Zoeken in deze blog

vrijdag 23 juli 2010

Verbouwen, verhuizen, the story continues

Lieve lezers, ik weet het, het is geen project. Maar ik word zo in beslag genomen door de verhuizing naar een nieuwbouwhuis, dat ik niet anders kan dan het weer even van me af te schrijven.

In het kort komt het erop neer dat mijn verwarmingssysteem nog steeds niet naar behoren werkt. En even voor de duidelijkheid, dit sleept zich nu al 7 weken voort. Van een leiding die vol purschuim zat tot een pomp die verkeerd om is geïnstalleerd tot knoppen die verkeerd zijn geplaatst tot toevoer- en retourleiding die zijn omgewisseld tot druk die wegloopt. En er is nog geen oplossing in zicht. Gisteren is de vloerverwarming met gas afgeperst, toen bleef de druk staan. Nu zit er geen water in mijn vloerverwarmingssysteem, maar nog wel in de bron. Die twee systemen zijn nu losgekoppeld van elkaar en ook op de bron loopt de druk nu helemaal weg. Het installatiebedrijf is nog twee weken met bouwvak. Kortom geen idee.

Daarnaast speelt nu ook al 5 weken dat we een gemeten vochtige plek in de vloer hebben. Het vochtgehalte is precies even hoog als 5 weken geleden, dus niet hoger, maar helaas ook niet lager. Hiervoor zijn al constructieve mankementen aan de gevel verholpen, zijn de waterleidingen afgeperst en dus ook de vloerverwarming is afgeperst. Het is geheel onduidelijk waar het vocht vandaan komt.

En nu hebben we nog 1 week onderdak. Ons huisje op de camping is vanwege hoogseizoen niet langer beschikbaar. In eerste instantie was de planning om 4 weken op de camping te wonen, dat zijn er 7 geworden. En nu nog 1 week in het appartement van mijn lief. Maar dan hebben we geen dak meer boven ons hoofd terwijl we een geweldig nieuw huis hebben dat qua verbouwing en schilderwerk helemaal af is. Door toedoen van de vochtige vloer en door toedoen van een niet naar behoren functionerend warm water- en verwarmingssysteem zijn we dakloos.

Gisterenavond werd me dit allemaal echt teveel. Teveel is nooit goed. Ik ben van nature toch redelijk optimistisch en zie overal wel mogelijkheden. Maar nu, na al 7 weken rond te zwerven, voor een vierde keer te moeten verhuizen (naar de camping, 2 keer op de camping en nu van de camping) met nog een vijfde keer in het vooruitzicht (na deze week in het appartement van mijn lief) en dan niet weten hoe vaak nog te moeten verhuizen, schoot ik vol. Ik zag het niet meer zitten. Ik zag ook geen oplossing meer.

De projectontwikkelaar opperde dat we in tijdelijke huisvesting zouden kunnen. Hij kwam met een aanbod tot 1 oktober van een gestoffeerd tweekamerappartement. Dat gaat niet werken met 2 kinderen. Bovendien staan al mijn meubels in de opslag en begin ik mijn eigen spullen ook wel aardig te missen. Duidelijk geen structurele oplossing. En het draagt niet bij tot gemoedsrust.

Ik probeer mezelf voor te houden dat spullen niet belangrijk zijn. Ook probeer ik mezelf voor te houden dat het niet uitmaakt om zo vaak te verhuizen en een zwervend bestaan te leiden. Ook probeer ik mezelf voor te houden dat het niet uitmaakt wanneer we precies in ons huis gaan wonen. Op de lange termijn maakt een maand eerder of later niet uit. Maar dit alles helpt niet. Ik ben vreselijk onrustig. Voel me nergens meer thuis. Het gevoel hebben dat je thuiskomt als je de sleutel in je slot draait, dat gevoel mis ik verschrikkelijk.

Mijn lief besefte niet hoe moeilijk ik het ermee had totdat hij me zag breken. Ik was sowieso chagrijnig. Dat vond ik dan wel weer grappig aan mijn lief. Hij wilde ook wel chagrijnig worden maar vond dat het niet veel zin had. Heerlijk zo'n makkelijke lief. Nu hebben we afgesproken dat we 'gewoon' in ons nieuwe huis gaan wonen. We leggen een tijdelijke vloerbedekking neer op de stukken waar de woonkamer al wel droog is. We laten de vloer op onze slaapverdieping vast leggen (op de kinderverdieping ligt de vloer al). We gaan alles in orde maken zodat we in kunnen huizen. Heerlijk, dit voelt zoveel beter! We gaan in ons huis wonen. We hebben weer een thuis!

Geen opmerkingen: