Zoeken in deze blog

donderdag 2 september 2010

Proberen zwanger te worden, dag 6

Vandaag ben ik naar mijn energiemasseuse geweest. Zo noem ik haar. Ze masseert, maar brengt ook mijn energie weer in balans. Ze merkte op dat ik vast zat. Ze had het idee dat ik een harnas om me heen heb gebouwd. Mijn energie zat helemaal vast. Dat terwijl ze mij kent met fladderende energie. Ook zag ze een groot hek staan op elke weg die ik inging, een blokkade.

Haar vertellende over het boek van Lisa Olson, moest ze erg om me lachen. In haar beleving, en eigenlijk is dat ook mijn geloof, hebben we helemaal geen invloed op zwanger worden. Er is namelijk een ziel in het universum die bij ons zou moeten passen en in onze situatie. Wij kunnen niet bepalen 'we willen nu een kind'. Nee die ziel kiest bij welke ouders die geboren wil worden. En als wij dat zijn, dan komt dat op het moment dat dat moet komen.

En ja daar zat ik dan. Proberend alles uit de kast te trekken om maar zwanger te kunnen worden. Zo is mijn pad ook niet. We hebben ook veel gesproken over mijn pijn. Ik heb erg moeten huilen op haar massagetafel. Heerlijk als dat gewoon even mag, als je je mag laten gaan. Ik beschreef de pijn als een leegte die ik voelde. Hier hebben we het nog uitgebreid over gehad. Haar overtuiging is dat ik nu denk die leegte op te kunnen vullen met een kind en dat dat niet de goede reden is. Die leegte moet ik zelf opvullen en ik kan dat ook.

Al met al realiseerde ik me vandaag dat er veel meespeelt in dit hele proces van zwanger willen worden. Er zitten dingen in mij die nog niet zijn opgelost. Ik zal daar mee moeten dealen. Zoals ieder mens met issues in zijn of haar leven moet dealen. Ik mis mijn ouders. Heel erg. Ik heb het wel geaccepteerd dat ze er niet meer zijn, maar ik mis ze wel. En in het proces moeder worden, wil je graag je eigen moeder betrekken. Of dat zou ik graag doen. De cirkel rond maken. Dat zou mooi zijn, maar dat kan niet. Is dat de leegte die ik meen te voelen?

De leegte wordt me duidelijk in stilte. En voor de stilte probeer ik weg te lopen. Ik ga volgende week naar een medium. Dat vind ik heel erg eng, de confrontatie zal enorm zijn. Maar ik wil graag weten waar mijn blokkade zit. Ook ga ik volgende week naar een accupuncturiste (dankzij Twitter bij iemand terechtgekomen). Ook daar zal gekeken worden naar mijn blokkades.

Ik doe veel, dat realiseer ik me. Ik neem zelfs colostrum (het schijnt ook een middel tegen puistjes te zijn). Ik draag elke keer als ik naar buiten ga een pet. Het is bijna belachelijk. Maar wat ik me meer en meer ga realiseren dat het om mij gaat. Ik moet me vooral goed voelen. En dat kan ik nog wel verder onderzoeken, waardoor ik me goed voel. Eén ding in ieder geval: hardlopen! Dat heb ik vanochtend gedaan en ik heb genoten van de mist over het water, de rust in het bos, de stilte. En van het buiten actief bezig zijn, heerlijk! Volgende week staat er dus veel op het programma, naast dat ik ook nog probeer een afspraak te maken op de sportschool met een personal trainer. En ik al een afspraak met een psycholoog heb staan. Er zal genoeg te schrijven zijn in ieder geval!

5 opmerkingen:

Kimminita zei

Hai, ben ik weer ;-) Maar ik ga je een stukje over mijn stukje vertellen omdat ik zoveel herkende in je stuk van vandaag. Ook ik ga 2x per jaar naar zo'n masseur. Bij mij is het een man. En bij mij bleek het proces dat ik eerst mag oppakken te zijn dat ik 'moeder' voor mezelf mag leren zijn. Ondanks dat mijn moeder nog leeft en ik haar als moeder heb gekozen, heeft ze in mijn leven tekort gedaan. En niet bewust, maar ze begreep en begrijpt me niet. Ze schrikt vaak van me en dus is moeder zijn heel moeilijk. En in plaats van dat ik moeder ga zijn voor een ander mag ik dat eerst leren voor mezelf te zijn.

Zo werk ik als medium. Yup, zelf. Snap je dat mijn moeder van me schrok als kind? En dat ik laatst in een commentaar schreef dat ik vooral bezig ben met het emotionele stuk verwerken om het kind een warm nest te kunnen bieden is daar allemaal deel van.

Zo te zien komen onze paden steeds meer op dezelfde weg uit. Dat ze op een dag op een kruispunt onze kindjes in onze baarmoeder mogen sluiten. Ik ben al jaren in verwachting, maar nog niet zwanger.

Sorry dat mijn reacties veel 'ik' bevatten, maar weet dat het is omdat ik jouw verhaal zo herken en wardeer.

Marjan Born zei

Mooi :-)
Mooie dag.

Francis Notten zei

Kimminita, dat klinkt zo logisch, moeder van jezelf zijn. Dat voel ik binnenkomen, het raakt me. Dank je wel voor je eigen verhaal, want dat brengt mij ook weer iets!

En Marjan, heel fijn hoe je met me meeleeft.

Dank jullie wel!

heleen + rod zei

Misschien is de intensiteit van het verdriet ook gekoppeld aan je eigen sterfelijkheid. (een andere insteek...)

Unknown zei

Hoi Francis,

Er speelt iets door mijn hoofd sinds ik je blog gelezen heb en ik heb gemerkt dat deze opmerking bij veel mensen soms verkeerd valt. Maar je kent me, dus ik hoop dat dat helpt :-) Heb je al overwogen dat het eventuele probleem niet bij jou ligt, maar bij je man? Jij hebt immers al twee kinderen, dus zolang jij niet in de overgang bent, zou ik denken dat eventuele problemen eerder bij de andere partij zitten dan bij jou....

En een ander punt: sinds ik van dichtbij heb meegemaakt hoe zwaar het is om ongewilde kinderloosheid te moeten accepteren, gaan mijn nekharen recht overeind staan van mensen die zeggen 'je moet het loslaten, als je iets te erg wilt, dan komt het juist niet'. Ik vind dat zo ontzettend kwetsend voor die mensen die zo graag een kind willen en waarbij het domweg niet lukt. Alsof het hun te verwijten is dat het niet lukt. En bovendien: de meeste mensen beginnen sowieso onbevangen aan hun pogingen, dus dat loslaten zit al aan het begin, lijkt me. En toch lukt het soms niet.

Lieve Francis, probeer te voorkomen dat je de verantwoordelijkheid en invloed uitsluitend bij jezelf ligt. Een onaangename consequentie is namelijk dat als het echt niet blijkt te lukken (wat ik niet hoop!!!), de verantwoordelijkheid gevoelsmatig verandert in schuld. En dat is een ongelooflijk zware last die je jezelf niet moet opleggen.

Liefs,

Astrid