Daar ben ik weer. En ik heb heel veel ideeën over waar ik het met jullie nog over wil hebben. Al die ideeën hebben ook zeker met mindfulness te maken. Quote van Christina Feldman: 'Mindfulness is niet moeilijk en ingewikkeld. De uitdaging is: je moet eraan denken.' Je moet er inderdaad aan denken. En ik merk dat het momenteel een opgaaf voor me is. Dan heeft het niks meer met mindfulness te maken. Ik leg mezelf nu iets op, waar ik niet achter sta. Dan wordt het moeizaam en zwaar om vol te houden. Dan is het elke keer een opgaaf om ermee door te gaan. En wat ik zeker nu geleerd heb bij mindfulness, is dat dat niet de bedoeling is. De bedoeling is om te accepteren. Niet te oordelen en vooral ook mild te zijn.
Voor mij is voor nu de conclusie dat ik ademruimte ga nemen. Die ademruimte nemen, zou ik ook nog verder toelichten. De drie minuten ademruimte kan als eerste stap worden gebruikt als respons op alle problematische situaties en gevoelens die zich op een bepaald moment voordoen. Stap 1 is bewust worden. Welke gedachten gaan door je hoofd? Welke gevoelens zijn er? Welke lichamelijke gewaarwordingen zijn er op dit moment? Stap 2 hernemen. Richt je aandacht op de fysieke gewaarwording van het ademhalen zelf. Stap 3 uitbreiden. Breid het bewustzijn uit naar je lichaam als geheel, je houding en je gezichtsuitdrukking. Je kunt tegen jezelf zeggen: 'Het is goed...wat het ook is, het is er al: laat het me voelen.' En richt deze uitgebreide aandact zo goed mogelijk op de volgende momenten van je dag. Met andere woorden, je wordt door de ademruimte teruggehaald naar het hier en nu. Maar zoals hierboven al staat: je moet er wel aan denken!
Gisteren ving ik het gesprek op van mijn buren op het terras. Zoon van rond de 60 vertelde vader van rond de 80 hoe een familielid gepromoveerd was. De vader vroeg: 'waarop dan eigenlijk?' Zoon legde uit dat hij pedagogische tijdschriften van de afgelopen 100(?) jaar had doorgenomen om te zien hoe de inzichten zijn verschoven. En dat dit familielied daar maar liefst 12 of nee zelfs 16 jaar mee bezig is geweest. En ik dacht '16 jaar van je leven spenderen aan een dergelijk onderzoek, wat een investering!' En ik heb er ook allerlei oordelen over, die ik liever niet deel, omdat ik het niet vind passen in deze blog. Ik realiseerde mezelf wel dat ik 16 jaar heel lang vind en dat ik niet zo toegewijd zou kunnen en willen zijn. 16 jaar ploeteren op een onderwerp wat niet echt tot mijn verbeelding spreekt en ook niet direct een bijdrage levert aan hogere doelen (doelen die ik dan hoger vind). Toch een oordeel dat ik wel wil delen, ik dacht dat als je nu 16 jaar onderzoek doet naar het genezen van een ziekte dat ik het dan beter kan begrijpen. Dit lijkt zo'n verspilling van tijd. Maar dan moet ik ook weer eerlijk tegen mezelf zeggen: wie ben ik om daarover te oordelen?
Andere midfulle zaken waar ik de afgelopen dagen mee bezig ben geweest. We hebben hier met z'n allen aan een puzzel gewerkt. De kinderen, mijn zus en partner, mijn lief en ik waren lekker bezig, of allemaal tegelijk, of apart of gedeeltelijk samen. Samen bezig zijn is sowieso fijn. Puzzelen is ook heerlijk ontspannend om te doen! Zelf ben ik weer gaan haken en breien. Ik maak een tuniekje voor mijn dochter en een trui voor mijn zoon. Dat is ook zo heerlijk ontspannend. Je maakt je hoofd, net als bij het puzzelen, vanzelf leeg. Gewoon omdat je alleen maar met het breiwerkje of de puzzel bezig kúnt zijn. Dat is werkelijk een genot! Vanochtend ben ik uit gaan waaien op het strand. Het waait vrij hard, dus dat is sowieso opruimend. Je hoofd wordt leeg geblazen. En de zee is zo mooi wild en ruw, prachtige wolken, echt Nederlands zo'n landschap. Genieten, genieten, genieten!
En het grappige vind ik dan weer, dat ik tegen deze post aan het ophikken was. Ik wilde niet schrijven dat ik pauze ga nemen van mindfulness. Want ik vind dat ik faal en jullie laat zitten. Maar gisteren had ik al het idee gekregen voor mijn volgende project. En dat is 10 dagen aardig zijn. De echte titel moet ik nog even bedenken. Op het strand heb ik geluisterd naar wet 2 van Deepak Chopra, the seven spiritual laws of success. En wat schetste mijn verbazing? Die wet is de wet van geven. Door zelf te geven en te geven, krijg je vanzelf weer 'geschenken' terug. Gewoon omdat het nu eenmaal zo werkt. Dus zijn drie stappen van geven zijn: 1 vandaag geef ik iedereen die ik tegenkom iets, een bloem, een glimlach, een compliment, een gebed, een groet; 2 vandaag ontvang ik met open armen alles wat het leven mij te bieden heeft, de geschenken van de natuur, de zingende vogels, zonneschijn, lenteregen en sta ik open voor alle geschenken van anderen, in alle soorten; 3 ik geef en ontvang de meest waardevolle giften van het leven, de gift van zorgzaam zijn, geven om andere mensen, liefde, elke keer als ik iemand tegenkom, wens ik ze zwijgend geluk, plezier en gelach.
Mijn volgende project wordt bevestigd! Ik luister min of meer toevallig (toeval bestaat niet) naar hoofdstuk 2 van Deepak Chopra en daarin komt naar voren 'aardig zijn voor anderen'. En ook aardig zijn voor anderen, betekent aardig zijn voor jezelf! Geweldig, dit maakt me zo blij. Het voelt goed. Ik vind het nog steeds heel bijzonder hoe deze projecten zich vanzelf bij me aandienen! En daar komt dan een van de suggesties van Michaëla in terug (reactie op mijn post 'Sportvasten de nieuwe hit, dag 8'. 10 dagen iemand die je niet mag een compliment geven. Want dat gaat er zeker in terugkomen! Ik heb vanochtend toen ik van het strand kwam al direct de complimenten uitgedeeld aan mijn kinderen en lief. Dat voelt al zo verrijkend! Zo warm en zo stralend. Je ziet ze ook genieten en dat alleen al is meer waard dan wat dan ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten