe ik deze #10days onder begeleiding van Robert Haringsma van www.ivpp.nl. We hebben het begin doorgepraat, hij heeft me op weg geholpen en hij geeft feedback over mijn blogs. In een mail vertelt hij me dat ik het onderwerp heel goed heb opgepakt. En dan noemt hij een aantal punten waar ik het nog beter kan doen. En wat lees ik dus? Uiteraard, dat ik het niet goed doe.

Ik kan jullie verzekeren dat is niet wat hij schrijft als je zijn mail objectief leest. Hij stelt dat ik al een belangrijk inzicht heb gewonnen, namelijk dat ik continu zelfkritiek heb en dat dat me een vervelend gevoel geeft (helemaal waar). Maar wat ik nu nog doe, is dat ik in feite boos op mezelf ben omdat ik die zelfkritiek heb. Dan zit ik dus in een vicieuze cirkel! Ik heb zelfkritiek omdat ik zelfkritiek heb, haha. Feitelijk dus heel opbouwend dat Robert me hier op wijst. Maar wat is toch het principe dat in mijn hoofd en lichaam gebeurt? Het lezen van de opbouwende kritiek geeft me een enorme knoop in mijn maag en het gevoel van falen. Een spanning in mijn hele lijf.

Wat Robert me adviseert om eens wat meer te ontspannen. Om te accepteren dat ik maar een mens ben en niets menselijks me vreemd is. En daar zit 'm de crux. Dat kan ik niet. Ik vind van mezelf dat ik altijd en overal een goed mens moet zijn, een goede moeder, een goede partner, een goede vriendin, een goede zus, een goede vertaler, een goede schrijver, enzovoort. En daar ligt mijn uitdaging dus! Ben ik niet gewoon al dat goede mens? Die zo af en toe een mindere kant laat zien. Ik ben goed zoals ik ben! (En je kunt je ook nog afvragen wat 'goed' dan is, ook mijn definitie van 'goed' is iets dat ik mezelf opleg.)

Dit sluit ook aan op het andere punt van opbouwende kritiek. Ik vind nu nog dat als ik a niet goed gedaan heb, ik me toch goed mag voelen over mezelf omdat ik in ieder geval b en c dan wel goed heb gedaan. Maar dat is natuurlijk klinkklare onzin! Ik mag me sowieso goed voelen over mezelf, ook als ik a niet goed heb gedaan. Als mens ben ik zonder meer waardig genoeg. De woorden van Robert die ik hier herhaal om het mezelf in te prenten! Ik mag er zijn!

donderdag 1 april 2010

Ik mag er zijn, dag 2

Gisterenavond tijdens de vergadering van de VvE ben ik niet altijd even aardig geweest. Ik heb een van mijn buurmannen onderbroken en vrij hard tegen hem 'kappen' geroepen. Sowieso was ik geïrriteerd op die vergadering. Nu zul je misschien denken dat kan wel eens gebeuren. Maar ik heb juist weer veel ondermijnende gedachten!

Toen ik later de avond doorsprak met mijn lief vond hij dat ik te ver was gegaan om 'kappen' tegen die aardige buurman van mij te zeggen. Hierdoor heb ik me de hele avond schuldig en rot gevoeld. En heb ik vanochtend uit armoe een sms gestuurd om te excuseren. Maar als je het me nu oprecht vraagt, vind ik niet dat ik fout zat. De voorzitter had al herhaaldelijk gevraagd het onderwerp te laten rusten en toch ging deze buurman nog zijn mening geven. Ik had het misschien wel wat netter kunnen zeggen dan het 'kappen'. Maar weer, als ik heel eerlijk ben, had ik het nu weer zo gedaan.

Tsja en daar ligt dan mijn eigenwaarde te grabbel. Omdat mijn lief vindt dat ik te ver ben gegaan, heb ik er slecht van geslapen en heb ik een excuus-sms gestuurd. Het komt niet echt van mij uit. Eigenlijk wil ik alleen maar mijn lief tevreden houden. Ik ga niet voor mijn eigen waarde staan door te zeggen 'ik vind dat ik het goed heb gedaan'. Jammer. Erg jammer eigenlijk. Dat ik dat heb laten liggen.

Nu alsnog, ik mag er zijn, ik mag een mening hebben, ik mag mijn mening uiten, ik mag voor mijn mening staan. Ik had het liever of netter kunnen zeggen, maar zo erg is dat ook niet dat ik een keer uitval.

Zoals ik gisteren al zei, ik kan over dit onderwerp wel door blijven gaan. Alleen de titel al van mijn project 'Ik mag er zijn'. Ik vind dat niet van mezelf, dat ik er mag zijn. En ik vind het zelfs stom om te zeggen 'ik mag er zijn'. Toch ga ik dat nu 10 dagen zeggen. Om van dit dogma af te komen. Ik mag er wél zijn!

Mijn waardigheid kan een boost gebruiken. Mijn eigenwaarde mag worden opgekrikt. En niemand kan toch ontkennen dat ik goed bezig ben. Ik toon discipline! Ik ben gezond bezig. Ik ben positief bezig. Ik ben liefdevol bezig. Ik ben oké, ik ben wie ik ben en ik ben heel oké!