Zoeken in deze blog

vrijdag 8 oktober 2010

10days voor mezelf kiezen, op weg naar zwangerschap, dag 3

Gisteren zo'n drukke dag gehad met dingen voor mezelf, dat ik geen tijd had om te bloggen. Wat heb ik zoal gedaan? Ik heb een uitgebreid lunchgesprek gehad met Ruud van Wingerden van Binnenstebuiten groei & ontwikkeling. Nu weet je dat als je zo'n gesprek ingaat, dat je de confrontatie met jezelf aangaat.

Is dat voor jezelf kiezen? Ik denk het wel. Ik wil leren beter naar mijn eigen stemmetje te luisteren en daardoor voor mezelf te kiezen. Het was een voor mij moeilijk gesprek omdat Ruud elke keer heel goed de kern pakte. Dus ik werd continu geraakt en moest zoeken naar woorden. Dat is verrassend voor een schrijver. Op papier is het zoveel makkelijker dan in het echte leven. Na ongeveer een uur bleek dat ik een grote wens naar vrijheid heb. We hebben veel over mijn overtuigingen gesproken. Ik heb zelf het gevoel dat ik veel overtuigingen van mijn moeder met me meedraag.

Mijn moeder is al bijna 20 jaar dood en veel zaken heb ik niet met haar af kunnen handelen. Ik heb het idee dat je een soort losmaakperiode nodig hebt. Dat je je af kunt zetten tegen je ouders (en door voor dochters vooral tegen hun moeder). Dat heb ik nooit gedaan. Ik ben dus nooit af gaan tasten waar ik nu werkelijk voor sta.

Dit klinkt misschien zielig, maar dat is het niet. Ik wil dit nu nog heel graag doen! Niet meer die last op mijn schouders dragen van allerlei verwachtingen waar ik aan zou moeten voldoen. Verwachtingen van iemand die niet eens meer leeft, want zo simpel is het eigenlijk.

Uiteindelijk bestaat je hele leven uit overtuigingen. Waar Ruud me op wees dat je dan maar beter positieve overtuigingen kan hebben. Leven in vrijheid is een positieve overtuiging. Ik moet nadenken wat vrijheid voor mij betekent. Daarom dit gedicht.

De horizon
het einde der dingen
Ik wil de horizon zijn
overvloeien in het geheel
opgaan in de alwetendheid
Geen ik die van alles wil
geen ikke, ikke, ikke
nee een saamhorigheid
een allesomvattend gevoel
een veiligheid
een niets

2 opmerkingen:

Karin zei

Ik las net je blog naar aanleiding van je vraag over Humanitas, en las ineens een paar herkenbare regels. Mijn moeder overleed toen ik 24 was, nu ook 20 jaar geleden. Langzaam aan kwam ik er achter dat ik tot dan toe heel erg 'mijn moeder's dochter' was geweest. De keuzes die ik maakte, werden ingegeven door hoe zij was, hoe zij leefde, hoe zij mij het liefste zag etc. Toen ze er niet meer was moest ik de vraag stellen: en wie ben ik, los van haar? Wat wil ik zelf eigenlijk? Leef ik het leven dat ik wil leven? Een zoektocht, een worsteling. Ik heb destijds veel gehad aan 'Zonder moeder' van Hope Edelman. Ken je dat?

Francis Notten zei

Hoi Karin, dat boek ken ik niet. Zag net op bol.com dat het bijna niet meer te krijgen is. Die vragen die jij schetst herken ik nu van mezelf (een beetje laat na 20 jaar, maar het is niet anders). Het lijkt me een zinvol boek voor mij op dit moment, dus dank je voor de tip.