Gisteren heb ik een hele fijne dag gehad. Ik heb weinig momenten last gehad van mijn mindere eigenwaarde. Maar uiteraard zou ik ik niet zijn, als er toch niet weer een reden zou zijn voor mij om me minder te voelen, of aangetast in mijn eigenwaarde.
Zoals jullie weten doe ik deze #10days onder begeleiding van Robert Haringsma van www.ivpp.nl. We hebben het begin doorgepraat, hij heeft me op weg geholpen en hij geeft feedback over mijn blogs. In een mail vertelt hij me dat ik het onderwerp heel goed heb opgepakt. En dan noemt hij een aantal punten waar ik het nog beter kan doen. En wat lees ik dus? Uiteraard, dat ik het niet goed doe.
Ik kan jullie verzekeren dat is niet wat hij schrijft als je zijn mail objectief leest. Hij stelt dat ik al een belangrijk inzicht heb gewonnen, namelijk dat ik continu zelfkritiek heb en dat dat me een vervelend gevoel geeft (helemaal waar). Maar wat ik nu nog doe, is dat ik in feite boos op mezelf ben omdat ik die zelfkritiek heb. Dan zit ik dus in een vicieuze cirkel! Ik heb zelfkritiek omdat ik zelfkritiek heb, haha. Feitelijk dus heel opbouwend dat Robert me hier op wijst. Maar wat is toch het principe dat in mijn hoofd en lichaam gebeurt? Het lezen van de opbouwende kritiek geeft me een enorme knoop in mijn maag en het gevoel van falen. Een spanning in mijn hele lijf.
Wat Robert me adviseert om eens wat meer te ontspannen. Om te accepteren dat ik maar een mens ben en niets menselijks me vreemd is. En daar zit 'm de crux. Dat kan ik niet. Ik vind van mezelf dat ik altijd en overal een goed mens moet zijn, een goede moeder, een goede partner, een goede vriendin, een goede zus, een goede vertaler, een goede schrijver, enzovoort. En daar ligt mijn uitdaging dus! Ben ik niet gewoon al dat goede mens? Die zo af en toe een mindere kant laat zien. Ik ben goed zoals ik ben! (En je kunt je ook nog afvragen wat 'goed' dan is, ook mijn definitie van 'goed' is iets dat ik mezelf opleg.)
Dit sluit ook aan op het andere punt van opbouwende kritiek. Ik vind nu nog dat als ik a niet goed gedaan heb, ik me toch goed mag voelen over mezelf omdat ik in ieder geval b en c dan wel goed heb gedaan. Maar dat is natuurlijk klinkklare onzin! Ik mag me sowieso goed voelen over mezelf, ook als ik a niet goed heb gedaan. Als mens ben ik zonder meer waardig genoeg. De woorden van Robert die ik hier herhaal om het mezelf in te prenten! Ik mag er zijn!
2 opmerkingen:
Wat ook kan helpen maar wel enige oefening vereist, is om te ontdekken dat wat je denkt, "maar" je gedachten zijn. Door als het ware een stap achteruit te zetten, je zelf te observeren en eenvoudigweg waar te nemen welke gedachten je hebt. En dan tot de ontdekking te komen dat je die gedachten HEBT en niet BENT.
Een boek waarin die vele malen beter wordt uitgelegd is De Kracht Van Het Nu van Eckhart Tolle. Echt een aanrader.
Meditatie is inderdaad een beproefde methode om wat meer ruimte tussen je gedachten en je gevoelens te krijgen en kan dus erg helpen. Het heeft wel wat tijd nodig, want je bent er niet in 10 dagen mee klaar. Echkhart Tolle vind ik persoonlijk nogal esoterisch, maar dat hoeft niet slecht te zijn. Zelf zou ik dit boek aanraden. Daarin wordt de relatie tussen mindfulness meditatie en cognitieve therapie helder uitgelegd. Je krijgt er bovendien mp3'tjes bij om zelf aan de slag te gaan. Let overigens niet op de titel, het is niet alleen voor mensen met een depressie.
Een reactie posten