Lieve lezers, ik wil jullie weer vaker op de hoogte houden van mijn reilen en zeilen. Waarom? Omdat ik jullie mis en omdat ik het mis mijn gedachten op een rijtje te zetten.
Vandaag de spreuk uit de kalender van Flow magazine 'Niet krijgen wat je wenst, is soms het best wat je kan overkomen.' Voor de trouwe lezers, zij weten dat ik maar één grote wens heb, een derde kinderwens. Deze wens gaat nu al 2 jaar niet in vervulling. Zou dat het beste zijn wat me kan overkomen? Geen derde kind?
Daarom wil ik nu 30 dagen stilstaan bij mijn twee kinderen die er al wel zijn. Soms kun je je zo focussen op een wens zodat je helemaal vergeet wat je allemaal al wél hebt.
Mijn dochter is negen, bijna tien. Mijn zoon is zeven. Mijn zoon was de afgelopen maanden niet erg gezellig. We hadden veel ruzie. Vooral over eten. Hij begon al te klagen over het feit dat het eten niet lekker was voordat hij wist wat we gingen eten. Dit ging van kwaad tot erger. Tot op een avond iedereen tegen iedereen begon te schreeuwen, mijn lief uiteindelijk ontplofte, zoonlief niet meer voor rede vatbaar was en dochterlief heel hard moest huilen omdat zij niet tegen ruzie kan.
Ook ik houd niet van ruzie en moest wel 10 keer tot 10 tellen om rustig te blijven. Ik ben dan liever even stil en laat het allemaal bezinken. Mijn lief ontploft nooit, het ging dan ook echt ver met zoonlief en zijn lontje was korter dan het mijne. Maar ik moest dus even schakelen, dat ook mijn lief wel eens uit kan vallen tegen de kinderen.
Ik wilde niet dat zoonlief zo ging slapen en probeerde met hem te gaan praten. Hij was nog niet voor rede vatbaar en uiteindelijk zei ik tegen hem 'doe toch niet zo kinderachtig' waarop hij reageerde 'maar ik bén nog een kind mama'. Dat haalde voor mij de angel eruit, ik heb er nog veel over gelachen later.
Zoonlief riep me uiteindelijk bij me omdat hij iets geks op tv had gezien. Hij wilde niet zeggen wat, maar toen ik vroeg ging het om een meisje of jongen, zei hij nee twee jongens. Hij had twee jongens zien zoenen en vond dat dat echt niet op tv mocht komen. Ik denk dat hij dit nog helemaal niet kan plaatsen.
Toen was hij wel voor rede vatbaar en hebben we de ruzie uitgepraat. We zijn overgestapt op een beloningssysteem. Elke avond dat hij niet zeurt krijgt hij een bedrag om te sparen voor een speelgoedslang die hij heel graag wilde hebben.
Zoonlief klaagde deze hele periode ook over buikpijn en vermoeidheid en na lange tijd bleek hij Pfeiffer te hebben gehad. Dat verklaarde opeens een hoop over zijn gedrag.
Een mooi moment om te reflecteren en je te realiseren wat je wél hebt. Twee geweldige kinderen die ieder hun eigen levenspad bewandelen en daar hele mooie dingen op tegenkomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten