Zoeken in deze blog

zaterdag 18 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 19-22

Weer een paar dagen niet geblogd. Dit geeft iets aan. Ik kan en wil er niet meer dagelijks mee bezig zijn. In deze periode is er zoveel op me afgekomen. Er is veel losgemaakt, er is veel in gang gezet, er is veel gebeurd.

Een veilige omgeving bieden waar je kind groot kan worden in vrijheid. Dat is hoe ik wil 'ontvangen'. Deze omgeving is nu nog niet veilig, omdat ik zelf niet in een veilige cocon zit. Vrijheid bieden, kun je ook alleen maar als je zelf vrij bent. Groot worden gaat beter in een omgeving waar iedereen openstaat voor groei.

ik ben er nu van overtuigd dat ik 101 vitamines kan nemen, allerlei supplementen, oefeningen kan doen, sporten, voeding aanpassen, afvallen, gezond kan eten, geen alcohol en geen koffie kan nemen, maar dat al die dingen helemaal niets uitmaken. Waar het in de kern omgaat, is een omgeving bieden waar ik een baby kan ontvangen.

Die omgeving is veel groter dan mijn baarmoeder. Dat is de ruimte waarin de baby gaat groeien, maar dat is niet de omgeving. De omgeving is ook niet mijn lichaam, dat is alleen maar het voertuig van mijn baarmoeder. De omgeving is ook niet mijn aura, dat is alleen maar mijn energie die om me heen hangt. Mijn omgeving is veel en veel groter.

Hiermee wil ik helemaal niet zeggen dat ik niet goed zou moeten zorgen voor mijn baarmoeder, lichaam en energie. Nee, er zullen van die bovenstaande dingen als gezond eten en bewegen, echt wel zaken zijn die bijdragen aan een goede ontvangomgeving. Dat maakt ook onderdeel uit van het zorgen voor een goede omgeving.

Maar uiteindelijk denk ik, dat het veel groter is dan wij allemaal met elkaar kunnen bevatten. Ik heb te horen gekregen dat er genoeg belangstelling voor me is. Dat er zielen zijn die bij ons hun aardse leven willen komen leiden. Dat geloof ik ook oprecht. Dat er nog een wezen bij ons een gelukkig leven kan leiden. Maar wat voor een idioot ben ik om te denken dat zo iemand wel bij mij aan komt kloppen als ik bezig ben met materiƫle zaken?

De afgelopen periode is er veel over me heen gekomen qua verhuizing en inhuisproblemen. Dan zit je gewoonweg niet in de juiste omgeving om te ontvangen. Het medium vertelde me ook dat het beter zou zijn om bewust te ontvangen. Ik ben deze vrouw dankbaar voor het pad dat ze me heeft getoond. Dat is wat ik graag wil, bewust ontvangen, en die veilige, vrije omgeving bieden.

Er is voor mij echt nog wel werk aan de winkel. Maar dat is niet erg. Ik heb richting, ik weet waar ik heen wil. Veiligheid en vrijheid. Voor mijn gevoel ben ik daarin op zoek naar allerlei oplossingen die buiten me liggen, ga naar acupunctuur, ga naar lichaamswerk, ga zoeken zoeken zoeken. En dat wil ik gaan stoppen!

Mijn lieve massagevriendin zei tegen me, 'je wordt er door uit je kracht gehaald'. En ik dacht, excuse my French, 'verdomme ze heeft gelijk'. Ik zoek waar ik niet ga vinden. Ik zoek bij anderen. Gisteren zei een mooie vriendin van me 'je moet het veel dichterbij huis zoeken'. Ze weet niet hoezeer ze hiermee raak was. Letterlijk dichterbij huis. Bij mezelf namelijk!

Ik ga dingen schrappen. Het fysieke laat ik nog uitzoeken uiteraard, dat moet goed zijn. Maar daarnaast is er voor mij vooral op het spirituele vlak werk aan de winkel. Mezelf niet verliezen in allerlei zijsporen, nee bij de kern blijven, bij mezelf blijven, thuis blijven!

En geloven in wat die lieve massagevriendin ook nog zei 'wat als je nu gewoon goed bent zoals je bent, dat wat je nu brengt, is genoeg, je brengt met jouw leven genoeg door er gewoon te zijn'. Dat is voor mij een hele enge gedachte! Hoe kan het zijn dat ik nu genoeg zou brengen? Ik ben toch niet zoveel? Daar, precies daar, ligt de kern voor mij. Ik mag er zijn! Dat was mijn project van begin april. Hoe bizar is het, dat ik door omzwervingen daar toch weer op terugkom? Bij het teruglezen van mijn posts herken ik nu zoveel. Ik voel dat dit de kern gaat raken. Ik mag er zijn, ik mag er zijn, ik mag er zijn!

4 opmerkingen:

Saskia Juijn zei

Wauw Francis, wat een proces heb jij doorgemaakt in die 22 dagen. Echt bewonderenswaardig! En zo mooi ook hoe je er steeds over vertelt.

Ik heb vaak moeten denken aan wat je een paar keer schreef, dat mensen het raar vinden dat je zo open en eerlijk over het zwanger willen worden schrijft. Een voordeel daarvan lijkt me dan in ieder geval dat er veel meningen en oordelen op je afkwamen, die je soms erg geraakt hebben, zoals je schreef. En je bent die, heel dapper, allemaal aangegaan, waardoor je nu veel beter weet hoe je in dit proces staat. Erg knap!

Je mag er zeker zijn, Francis! Ik vind jou een heel bijzondere vrouw. Juist omdat je deze gevoelens rondom zwanger willen worden met ons deelt. Met het delen van je gevoelens en je kwetsbaarheid nodig je anderen uit hetzelfde te doen. En het resultaat daarvan zal zijn dat mensen meer oog hebben voor elkaar, en voor elkaars gevoelens, waardoor er een groter saamhorigheidsgevoel zal ontstaan. En dat is erg nodig in deze 'harde' wereld. Althans, dat is mijn visie. Ik ben er van overtuigd dat het zo werkt. Dus echt, je bent een voorloper.

Ik denk ook dat, omdat men het niet gewend is dat mensen zo open vertellen over hun pijnlijke gevoelens, mensen er dan maar het etiket 'raar' opplakken. Terwijl ik bijna zeker weet dat de meeste mensen blij zijn om te merken dat zij niet de enigen zijn die zo'n diep verdriet of eenzaamheid kunnen voelen. Iedereen heeft toch gevoelens van verdriet en kwetsbaarheid?

Raakt het je trouwens nog, als mensen zeggen dat ze het raar vinden? Of ben je er inmiddels van overtuigd dat dit jouw manier is?

Ik blijf je blog met belangstelling volgen. En ben blij om te lezen dat je er nu op een meer ontspannen manier in staat. Veel plezier met (blijven bij) jezelf!

Warme groet,

Saskia

Kimminita zei

Zo Francis, dat heb je sneller door dan ik! Jij deed er slechts 22 dagen over ;-)

Mijn leven bestaat uit hard werken voor wat ik wil en dan krijg ik het. Maar met 1 ding is dat niet gelukt en zal dat ook niet lukken: zwanger worden. Dat komt niet op mijn persoonlijke klok, dat komt op de kosmische klok. Al 3 jaar voel ik het kindje om me heen. SOms koester ik het, soms ben ik er boos op dat het kiest nog niet te komen. Maar kiets het kindje dat, of kiest iets in mij dat? Dat is het proces waar ik momenteel in zit. En omdat mijn verjaardag om de hoek is, ben ik er weer even meer mee bezig dan in andere maanden, want er komt dan weer een jaar bij en dat voelt altijd even alsof zwanger woren verder weg is dan ooit. Maar als die dag dan voorbij is, dan besef ik me vast weer dat ik elke dag een dag ouder wordt en dat het goed is zoals het is.

Dank je wel voor je inzchten, ze sterken me in de mijne als een soort bevestiging. En bevestiging is fijn.

Marjan Born zei

Wat een prachtige weg bewandel jij Francis en mooi dat je weer bij het zelfde kruispunt bent uitgekomen als in april. Als je goed om je heen kijkt zul je zien dat hoewel het je bekend voorkomt de omgeving toch veranderd is. En jij komt zo steeds dichter bij de kern waar het voor jou om gaat.
Ik blijf je volgen, ik ben onder de indruk van je openheid, je verhaal en alle inzichten die je onderweg opdoet.
Alle goeds en een warme groet van Marjan

Conny zei

Lieve Francis,

ik volg zoals je weet met veel belangstelling al je projecten al vanaf het begin! Af en toe reageer ik naar jou persoonlijk toe, maar nu wil ik toch even kwijt: wil je alsjeblieft nooit maar dan ook nooit meer aan jezelf twijfelen, je bent ab-so-luut prima zoals je bent! (ik val toch niet in herhaling he?)

Knuffel,
Conny