Lieve lezers, ik ben er weer. Ik ga rondom het thema aardig zijn verder schrijven. Maar ik ben inmiddels wel een paar dagen op reis. Op weg in Italie met een grote groep mensen. Aardig zijn komt dus van pas.
De reis van 1200 km is heel goed verlopen. Dan kun je misschien denken wat heeft dat met aardig zijn te maken? Maar als je zoveel kilometers gaat rijden dan is aardig zijn heel belangrijk. Mijn lief is heel aardig voor mij geweest. In de zin dat hij mijn keuzes prima vindt. Ik heb vrij veel Italiaans zitten oefenen, dat vindt hij grappig. Ik heb geslapen, dat gunt hij mij. Mijn lief is dan ook een uiterst aardig persoon. Soms misschien wel te aardig, maar voor mij is het nu fijn en past het goed in mijn project.
Een anekdote waar ik aardig voor hem ben geweest. We reden over een slingerslangbergweggetje tussen Lago Maggiore en Lago d'Orta, een prachtige route en superleuk rijden met een Lancia Fulvia uit 1969. En opeens horen we bij het nemen van een scherpe bocht een rinkelend geluid onder de motorkap of onder de auto vandaan komen. Duidelijk een geluid dat niet past. Een paar bochten verder kunnen we stoppen en contstateert mijn lief dat hij vergeten is de dop op de koeling te draaien. We zijn ervan overtuigd dat dat het geluid is dat we hoorden en we rijden terug om te gaan zoeken. Als de auto stilstaat valt er opeens spontaan een geheel verbogen oliepeilstok onder de auto uit. Dus nu weten we dat het niet de dop was die we hoorden, maar de peilstok die gegrepen is door iets en verbogen is. Mijn lief is natuurlijk enigszins van slag. En boos op zichzelf dat hij is vergeten de dop terug te draaien en de peilstok terug te plaatsen.
En hier ben ik aardig geweest. Ik heb hem gesteund, niets verweten, verteld dat er niets ergs is gebeurd, dat het goed gaat komen omdat we wel weer aan een dop kunnen komen. En ook heb ik hem de ruimte gegeven even zijn 'bui' te hebben. De stok is weer recht gebogen en teruggeplaatst, een rubberen handschoen met tiewrap fungeert als dop en we gaan weer op weg. Nog geen 500 m verder rijden we letterlijk recht op een Fiat (=Lancia) garage af en glijden min of meer automatisch naar binnen omdat we heuvalaf rijden. Daar worden we opgevangen door Italianen waar we met ons in de auto geleerde Italiaans uit de voeten kunnen. En nog geen 5 minuten later zijn we weer op weg met nieuwe dop en alsof er nooit iets is gebeurd. Achter ons wordt de garagedeur dichtgeschoven en hadden we niet meer terecht gekund. Is dit toeval? Heeft dit iets met aardig zijn te maken?
En dan het vertoeven in een grote groep mensen. We zijn nu met meer dan 40 volwassenen bij elkaar om rond te rijden met de Lancia's. Er zijn Nederlanders, Belgen, Oostenrijkers en Italianen. En de meeste Italianen spreken geen Engels. Ik ben dus heel aardig geweest om Italiaans te proberen te leren, zodat we wel kunnen communiceren. Maar ook dat is weer aardig zijn voor mezelf. Want ik begrijp nu opeens veel meer van het Italiaans en dus is het prettiger verblijven. Het is veel fijner om in het Italiaans te kunnen bestellen, een kamer te kunnen vragen en ga zo maar door. Ook is het fijn gewoon te kunnen groeten en te kunnen vragen of ze goed hebben geslapen. En in een restaurant kon ik met mijn basis-Italiaans helpen. Een Duits sprekende dame wilde graag Kuchen. Ze bleef het maar zeggen tegen de Italiaanse serveerster en zij begreep het maar niet. Dus ik zei tegen haar 'torta' en toen viel het kwartje. De serveerster was heel blij want je zag gewoon aan haar dat ze het heel vervelend vond dat ze maar niet begreep wat de dame bedoelde. En zo'n simpel woordje even zeggen, is een hele kleine moeite en erg groot plezier!
Dus weer is mijn conclusie dat aardig zijn voor anderen uiteindelijk aardig zijn voor jezelf is. Morgen probeer ik weer mijn Italiaanse aardige bevindingen te delen.
2 opmerkingen:
Het klinkt alsof aardig zijn eigenlijk geen nadelen heeft... Waarom doet eigenlijk niet iedereen aardig??
Zou het andersom ook waar zijn? Aardig zijn voor jezelf is uiteindelijk ook aardig zijn voor anderen?
Een reactie posten