Ik ben in een wat ongelukkige stemming voor het schrijven van een post. Maar ik wil mezelf en jullie op de hoogte houden van hoe het me vergaat. En misschien hoort die wat ongelukkige stemming er juist wel bij, bij deze #10days.
Ik heb mezelf uitgedaagd me goed over mezelf te voelen. En dan natuurlijk zonder eigenlijk een lading aan 'goed' te verbinden. Ik wil me mezelf voelen met alles dat daarbij hoort. Waar ik al achter ben, is dat ik veel ondermijnende gedachten over mezelf heb. Waarin ik streng voor mezelf ben, of mezelf veel opleg wat ik allemaal moet en ook dat ik mezelf vaak tekort vind schieten. Dat is een enorme last op mijn schouders!
Gisteren met mijn zus gesproken. Ze vond dat ik iets niet goed had gedaan. Ook hier gebeurde weer hetzelfde met me als een paar dagen geleden met mijn lief. Ik wil graag aan ieders verwachtingen voldoen. Of in ieder geval aan de verwachtingen van de mensen die me na staan. Ik voel het als falen als ze iets in mijn handelen afkeuren. Ook deze keer had ik weer de neiging excuses te gaan maken. Dit heb ik niet gedaan. Nu ik dit opschrijf, voel ik een knoop in mijn maag. Je merkt dus hoe sterk deze overtuiging voor me is, dat ik mijn lief en nu dus ook mijn zus tevreden moet houden.
En weer als je het heel eerlijk aan me vraagt, vind ik niet dat ik iets fouts heb gedaan. En toch worstel ik met de afkeuring van mijn zus. Nu ik dat opschrijf, besef ik weer dat ik een irrationele gedachte heb. Mijn zus keurt me niet af, ze keurt alleen dat stukje gedrag van mij af. En dat zijn haar normen waar ik niet aan voldoe. En daar geldt natuurlijk weer hetzelfde als bij het feit dat mijn lief niet aan al mijn normen voldoet. Ook ik kan niet aan alle normen van mijn geliefde mensen om me heen voldoen!
Hiermee komen we weer tot de kern: mijn gedachten. Eergisteren is me door Iris Boter gewezen dat ik mijn eigen gedachten niet BEN, dat ik die gedachten alleen maar HEB. Ze verwijst naar Eckhart Tolle, de kracht van het nu. Ik ken dit boek, ik heb het niet gelezen en niet in mijn bezit. Wel heb ik pas voor mijn verjaardag (mede omdat ik deze #10days-projecten aan het doen ben!) een ander boek van hem gekregen 'Eén met alle leven, inspirerende teksten uit Een nieuwe aarde'. Een quote: de diepste waarheid van wie je bent is niet 'ik ben dit' of 'ik ben dat', maar Ik Ben. En daar op aanvullend: hier is nog een manier om innerlijke ruimte te vinden: word je ervan bewust dat je bewust bent. Zeg of denk: 'Ik Ben'. Voel je tegenwoordigheid, het naakte, ontsluierende, ongeklede zijn. Het is niet aangeraakt door jong of oud, rijk of arm, goed of slecht, of door andere attributen.
Dit opschrijvend probeer ik het ook te doorvoelen. Ik Ben. Wat heerlijk, wat valt er allemaal van me af! Ik hoef niet goed te zijn! Ik ben niet slecht! Ik Ben gewoon. Ik hoop dat jullie het met me mee kunnen voelen. Er valt een last van mijn schouders, ik doe mijn kleed letterlijk af. Het kleed met al die zaken die ik mezelf toedicht 'lui, ongezellig, chagrijnig, maar ook gedreven, gezellig, vrolijk'. Het ligt natuurlijk net aan de pet die ik op heb. Ik zet die pet af en laat daarmee alles gaan, het valt van me af, stroomt van me weg, verdampt, gaat in rook op.
Ik Ben en ik mag er zijn!
In het geheel
ben ik nietig
een kleine druppel
die opgaat in de stroom
ik verdwijn
in het geheel
stroom mee
en vervorm
Maar Ik Ben
Ik Leef
Ik Adem
Ik Groei
Geen opmerkingen:
Een reactie posten