Zo wat een andere dag weer. Dag 16 was niet erg geslaagd, zoals jullie gisteren konden lezen. Jullie hebben wel gereageerd, dank daarvoor. Ik heb tips en overwegingen gekregen. Zo kan ik concluderen dat ik weer in de mij zo bekende valkuil ben gestapt. Ik ben streng voor mezelf. En ik oordeel over mezelf. Ik vind het niet leuk dat ik negatieve gevoelens heb. Gisteren was voor mij een gevecht, een worsteling en dan toch vooral met mezelf.
Zoals Francis (naamgenoot) gisteren terecht tegen me zei, het oordeel over je emoties kost je meer energie dan de emoties zelf. Helemaal waar. Wat heb ik het mezelf toch moeilijk gemaakt. En dan Ingrid die zegt dat ik mijn verwachtingen misschien ook wel wat te hoog had gespannen. Ja ik wilde er per se een leuke en gezellige dag van maken. Dat kun je niet van tevoren afdwingen. Erik die me zegt dat je flexibel genoeg moet kunnen zijn om te kunnen improviseren. Dat is me gisteren inderdaad niet gelukt. Ik was die dag heel star. Ik vond het niet leuk, punt. Oh oh wat maak ik het mezelf moeilijk met die starheid. Maar dat is niet erg. Zowel Francis als Ingrid als Erik wijzen me erop dat je soms bepaalde gevoelens nu eenmaal hebt. Dat is dan zo. Daar hoef je niet over te gaan oordelen!
Wat ik ook mooi vind om te lezen van Erik is dat de perfecte dag iets is als de perfecte voetbalwedstrijd, die is er zelden tot nooit. En dat is ook zo. De dag hoeft niet perfect te zijn om toch te kunnen genieten. En ook gisteren, in de door mij afgeserveerde dag, heb ik mooie momenten gekend. Daar werd ik helemaal terecht op gewezen door Erik. Fijn is dat, ook omdat ik nu terugkijkend de dag toch positiever zie. Wat een eyeopener! Bovendien kun je wel stellen dat ik heel wat heb geleerd door gisteren.
Ingrid vroeg me nog of ik geraakt word door oude pijn. Dat dat zo is, staat buiten kijf. Wat die oude pijn is? Dat weet ik nog niet. Maar ik ben zo intens verdrietig geweest over het feit dat mijn lief is uitgegaan en ik thuis zat, dat het niet anders kan dan dat er oude pijn in het spel is. Dat leert me ook weer iets, die pijn is er, die mag er zijn, die mag ik voelen en die zal me verder brengen. Ik zal op een punt komen dat die pijn duidelijk wordt en weg kan gaan.
En dan jongens, vandaag. De dag begon weer niet goed. ik was nog verdrietig van gisteren, heb vreselijk gehuild. Maar ik ben er vandaag niet in blijven hangen. En ik heb net zo'n ongelooflijk mindfulness-moment gehad, heerlijk, verukkelijk, geweldig! Op het strand, vrijwel verlaten, langs de waterlijn slenteren, twee kinderen die geheel opgaan in het graven van rivierenstelsels, de zon die achter de wolken doorpiept en mijn hoofd leeg. Geheel in het moment, opgaand in de natuur (denk aan Deepak Chopra). Het is weer niet goed in woorden te vatten, dat lege, uitgestrekte, oneindige gevoel. De natuur is zo schoon van zichzelf, zo ongekend, zo ongerept. En ik heb vandaag juist zo intens kunnen genieten van mijn zoon. Dezelfde zoon die me het gisteren moeilijk maakte. Vandaag aan het strand is hij in zijn element, dat is prachtig om te zien. En dan weet ik weer dat hij op zijn moeder lijkt. Ook ik vind het vaak snel herrie en te veel indrukken. En ook ik vind de wijdsheid en openheid van de zee zo heerlijk.
Nog een leuke tip die ik kreeg van Iris. Lak bijvoorbeeld 1 nagel en elke keer als je oog daarop valt, word je weer herinnerd aan dat waar je je vandaag voor in wilde spannen.
Wat heb ik geleerd? Niet oordelen, ook niet over mezelf. Flexibel zijn en improviseren. Go with the flow, vrij vertaald. Gun jezelf alle emoties - goed en slecht. En geef jezelf een geheugensteuntje om eraan te denken waar je op dat moment aan wilt denken. Uiteraard zijn tips/ervaringen nog welkom! Maar ik ben dankbaar voor deze virtuele steun!
1 opmerking:
Tjonge, wat kun jij het jezelf moeilijk maken! En dat durf ik zo maar tegen je te zeggen. Ja, daar sta ik zelf ook een beetje van te kijken. Hoe komt dat? Nou, waarschijnlijk omdat ik er veel van herken... Het mooie is: je beseft het! Is dat niet geweldig?
En je mag ook best eens bedenken: hoe goed voelen de goede dagen als er geen slechte dagen zouden zijn? Hoe akelig een 'slechte dag' ook voelt, zo'n dag heeft beslist een functie ;-)
Een reactie posten