Gisteren was het Valentijnsdag. Ik had het geluk verrast te worden door mijn lief. Zijn vraag was alleen geweest 'regel je maandag oppas' en ik dacht wat leuk. Valentijnsdag is eigenlijk een commercieel gebeuren, zeggen veel mensen. Misschien is dat zo, maar het is ook een uitgelezen moment om de liefde te vieren.
En niet alleen de liefde tussen partners. Gisteren heb ik voor mijn beide kinderen een kaartje geschreven met een gedicht. Over hoe ze vreugde brengen aan ons. Hoe ze ons leven verrijken. Hoe lief ze zijn. Hoe eigen ze zijn. Hoe een mooie lach ze hebben.
Wel gingen we dus weg 's avonds en ook 's middags moest ik al weg voor een vergadering. Ergens voelde ik me daar schuldig over. Nu hebben we een heel lief buurmeisje dat een enorme klik heeft met vooral dochterlief, dus de kinderen vonden dat wel erg gezellig. En toen we ze gedag gingen zeggen, vroeg zoon 'maar je moest toch naar een vergadering? is die nu al klaar dan?'. Hij klonk bijna teleurgesteld dat we thuis zouden zijn. Maar dochter wist haarfijn uit te leggen 'nee ze gaan nu weg voor Valentijn. Ze gaan samen eten en dan gaan ze allemaal lieve woordjes tegen elkaar zeggen en lieve dingen over elkaar zeggen.'
Geweldig toch dat de kinderen zien hoeveel liefde er is tussen ons. Dat ze ons dat gunnen. Dat ze het fijn vinden dat we de liefde gaan vieren. Het is goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten