Zoeken in deze blog

woensdag 22 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 23, 24, 25

Zieleroerselen
Geroerd, ontroerd, beroerd
Een ziel kan op vele manieren
roeren
Rusten
Zielerustelen
Waarom roeren
en niet rusten?
Berusten!
Dan roert je ziel niet meer
Rust
brengt vrede
Rust
brengt liefde
Rust
brengt acceptatie
Rust
verdringt onrust
Rust schept

Francis 2007

zaterdag 18 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 19-22

Weer een paar dagen niet geblogd. Dit geeft iets aan. Ik kan en wil er niet meer dagelijks mee bezig zijn. In deze periode is er zoveel op me afgekomen. Er is veel losgemaakt, er is veel in gang gezet, er is veel gebeurd.

Een veilige omgeving bieden waar je kind groot kan worden in vrijheid. Dat is hoe ik wil 'ontvangen'. Deze omgeving is nu nog niet veilig, omdat ik zelf niet in een veilige cocon zit. Vrijheid bieden, kun je ook alleen maar als je zelf vrij bent. Groot worden gaat beter in een omgeving waar iedereen openstaat voor groei.

ik ben er nu van overtuigd dat ik 101 vitamines kan nemen, allerlei supplementen, oefeningen kan doen, sporten, voeding aanpassen, afvallen, gezond kan eten, geen alcohol en geen koffie kan nemen, maar dat al die dingen helemaal niets uitmaken. Waar het in de kern omgaat, is een omgeving bieden waar ik een baby kan ontvangen.

Die omgeving is veel groter dan mijn baarmoeder. Dat is de ruimte waarin de baby gaat groeien, maar dat is niet de omgeving. De omgeving is ook niet mijn lichaam, dat is alleen maar het voertuig van mijn baarmoeder. De omgeving is ook niet mijn aura, dat is alleen maar mijn energie die om me heen hangt. Mijn omgeving is veel en veel groter.

Hiermee wil ik helemaal niet zeggen dat ik niet goed zou moeten zorgen voor mijn baarmoeder, lichaam en energie. Nee, er zullen van die bovenstaande dingen als gezond eten en bewegen, echt wel zaken zijn die bijdragen aan een goede ontvangomgeving. Dat maakt ook onderdeel uit van het zorgen voor een goede omgeving.

Maar uiteindelijk denk ik, dat het veel groter is dan wij allemaal met elkaar kunnen bevatten. Ik heb te horen gekregen dat er genoeg belangstelling voor me is. Dat er zielen zijn die bij ons hun aardse leven willen komen leiden. Dat geloof ik ook oprecht. Dat er nog een wezen bij ons een gelukkig leven kan leiden. Maar wat voor een idioot ben ik om te denken dat zo iemand wel bij mij aan komt kloppen als ik bezig ben met materiële zaken?

De afgelopen periode is er veel over me heen gekomen qua verhuizing en inhuisproblemen. Dan zit je gewoonweg niet in de juiste omgeving om te ontvangen. Het medium vertelde me ook dat het beter zou zijn om bewust te ontvangen. Ik ben deze vrouw dankbaar voor het pad dat ze me heeft getoond. Dat is wat ik graag wil, bewust ontvangen, en die veilige, vrije omgeving bieden.

Er is voor mij echt nog wel werk aan de winkel. Maar dat is niet erg. Ik heb richting, ik weet waar ik heen wil. Veiligheid en vrijheid. Voor mijn gevoel ben ik daarin op zoek naar allerlei oplossingen die buiten me liggen, ga naar acupunctuur, ga naar lichaamswerk, ga zoeken zoeken zoeken. En dat wil ik gaan stoppen!

Mijn lieve massagevriendin zei tegen me, 'je wordt er door uit je kracht gehaald'. En ik dacht, excuse my French, 'verdomme ze heeft gelijk'. Ik zoek waar ik niet ga vinden. Ik zoek bij anderen. Gisteren zei een mooie vriendin van me 'je moet het veel dichterbij huis zoeken'. Ze weet niet hoezeer ze hiermee raak was. Letterlijk dichterbij huis. Bij mezelf namelijk!

Ik ga dingen schrappen. Het fysieke laat ik nog uitzoeken uiteraard, dat moet goed zijn. Maar daarnaast is er voor mij vooral op het spirituele vlak werk aan de winkel. Mezelf niet verliezen in allerlei zijsporen, nee bij de kern blijven, bij mezelf blijven, thuis blijven!

En geloven in wat die lieve massagevriendin ook nog zei 'wat als je nu gewoon goed bent zoals je bent, dat wat je nu brengt, is genoeg, je brengt met jouw leven genoeg door er gewoon te zijn'. Dat is voor mij een hele enge gedachte! Hoe kan het zijn dat ik nu genoeg zou brengen? Ik ben toch niet zoveel? Daar, precies daar, ligt de kern voor mij. Ik mag er zijn! Dat was mijn project van begin april. Hoe bizar is het, dat ik door omzwervingen daar toch weer op terugkom? Bij het teruglezen van mijn posts herken ik nu zoveel. Ik voel dat dit de kern gaat raken. Ik mag er zijn, ik mag er zijn, ik mag er zijn!

dinsdag 14 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 18

Vandaag een dag gehad waar ik eens even niet met cycli, temperaturen, supplementen, baby's, verlangens, dromen, enzovoort bezig ben geweest. Gisteren was wat dat betreft een belastende dag. Een dag pauze was dus noodzaak.

Een paar overwegingen die ik vandaag wil delen. Van het weekend met een jonge vrouw gesproken over ongewenste kinderloosheid. We hebben een gezamenlijke kennis die denkt dat het leven maakbaar is. Tenminste zo leggen wij zijn overtuiging uit. Met bepaalde lichaamsoefeningen zou je alles, maar dan ook alles, kunnen veranderen. Dus ook onvruchtbaarheid. Wij, twee (relatief) jonge vrouwen, waren het over eens dat dit niet waar is. Was het maar waar. Dan bestonden er geen uitzichtloze situaties. Het kan enorm confronterend zijn om met deze kennis te spreken. Hij vindt echt dat je leven maakbaar is, dat er op alles een antwoord is. Nu werkt de therapie van oefeningen voor hem, dat heeft hij laten zien door te genezen van de ziekte van Crohn (wat ongeneeslijk is). Maar wij zijn tot de conclusie moeten komen, dat deze therapie voor hem werkt en dat dat niet wil zeggen dat het maar voor enig ander persoon op deze aarde hoeft te werken.

Zo geldt het natuurlijk met alle mogelijke maatregelen die je kunt nemen tegen onvruchtbaarheid. Er zijn talloze suggesties mijn kant opgekomen. Ik ben dankbaar dat jullie de moeite hebben genomen om deze suggesties te geven. Ik moet tot de conclusie komen dat mijn pad toch een uniek pad gaat zijn, iets dat voor mij werkt en dat het voor niemand anders hoeft te werken.

Nog een gedachtespinsel naar boven gekomen dankzij Nadine Schartz: het moederlijk staat voor mij voor 'zorgen'; de kinderen een veilige omgeving bieden waar ze groot kunnen worden in vrijheid. Zou ik zo de 'ontvangomgeving' kunnen inrichten?

maandag 13 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 14, 15, 16 en 17

Een paar dagen offline geweest. Min of meer continu. Het was nodig kan ik wel zeggen. Er is veel gebeurd. Ik blijf de dagen nummeren, zodat ik zelf ook nog weet hoe lang ik bezig ben. En dat is alweer 17 dagen. In die 17 dagen wel ongelooflijk veel gehoord en meegemaakt en gedaan. Het is moeilijk om het begin van het verhaal van vandaag te vinden.

Vandaag naar de gynaecoloog geweest in Voorburg, de fertiliteitspoli. Mijn lief had stress van het werk en een grote achterstand door ons lange weekend weg en zag het niet zitten om weer een ochtend weg te zijn. Dus ben ik er alleen naartoe getogen. Mijn lief en ik hebben uitgebreid van tevoren gesproken over hoe we erin staan en wat we willen. Dus op zich was het geen ramp. Maar erg prettig vond ik het niet om daar alleen rond te lopen. Sowieso vind ik ziekenhuizen niet prettig, er hangt absoluut geen goede energie, heb nu ook hoofdpijn. En op deze poli heb ik gezien wat (tijdelijke) onvruchtbaarheid met vrouwen doet. Ik zag vrouwen die zich stoer gingen voordoen om de pijn eronder te verhullen. Ik zag vrouwen die ontstellend, bijna angstaanjagend, onzeker erbij stonden. Ik zag paren die zich absoluut geen houding wisten te geven en waartussen een soort zwijgzame muur was opgetrokken, zo van 'we hebben het er maar niet over'. Ik zag vrouwen die volledig blij de spreekkamer uit kwamen. Ik zag gelatendheid, verdriet, onzekerheid, stoerdoenerij, pijn, wanhoop, ongemakkelijkheid, eenzaamheid.

Ik vond het ronduit schokkend wat ik in de wachtkamer zag! En ik dacht, ik hoor hier nu ook bij. Ik ben nu ook wanhopig. Wanhopig genoeg om naar de gynaecoloog te gaan. En ik begrijp zo ontzettend goed waarom vrouwen er niet naartoe gaan. Je gaat het vruchtbaarheidsproces medicaliseren. Er komen instrumenten bij kijken. En wat zouden we allemaal het liefste willen? Dat romantische verhaal dat eromheen moet hangen. 'Kijk hoe gelukkig wij zijn, we waren direct zwanger.' De realiteit is dat dit bij bijna niemand echt gebeurt. We weten van mensen vaak niet eens hoe lang ze al aan het 'proberen' zijn. Goed, zover even die zijsprong.

Ik moest vellen met stickers halen voor mij en mijn lief. En toen mocht ik naar binnen. Een jonge vrouw zat er tegenover me. Ik denk eigenlijk jonger dan ik. En ze nam met me de vragenlijsten door. Ze vroeg naar mijn zwangerschappen, cyclus en aanverwante zaken. En toen legde ze uit dat ze een aantal onderzoeken wilde gaan doen. Een inwendig onderzoek, een kweekje, een echo en dan bloedonderzoeken en zaadonderzoek. Dus ik mocht in de stijgbeugels. Al met al zijn het geen plezierige maar ook geen erg onplezierige onderzoeken. Ze zag geen bijzonderheden, ze moest nogal lang zoeken naar mijn eileiders maar volgens haar zeggen, zag het er allemaal erg goed uit.

En daar krijgen we de eerste tegenstrijdigheid in de onderzoeken van de laatste weken. De acupunctuur-homeopathie-dame ontdekte dat mijn baarmoederslijmvlies niet goed zou zijn, dit werd hier niet geconstateerd. Ook de candida vond de gynaecoloog niet terug en geen reden tot zorg. Ze sprak echter wel haar grote zorg uit over het nemen van de voorgeschreven supplementen. Vooral de mucuna pruriens had zij haar zorgen over en stelde dat ik er erg goed over na moest denken of ik dat wel wilde blijven nemen.

En daar zit ik dan. Ik heb eerder geschreven dat ik meerdere wegen wil bewandelen, maar de gynaecologen-weg is niet goed te rijmen met de homeopathische weg. Ze spreken elkaar tegen en de gynaecoloog is er ook zeker geen voorstander van. Weer iets om over na te denken. Volg je gevoel zullen jullie zeggen, maar de oplettende lezer weet dat ik daar nu juist ook op zoek naar ben, een beter gevoel.

Ik word niet echt vrolijk van de onderzoeken die ik moet gaan doen. Ik moet elke ochtend gaan temperaturen en dan op dag 3 van de cyclus, dag 5 van de verhoogde temperatuur en dag 8 van de verhoogde temperatuur bloed laten prikken. Dag 1 is de eerste dag van de menstruatie dat je echt helder bloed verliest. Aan de hand van die bloedonderzoeken kunnen ze dan zien of je een eisprong hebt en of je hormoonhuishouding goed is. Maar als je toevallig op zondag op dag 3 zit, dan moet je dus heel specifiek op de tijd dat het kan, bloed gaan laten prikken. Je moet er over nadenken. En je kunt dan niet het weekend weggaan bijvoorbeeld.

Mijn lief moet zijn zaad laten testen. Dat moet 45 minuten na productie in het lab zijn afgeleverd. Als dat niet kan, kan er een kamertje gereserveerd worden zodat meneer direct na productie het zaad af kan leveren. Sorry, mensen, maar ik kon mijn gezicht toen echt niet in de plooi houden. 'Productie' geweldig woord voor ejaculeren. 'Kom op man, produceer.'

Even serieus weer, eigenlijk wil niemand dit circuit in. Tenminste dat denk ik. Maar ik vind het nog steeds verstandig om fysieke problemen uit te sluiten. Ook al ben ik al eens bevrucht geweest door mijn lief, dat wil niet per se zeggen dat zijn zaad optimaal is. Er zou een kans zijn dat het zaad toch suboptimaal is en dan zou KI een goede optie voor ons zijn. Wisten jullie trouwens dat er een leeftijdsgrens zit aan kunstmatige ingrepen? Hier in Voorburg/Delft helpen ze niemand boven de 41. Dat vond ik behoorlijk schokkend om te horen!

Ook bij mij kan er iets niet helemaal in orde zijn. Dat weten we dan na dat vrij intensieve bloedonderzoek. Maar een maand je in dienst stellen van het onderzoek, lijkt me te overzien. Dus mijn volgende cyclus ga ik tempen en bloed laten prikken op die betreffende dagen. Mijn lief kan dan zijn zaad produceren en afgeven en dan zitten we 1 november weer bij de gynaecoloog om alles door te nemen en te kijken 'hoe nu verder'.

Zover het medische verhaal. Nu het spirituele verhaal nog. Zo noem ik het maar even. Dit weekend werd ik continu aangetrokken tot Maria's. Beelden van haar met de baby op de arm. Nadine Schartz suggereert in een tweet, dat ik me wellicht aangetrokken voel opdat ik het moederlijke alle ruimte mag geven. Dat raakt me, dat spreekt me aan. Ik heb dit weekend gebeden bij een van de Maria's. Gebeden om hulp bij mijn zoektocht naar mezelf. Wat doe ik hier op aarde? Wat heb ik te brengen? Als een van jullie serieus denkt me te kunnen helpen op deze spirituele zoektocht, zou ik dat heel graag horen!

Ik wil afsluiten met een overdenking. Ik begrijp heel goed waarom je niet naar artsen wil gaan om zwanger te worden. Voor mij was de drempel heel erg hoog om te nemen. Bijna onneembaar. En toch denk ik dat het uiterst belangrijk is om te weten of medisch gezien je lichaam helemaal in orde is. Dat er nog andere wegen zijn, dat beaam ik. Maar een basic check-up lijkt me noodzakelijk in dit proces. Dus lieve vrouwen onder ons die niet graag dit medische circuit ingaan, laat je fysiek controleren, neem die onzekerheid weg en bewandel voor de rest het pad dat jij wilt!

donderdag 9 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 13

Graag wil ik met jullie mijn verdere reis delen. Echter, ik ga vanavond met mijn lief een lang weekend weg. Welverdiende korte vakantie. Ik wil me rustig erop voorbereiden en nog even de tijd hebben met mijn lieve kinderen. Dus ik ga het vandaag kort houden.

Vandaag was mijn gesprek met mijn psycholoog/coach. Dit is voor de nuchtere lezers onder ons waarschijnlijk het nuttigste gesprek van deze week. Ik vond het zelf een erg boeiend gesprek moet ik zeggen. Het ging deze keer ook anders dan andere keren. Het leek wel of ik er meer bij was. We hebben het uitgebreid gehad over mijn bezoek aan het medium. En veel dingen zijn herkenbaar, daar kan ik zeker wat mee. Onder andere de nabijheid. Zo heb ik met mijn coach eigenlijk niet gesproken over mijn miskraam. Dat terwijl de miskraam de aanleiding was om naar hem toe te gaan.

Nu ook zei ik hem dat ik het er niet met hem over ging hebben. En dat dat niet aan hem lag, maar aan het feit dat het dan veel te dichtbij zou komen. Dat ik me dan moet laten zien, dan moet ik wel het achterste van mijn tong laten zien en dat wil ik niet. Een goede constatering vind ik zelf. Mijn coach was ook wel uiterst verbaasd dat ik me zo bezighoudt met het zwanger willen worden, terwijl we het daar in zijn sessies absoluut niet over hebben gehad.

Laat ik zeggen dat al met al mij veel duidelijk is geworden over mezelf deze week. ik denk zeker door de combinatie van alle dingen die ik deze week heb gedaan. Nu is de grote vraag 'hoe nu verder?' Hoe ga ik hier verder mee om? Wat ga ik aanpakken? Welk pad sla ik in? Nu wil het toeval dat ik een lang weekend wegga. Ik ben ook duidelijk toe aan een korte pauze in dit blog. Want jullie vinden allemaal dat ik zoveel vertel en open ben, het kost me ook wat. Bovendien krijg ik veel reacties, ook privé. En dat valt me niet altijd mee. Ik trek me elke reactie aan. Vind dat ik er iets mee moet.

Daar wil ik mee afsluiten. Ik waardeer het enorm dat ik zoveel reacties krijg. Ik lees het allemaal maar ik reageer naar niemand. Dan weten jullie dat. Ik voel me eigenlijk verplicht te reageren omdat jullie de moeite nemen mij een hele mail of boodschap te schrijven. Dus excuus dat ik niet reageer. Het is voor nu een keuze om jullie berichten te lezen en er verder niets mee te doen. Het is waarschijnlijk uit zelfbescherming, omdat ik me anders er helemaal in zou kunnen verliezen. En dat doe ik toch al een beetje. Kunnen we het zo afspreken, als je graag meer van mij hoort, vraag het me dan.

Nu ben ik toe aan een paar dagen bezinning. Dank lieve mensen en tot maandag!

woensdag 8 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 12

Vandaag was de dag van het bezoek aan een medium. Dat heb ik nog nooit eerder gedaan en ik had ook geen idee wat ik zou kunnen verwachten. De sceptici onder ons zullen het allemaal niet erg geloven. Dat doet er niet toe eigenlijk. Ik kwam aan op een adres in Voorburg en werd in een kamertje neergezet. Dit medium is helderhorend en legde me uit dat zij dingen hoort van haar gidsen, engelen, hoe je ze ook wilt noemen. Die zaken tikt zij dan in terwijl ze tegen haar worden verteld. Ik kan dan tegelijkertijd meelezen op een ander scherm.

Ik heb eigenlijk alleen maar goed nieuws te horen gekregen. 'Als u de voorwaarden voor het ontvangen begrijpt waarde vrouw lijkt er niets in de weg te staan van ouderschap en we achten u wijs en in staat dit te begrijpen.' 'Er is zeker belangstelling voor u, als u in goede doen bent dan bent u grappig, inventief en in staat bergen te verzetten.'

Maar wat het tegenhoudt: 'een van de thema's die u dient te onderzoeken is deze zucht naar vrijheid want met een kind bent u zeker nog 20 jaar of meer gebonden'. 'Een tweede aandachtspunt zou zijn uw afkeer van nabijheid.' 'Vooral het 'vol' zitten is aan de orde bij u.' (FN: ik zou te veel ballast meetorsen, heb onverwerkte zaken, onbekende patronen en overtuigingen)

'U doet het goed waarde vrouw maar het gaat om meer dan een 'kind', bij u, het gaat om echt ontvouwen, om uw hele potentie openen en zo uw helende kwaliteiten in dienst te zetten van het Grotere Geheel.' 'Ga door, houd moed, verdiep, intensiveer uw pad en leer uzelf kennen waarde vrouw en u zult een genoot zijn om bij aan te komen.'

Wat ik meegenomen heb nu uit dit consult met het helderhorende medium is dat een zwangerschap nog zeker mogelijk is. Maar dat er nog issues spelen die ik eerst op moet ruimen. Het zou ook beter zijn een kind te ontvangen als ik bewuster ben. En het andere is dat ik nog heel veel potentie heb. Nu moet ik eerlijk zeggen dat dat niet voor het eerst is dat ik dat te horen heb gekregen. Sterker nog, dit is nu de derde keer. En dan zou je toch denken dat ik er eens iets mee moet gaan doen.

Wat me overigens oprecht verbaasde, is dat ik als kind dingen meegemaakt heb waar ik nu nog last van heb. Het lijkt erop dat ik in mijn jeugd heel vaak iets heb moeten doen tegen mijn zin en dat ik nu een soort compenseer door zo op mijn vrijheid gesteld te zijn (herkenbaar, dat laatste). Verder ben ik boos en niet verdrietig. Vooral ook boos over mijn jeugd en wil ik eigenlijk helemaal niet op aarde zijn. Door me er zo tegen te verzetten, zit ik meer in de irritatiemodus dan in de productiemodus. Wat dan weer een saillant detail is, ook bij de acupunctuur kwam naar voren dat ik geprikkeld ben.

Er is genoeg te onderzoeken, te ontdekken, te leren, te groeien, te ontwikkelen. En dan wordt mijn 'project' zwanger worden, toch weer een ander project. Gisteren ben ik gewezen op wat lichamelijke 'gebreken' vandaag op wat psychische 'gebreken'. En zo moet ik het niet meer zien! Het zijn geen gebreken, het zijn uitdagingen, het is een avontuur. Die potentie in mij moet eens vrij komen. En dat ik daar verschillende wegen voor moet bewandelen, dat moge duidelijk zijn.

Nu ga ik het eens allemaal laten bezinken. Ik voel dat mijn hoofd weer licht is, ik geloof zeker dat dat te maken heeft met het bezoek van vandaag. Ik heb verschrikkelijke trek in zoet, dus daar ligt mijn eerste uitdagingen. En ik ben op aarde om te brengen, niet om te halen! Ik breng iets dat er nog niet is (ook nog eens, wauw). Daar moet ik het voor nu even bij laten!

dinsdag 7 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 11

Lieve lezers, ik ben van slag. En dat is zacht uitgedrukt. Ik heb me net even op het werk gericht om mijn gedachten te verzetten, maar ik merk dat ik verdrietig ben en van slag. Mijn hoop op een zwangerschap nu is wel vervlogen moet ik zeggen.

Wat is er gebeurd? Door het boek van Lisa Olson ben ik terechtgekomen bij een acupuncturiste. Gemmy Simons van Praktijk de Kern. Bij haar terechtgekomen via Twitter. Nu doet ze niet alleen acupunctuur en ik zou het niet eens kunnen benoemen met wat voor een apparaten ze me heeft doorgemeten, maar mijn energiehuishouding is niet geheel in balans. Dat is niet erg verrassend, want ik denk dat bij iedereen er wel iets uit balans is. Maar wat voor mij de belangrijkste conclusies waren vandaag: mijn endometrium heeft te weinig energie, ik heb last van overmatige candida en een lactose-intolerantie.

Slik. Er is dus wel iets meer aan de hand dan een beetje uit balans zijn. Voor het zwanger worden, is natuurlijk het endometrium het meest relevant. Dat is het inwendige baarmoederslijmvlies. Kennelijk werkt dat niet optimaal op dit moment. En daar komt dan weer het vreemde bij om de hoek kijken. Ik had al zo'n gevoel. En dan kunnen jullie nu zeggen, ja ja. En dat snap ik ook. Maar ik heb dus het idee dat het bevruchten niet zozeer het probleem is, maar dat het innestelen problematisch is. Of in ieder geval, het proces daarna. Aangezien dat nu op dit moment speelt, het eitje zou al bevrucht kunnen zijn en zou zich langzamerhand moeten gaan nestelen, heb ik weinig hoop deze cyclus. Op dit moment wordt er te weinig energie gemeten daar waar het eitje zich lekker moet kunnen nestelen.

Dat is nu een tegenslag. En natuurlijk wil het niet zeggen dat het onmogelijk is! Maar de condities zijn nu niet optimaal. Het is wel een probleem dat verholpen kan worden, dat is dan het goede nieuws. Ik heb nu mucuna pruriens voorgeschreven gekregen om de baarmoederwand te verbeteren. Overigens meet ze dan het stofje ook weer door of het wel bij mij past. En dit reageerde heel goed. Ik lees nu ook op internet dat het wordt gebruikt als libido verhogend middel, dus mijn lief zal ook blij zijn. Verder ga ik maandag naar de gynaecoloog en komt dit probleem waarschijnlijk ook naar voren. Ik zal dan misschien hormonen moeten gaan nemen. Maar dat is maandag.

De andere twee zaken die Gemmy heeft gevonden zijn dus een candida en lactose-intolerantie. Toen ik dit net tegen mijn lief vertelde, wilde hij het allemaal niet geloven en vond dat ik naar mijn huisarts moest (sorry Gemmy). Die reactie snap ik ook weer wel. Het klinkt natuurlijk vaag meten met apparatuur waar je energie niet goed zou zijn. Haar advies is nu om te kijken wat ik al kan invoeren van de dieetvoorschriften die ze me heeft meegegeven. Die gaan ver. Vindt Gemmy ook. De belangrijkste punten zijn geen koffie, thee, chocolade, roken en alcohol meer. Vermijd suikers en zoetstoffen. En aangezien ik daarnaast een lactose-intolerantie heb, mag ik ook geen zuivel meer.

En als jullie dan weten dat ik elke ochtend koffie verkeerd drink, heel graag zuivel gebruik, dol ben op chocolade en taart, dan snappen jullie dat ik nogal wat aan moet gaan passen. Ook is niet zeker dat ik soja wel zou kunnen verdragen, dat gaan we volgende keer meten.

En mijn milt- en long-energie waren ook erg laag. Longen kan wijzen op verdriet. Dat herken ik. Ik voel verdriet. En dat had ik ook al gemerkt bij mijn energiemasseuse. Ik denk zelf dat daar de clou zit. In dat verdriet. Dat blokkeert me momenteel. Laten we hopen dat morgen bij het medium meer duidelijk wordt over het verdriet.

Ik sluit af vandaag met jullie allemaal te danken voor jullie steun en medeleven en gedachtes en ga zo maar door. En om jullie te laten weten dat ik ook met jullie meeleef.

Veel liefde

maandag 6 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 8, 9 en 10

Lieve lezers, van het weekend geen post geschreven. Zaterdag ben ik zelfs weinig bezig geweest met het idee zwanger worden. Er waren andere zaken die mijn aandacht vroegen. En ik moet zeggen dat ik dat wel even lekker vond. Niet zo ermee bezig te zijn.

Wel zag ik weer reacties binnenkomen op mijn post. Ik vind het mooi om te zien hoe jullie met me meeleven. En de moeite nemen jullie visie te geven, of mij gewoon een hart onder de riem te steken, of een andere bijdrage te geven. Hoe dan ook heeft deze blog al mooie dingen doen ontstaan.

Er zijn ook mensen in mijn omgeving die het maar gek vinden dat ik hierover tweet en blog. Logisch en dat mag ook. Ik probeer die mensen ook zeker niet te noemen (bij naam dan) in mijn schrijven. Ik wil graag iedereen respecteren. Het mag niet uitmaken of je er nu wél of niet publiekelijk over wilt spreken (en dan ga ik natuurlijk wel heel ver door erover te bloggen). Mijn keuze is geweest om het op het web te gooien. Dat heeft voordelen, ik leer mensen kennen die me steunen, ik krijg andere visies, er wordt een spiegel voorgehouden en ik krijg voor mezelf dingen op een rij door erover te schrijven, bijvoorbeeld. De keerzijde is dat ik soms meningen en visies krijg die ik eigenlijk liever niet had willen horen. Uiteindelijk denk ik dat die visies en reacties ook weer een doel dienen. Als ik dingen liever niet wil horen, raakt dat iets bij mij kennelijk en dan is daar wellicht een blokkade.

Zaterdag had ik een vreemde ervaring. We hadden een heel gezellige middag/avond gehad met de familie en daarna was ik heel erg licht in mijn hoofd. Later toen we in bed lagen, lag ik helemaal te draaien, ik was echt extreem duizelig. Erg onprettig. De volgende ochtend voelde ik me raar en vreemd. Enigszins ontheemd. Ik ben toen toch gaan hardlopen en daarna wat yoga gedaan en in de zon gelegen. Ik had het gevoel dat mijn schedel openstond. Naar mijn idee wilde het universum mij iets duidelijk maken. Dit klinkt allemaal heel zweverig waarschijnlijk, maar ik probeer te beschrijven wat er gebeurde. Uiteindelijk had ik heel erg het gevoel dat ik met mijn lief 'moest' vrijen. Later die middag een ovulatietest gedaan die positief was. Toch raar, ik zei ook echt tegen dat staafje 'zie je wel, ik wist het wel'.

Zou het vertrouwen in mijn lijf weer terugkomen? Dat zou fijn zijn! Ik ben wel gestopt met alle extra supplementen. Ik houd het nu op de multivitamine, vitamine C, omega-olie en tarwegras. Ik had vooral het idee dat ik even moest stoppen met de Q10.

Morgen ga ik naar de acupuncturiste, ik ben benieuwd! Nu ga ik wel slapen. Hoop dat deze post toch aanspreekt. Er speelt nog meer door mijn hoofd, maar ben nu te moe erover te schrijven. Morgen is er weer een dag!

vrijdag 3 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 7

Vandaag was de stap het medische circuit in. Mijn lief en ik zaten bij de huisarts. Deze goede man, die al meer dan 20 jaar mijn huisarts is, hield een heel relaas over fertiliteitsproblemen. En natuurlijk gaat deze blog daar uiteindelijk ook over. En toen een heel relaas over het 'instrumenteren' van een zwangerschap. En hoe weinig kans we hebben op een baby. Ook via de instrumentele weg is de kans enorm klein (25%) en dus niet erg hoopgevend.

Dat is uiteindelijk de harde waarheid. Ik ben nu eenmaal 40 en na je 35ste neemt de kans op een bevruchting schrikbarend af. Tsja. En dan het welbekende verhaal over hoe het 30% bij de vrouw, 30% bij de man en 30% bij de combinatie kan liggen. Nu hebben mijn lief en ik bewezen dat we wel een bevruchting kunnen bewerkstelligen, ik ben immers een jaar geleden zwanger geweest. Helaas is die zwangerschap afgebroken door een miskraam. Maar sindsdien ben ik niet meer zwanger geweest en vinden we het wel tijd om medisch uit te laten zoeken of alles wel in orde is.

De huisarts kon zich daar prima in vinden. Als wij samen nog heel graag een kindje wilden, dan moesten we naar een gynaecoloog. Die kan bijvoorbeeld onderzoeken of ik misschien al in de overgang ben. Of het zaad van mijn lief van redelijke kwaliteit is. Of er andere hormoon-ongeregeldheden zijn. Eigenlijk gewoon of het fysieke allemaal in orde is. Direct naar de fertiliteitspoli gebeld. Ik werd eerst ingedeeld bij een arts in opleiding. Daar is mijn ervaring wisselend mee, en ik merk dan ook vaak dat ze dan toch weer weg zijn als je nog een keer moet komen. Dus na wat doorvragen, is de afspraak nu bij een vrouwelijke arts (afgestudeerd en wel). Overigens begreep ik van de huisarts dat de gynaecoloog die in ons ziekenhuis zit, landelijk bekendheid geniet op het gebied van fertiliteit. En dat alle gynaecologen één team vormen en dus het niet uitmaakt bij welke persoon ik precies terechtkom.

Vinden jullie mij een idioot? Ik pak alles aan nu. Het boek van Lisa Olson ligt hier ook nog steeds. Heb het alleen te druk gehad met werk om het verder te lezen. Maar als onderdeel van stap 3 staat de afspraak voor acupunctuur al. Misschien nog even leuk om te vermelden, de Chinese kruiden die zij aanbeveelt:
wilde yams, gezegende distel, vloeibaar chlorofyl, astragalus, pompoenzaad, agnus castus, rode frambozenbladeren, klaver, eenhoornwortel, teunisbloemolie, zilverkaars, alfafa, kelp, Ho Shou Wu, en de laatste damiana, wat ook het libido zou verhogen. Nu wil ik direct bij zeggen, ga deze kruiden alsjeblieft niet zomaar gebruiken! Ik heb er een paar op google opgezocht en ze zijn allemaal vrij sterk. De meeste dienen ervoor om je hormonen te balanceren. Ik vond het grappig om even het lijstje te vermelden en pompoenzaad en alfafa zijn natuurlijk veilig te eten.

Ik heb trouwens nog twee links gekregen naar boeken en websites die vrouwen geholpen hebben. NaturalFertilityPresciption en Taking charge of your fertility. Misschien hebben jullie er nog iets aan.

Maar ik heb er zelf nog eens verder over nagedacht. Lisa Olson heeft een heel uitgebreid programma en dat heeft voor haar gewerkt. Maar dat wil niet zeggen dat het voor mij of voor jou ook werkt. Ieder mens heeft zijn eigen blokkades waarom dingen soms niet gaan zoals je zou willen. En bij Lisa werkte haar programma. Ik ga mijn eigen programma doen, waar ik dingen in ga verwerken waarvan ik denk dat het nut heeft. En dan kan ik ook een boek gaan schrijven zoals Lisa Olson. Met een programma dat voor mij heeft gewerkt. Maar laat ik dat niet gaan doen.

De afspraken staan! Medium, acupuncturiste, personal trainer, psycholoog, gynaecoloog. En dan ga ik daaruit eens destilleren wat nu echt bij mij past. Misschien wordt dat dan wel gewoon yoga en meditatie :-).

Ik ga weekend houden, morgen fluiten bij de hockey van dochterlief. Dat brengt me op een afsluitende gedachte. Ik heb het geluk al moeder te zijn. Zou ik 'tevreden' kunnen zijn met het moederschap van twee? Soms voelt mijn blog oneerlijk tegenover de lezeressen die kinderloos zijn. Ik kan me alleen maar verontschuldigen als ik jullie tekortdoe, dat is niet mijn bedoeling. Als ik me al realiseer wat de pijn is die ik voel, kan ik me alleen maar een kleine voorstelling maken bij de pijn die jullie moeten voelen. Ik wil mezelf alleen ook niet tekortdoen. En ik schrijf dus mijn verhaal over mijn zoektocht naar vrede voor mij. En helaas is die voor mij heel moeilijk te vinden zonder het nog zo gewenste kindje.

donderdag 2 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 6

Vandaag ben ik naar mijn energiemasseuse geweest. Zo noem ik haar. Ze masseert, maar brengt ook mijn energie weer in balans. Ze merkte op dat ik vast zat. Ze had het idee dat ik een harnas om me heen heb gebouwd. Mijn energie zat helemaal vast. Dat terwijl ze mij kent met fladderende energie. Ook zag ze een groot hek staan op elke weg die ik inging, een blokkade.

Haar vertellende over het boek van Lisa Olson, moest ze erg om me lachen. In haar beleving, en eigenlijk is dat ook mijn geloof, hebben we helemaal geen invloed op zwanger worden. Er is namelijk een ziel in het universum die bij ons zou moeten passen en in onze situatie. Wij kunnen niet bepalen 'we willen nu een kind'. Nee die ziel kiest bij welke ouders die geboren wil worden. En als wij dat zijn, dan komt dat op het moment dat dat moet komen.

En ja daar zat ik dan. Proberend alles uit de kast te trekken om maar zwanger te kunnen worden. Zo is mijn pad ook niet. We hebben ook veel gesproken over mijn pijn. Ik heb erg moeten huilen op haar massagetafel. Heerlijk als dat gewoon even mag, als je je mag laten gaan. Ik beschreef de pijn als een leegte die ik voelde. Hier hebben we het nog uitgebreid over gehad. Haar overtuiging is dat ik nu denk die leegte op te kunnen vullen met een kind en dat dat niet de goede reden is. Die leegte moet ik zelf opvullen en ik kan dat ook.

Al met al realiseerde ik me vandaag dat er veel meespeelt in dit hele proces van zwanger willen worden. Er zitten dingen in mij die nog niet zijn opgelost. Ik zal daar mee moeten dealen. Zoals ieder mens met issues in zijn of haar leven moet dealen. Ik mis mijn ouders. Heel erg. Ik heb het wel geaccepteerd dat ze er niet meer zijn, maar ik mis ze wel. En in het proces moeder worden, wil je graag je eigen moeder betrekken. Of dat zou ik graag doen. De cirkel rond maken. Dat zou mooi zijn, maar dat kan niet. Is dat de leegte die ik meen te voelen?

De leegte wordt me duidelijk in stilte. En voor de stilte probeer ik weg te lopen. Ik ga volgende week naar een medium. Dat vind ik heel erg eng, de confrontatie zal enorm zijn. Maar ik wil graag weten waar mijn blokkade zit. Ook ga ik volgende week naar een accupuncturiste (dankzij Twitter bij iemand terechtgekomen). Ook daar zal gekeken worden naar mijn blokkades.

Ik doe veel, dat realiseer ik me. Ik neem zelfs colostrum (het schijnt ook een middel tegen puistjes te zijn). Ik draag elke keer als ik naar buiten ga een pet. Het is bijna belachelijk. Maar wat ik me meer en meer ga realiseren dat het om mij gaat. Ik moet me vooral goed voelen. En dat kan ik nog wel verder onderzoeken, waardoor ik me goed voel. Eén ding in ieder geval: hardlopen! Dat heb ik vanochtend gedaan en ik heb genoten van de mist over het water, de rust in het bos, de stilte. En van het buiten actief bezig zijn, heerlijk! Volgende week staat er dus veel op het programma, naast dat ik ook nog probeer een afspraak te maken op de sportschool met een personal trainer. En ik al een afspraak met een psycholoog heb staan. Er zal genoeg te schrijven zijn in ieder geval!

woensdag 1 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 5

Gisteren was een zware dag voor mij, hoewel ik dus niet van dat woord zwaar hou. Maar het is zoals het is. Toen ik zelf mijn gedicht aan het einde weer las, voelde ik weer de pijn. Gisterenavond kon ik alleen nog maar huilen. Mijn lief was hier niet zo van gediend. Hij had een drukke dag gehad, hard gewerkt, en had geen zin om weer over baby's te praten. Of beter hij vond dat ik geobsedeerd ben. Auw.

Ook de reactie van Marjan Born van gisteren raakte me diep. Ik voelde me verdrietig. Een valkuil van mij, het voelde alsof er tegen me werd gezegd dat ik het niet goed doe. En ja, ik wil alles graag goed doen. Zeker het in vervulling laten gaan van mijn kinderwens, ja dat moet ik helemaal uiterst tot in de puntjes perfect doen. En daar mijn obsessie.

De reactie van Kimminita voelde veel beter. Ze begrijpt me en prijst me vanwege mijn doorzettingsvermogen en inzet. Ik ben dankbaar voor deze steun Kimminita, heel erg. Het is fijn het idee te krijgen dat mensen begrijpen wat je doormaakt en bedoelt. Maar de reacties van mijn lief en Marjan hebben me aan het denken gezet. En ze hebben gelijk. Ik ben in deze korte tijd al behoorlijk ver gegaan, het is een obsessie geworden ja. Ik pluis het boek van Lisa Olson helemaal uit. En verder ben ik bij alles aan het wikken en het wegen, past dit nu wel in mijn kinderwens of niet?

Gisterenavond ben ik onder de douche gaan staan en heb het met mijn lief uitgepraat. Het is goed dat ik hem als nuchtere tegenhanger heb. Vandaag heb ik niet in het boek gelezen! Ben ik weinig bezig geweest met alles uitpluizen. Ik heb wel nog antwoord gekregen van Lisa Olson over mijn Vitamine A vraag. Je moet uitkijken met Vitamine A als je zwanger bent. En dus vond ik het vreemd dat je van haar extra Vitamine A moet nemen. Nu zegt ze in haar antwoord dat als je voldoende Vitamine A uit je voedsel haalt, je geen supplement hoeft te nemen (ja waarom adviseert ze dat dan wel?) en dat het teveel aan bèta-caroteen niet wordt omgezet naar Vitamine A en het dus nooit een gevaarlijke concentratie kan worden. Ik ga geen extra Vitamine A nemen, ik drink gewoon melk.

En dat brengt me bij een punt waar ik mee zit. Ik hou erg van chocola. Maar chocola is niet een voedingsstof die je nodig hebt. Bovendien zitten er ook nog eens veel suikers in. Allerlei redenen waarom het niet goed is. Maar ik lust op zijn tijd ook wel een stukje appeltaart bijvoorbeeld. En dit soort voedsel zou ik dus allemaal niet meer mogen eten. Nu zijn er natuurlijk allerlei redenen aan te voeren waarom ik geen appeltaart zou moeten eten, maar ja. Elk mens heeft zo toch zijn zwakheden? Waaraan je af en toe toe moet kunnen geven? Het werkt toch niet om dat soort geneugten geheel te schrappen omdat het beter voor je zou zijn?

Uiteindelijk denk ik dat het boek van Lisa Olson toch erg gericht is op het fysiek en niet zo zeer op de geestelijke gesteldheid. Marjan zei gisteren ook al, zo er mee bezig zijn, kan gewoonweg niet goed zijn. Het is ook niet goed, zo voelt het voor mij ook. Ik krijg net nog een reactie van Lindasnoepje. Ook zij zegt dat ze weinig rust terugziet. En dat is helemaal waar. Ik ben als een bezetene bezig. Vandaag wilde ik gaan hardlopen. Dat wil ik weer onderdeel maken van mijn routine. Helaas is het er niet van gekomen. Maar ik ben al blij dat ik gewoon wil gaan hardlopen ondanks dat het niet goed zou zijn. En, Lindasnoepje, de afspraak met de huisarts staat ook! Dat had ik vandaag ook gedaan.