Goedemiddag lieve lezers, vandaag word ik vooral geconfronteerd met mezelf. Ik ben een weekend alleen, iets dat heel erg zelden gebeurt. Mijn lief is aan het carnavallen en mijn kinderen zijn nog bij hun vader, ook aan het carnavallen. Een leeg huis dus. Dat is niet aan mij besteed.
Maar ik had me voorgenomen dit weekend de confrontatie met mezelf aan te gaan. Hoe zou ik het doen zo'n weekend alleen? Zou ik vrolijk opstaan en gewoon blij met mezelf zijn? Zo simpel werkt het dus niet bij mij.
Eigenlijk moet ik best tevreden over mezelf zijn. Vrijdagavond heb ik lekker tv gekeken waar ik anders nooit naar kijk. En inmiddels zitten haken waardoor mijn lampenkappen af zijn. Over mijn haken kun je lezen op mijn nieuwe blog Francis haakt! Zaterdag op tijd opgestaan en lekker door een lege stad naar Frans bakkertje gewandeld. Verse croissantjes gehaald en lekker terug gewandeld om ervan te smikkelen. Daarna weer gaan haken. Grappig tasje gehaakt.
De kinderen hebben 23 maart goededoelenavond op school en ik ben van plan mijn haakcreaties te doneren en er meer te maken samen met de kinderen. Leuk om te doen en ook goed om te doen vind ik.
Meer Zpagetti in gaan slaan en daar gezellig staan kletsen met de eigenaresse. 's Avonds gaan eten bij zus en zwager wat erg gezellig was. Daarna nog even verder zitten haken. Maar helaas is vandaag mijn goede bui wat minder. Ik mis mijn lief echt heel erg. dat terwijl ik weet dat dat geen zin heeft. Op zich is het natuurlijk een goed teken dat ik hem graag om me heen heb. Maar het is ook wat overdreven om hem zo te missen.
Ergens is het fijn dat ik alleen voor mezelf hoef te zorgen en is even helemaal geen rekening te hoeven houden met iemand anders. Ik kan doen wat ik wil en als ik de hele dag wil haken, kan dat. Er is niemand die er last van heeft. Prima toch?
En toch knaagt er iets aan me. Ik vind het fijn om mijn dierbaren om me heen te hebben. Dan voel ik me compleet. Maar dat wil niet zeggen dat ik alleen niet gelukkig kan zijn. Want inmiddels vind ik het wel heerlijk om me nergens druk over te hoeven maken. Vanavond zijn de kinderen er weer en daar kijk ik nu enorm naar uit. Dan hebben we nog lekker twee dagen met z'n drieën en dat is ook wel eens fijn. Hebben de kinderen mijn onverdeelde aandacht.
Het is zeker goed om een keer zo geconfronteerd te worden met jezelf. En ik ben helemaal niet verkeerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten