Ik ben alweer op de helft van dit project, en eigenlijk vind ik het wel jammer. De boeken van Zamarra bevallen me wel (via haar site te koop). En ook vandaag kon ik weer de vruchten plukken van haar tips.
Vanochtend ging om 7.45 uur al de bel. Het verwarmingssysteem werkte niet meer, dus ook geen warm water en ze kwamen dat wel 'even' oplossen. Het was maar een 'filtertje'. Uiteindelijk deden ze om 15.30 de deur achter zich dicht nadat ze de hele dag bezig geweest waren om problemen op te lossen. Ik had 's middags een afspraak met mijn coach. Toen ik bij hem was, was ik extreem moe. Dat je bijna voelt dat de energie uit je wegloopt. En hij ging mij van alles vertellen hoe het allemaal ook kan.
Ik merkte dat ik toch nog boos werd, ondanks mijn moeheid. ik vond dat hij wel heel makkelijk praten had. En toen hij zei 'je moet gewoon wel doen', dacht ik 'lul, ik doe al zo mijn best'. Maar later tijdens de terugrit realiseerde ik me dat hij gelijk heeft. Ik was door de tegenvallers in het huis in een soort lethargie terecht gekomen. En ik besefte toen dat je door die houding heel makkelijk af zou kunnen glijden in een depressie. Dat wil ik niet. Ik wil doen. Dat werkt echt beter, gewoon aanpakken.
Dus toen ik thuiskwam, ben ik de zon gaan zitten met Zamarra's boek. Aangezien ik de keuken in wilde gaan richten, heb ik dat hoofdstuk gelezen. Tips als 'berg je serviesgoed in de buurt van de afwasmachine op' zijn toch handig. Ook zegt ze dat je in de hoogte kan denken (en dat kan bij mij zeker). Door haar verhaal over de keuken te lezen, kreeg ik zelf een beter beeld hoe het zou kunnen in deze keuken. En ik heb toch een doos of 10 uitgepakt. Ik ben gaan doen en dat voelt goed!
En blijkbaar moest ik opruimen. Ik had een kast al half ingericht toen deze omviel. Daar gingen mijn kopjes, mijn glazen, beeldjes van de kinderen, enzovoort. Naar aanleiding van mijn post gisteren, kreeg ik van Marc Faber de tip om geen emotie te verbinden aan spullen. Er lagen scherven op de grond, en natuurlijk baalde ik en was ik verdrietig. Maar door er niet gelijk chaos, wanorde, ravage in mijn hoofd van te maken, kon ik er wat luchtiger naar kijken. Blijkbaar had ik geen 12 kopjes, maar maar vier nodig. Blijkbaar had ik te veel een allegaartje aan glazen. Blijkbaar werd het tijd voor mij om afscheid te nemen van dat bakje met sleutels dat uit mijn ouders' huis kwam. En ik ben toen weer gaan doen, de boel opruimen en scherven weggooien. Een vuilniszak vol is opgeruimd!
En nu ga ik afsluiten, want een belangrijke tip van Zamarra is om iets af te maken. En er staan nog te veel losse spulletjes her en der verspreid. Dus ik ga nog even opruimen! Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten