Proberen zwanger te worden, dag 18

Vandaag een dag gehad waar ik eens even niet met cycli, temperaturen, supplementen, baby's, verlangens, dromen, enzovoort bezig ben geweest. Gisteren was wat dat betreft een belastende dag. Een dag pauze was dus noodzaak.

Een paar overwegingen die ik vandaag wil delen. Van het weekend met een jonge vrouw gesproken over ongewenste kinderloosheid. We hebben een gezamenlijke kennis die denkt dat het leven maakbaar is. Tenminste zo leggen wij zijn overtuiging uit. Met bepaalde lichaamsoefeningen zou je alles, maar dan ook alles, kunnen veranderen. Dus ook onvruchtbaarheid. Wij, twee (relatief) jonge vrouwen, waren het over eens dat dit niet waar is. Was het maar waar. Dan bestonden er geen uitzichtloze situaties. Het kan enorm confronterend zijn om met deze kennis te spreken. Hij vindt echt dat je leven maakbaar is, dat er op alles een antwoord is. Nu werkt de therapie van oefeningen voor hem, dat heeft hij laten zien door te genezen van de ziekte van Crohn (wat ongeneeslijk is). Maar wij zijn tot de conclusie moeten komen, dat deze therapie voor hem werkt en dat dat niet wil zeggen dat het maar voor enig ander persoon op deze aarde hoeft te werken.

Zo geldt het natuurlijk met alle mogelijke maatregelen die je kunt nemen tegen onvruchtbaarheid. Er zijn talloze suggesties mijn kant opgekomen. Ik ben dankbaar dat jullie de moeite hebben genomen om deze suggesties te geven. Ik moet tot de conclusie komen dat mijn pad toch een uniek pad gaat zijn, iets dat voor mij werkt en dat het voor niemand anders hoeft te werken.

Nog een gedachtespinsel naar boven gekomen dankzij Nadine Schartz: het moederlijk staat voor mij voor 'zorgen'; de kinderen een veilige omgeving bieden waar ze groot kunnen worden in vrijheid. Zou ik zo de 'ontvangomgeving' kunnen inrichten?