Gisteren hebben we een dag volledig rust genomen, helemaal niets maar dan ook niets met het huis gedaan. Heerlijk. We hebben nu tenslotte door alle vochtproblemen in de vloer, sowieso meer tijd. De houten vloer kan voorlopig nog niet worden gelegd, zoveel is wel duidelijk. Wanneer deze wel kan worden gelegd, daarvan hebben we nog idee. De vloer is op die plek echt kleddernat. Zo nat is de vloer kennelijk alleen als hij net is gestort. En dan weten we dat het in ieder geval 4 weken moet drogen voordat het vochtgehalte naar een acceptabel niveau is gezakt.
Maar even terug naar vrijdag. Er zou vrijdagochtend een monteur van de warmtepomp komen om het zonnepaneel in werking te stellen. Ik had gevraagd of zij ook zouden kunnen zien of er wellicht een lek in mijn vloerverwarming zou kunnen zitten. Ik had dus redelijk mijn zinnen gezet op het feit dat ik meer duidelijkheid zou hebben over de gemeten vochtplek in mijn dekvloer na het bezoek van de monteur. 's Ochtend kwam er eerst de opzichter van de bouwer die mij ook weer vertelde dat er geen vocht te zien was en dat het dus geen lek kon zijn. Dat had de projectontwikkelaar me ook al verteld de avond ervoor. Bovendien zou het liggen aan dat er spullen op hebben gestaan en dus niet kon wasemen of dat de stukadoors een emmer op de vloer zouden hebben leeggegooid.
Ik had nu dus al meerdere malen mijn verhaal gedaan tegen verschillende partijen dat er echt iets niet klopte en de oorzaak niet duidelijk was. Elke partij probeerde eerst de schuld bij mij neer te leggen. En elke keer moest ik weer 'verdedigen' waarom dat niet erg waarschijnlijk is. De rest van de vloer op die verdieping en de andere vloeren op de andere verdiepingen zijn namelijk wel droog, zijn zelfs legklaar (ook voor hout). Er moet dus iets aan de hand zijn met dat stuk vloer waarom deze nog zo vochtig is (kleddernat volgens de lijmexpert die heeft gemeten).
Ook de pompinstallateur kon me niet verder helpen. Nee zij gingen over de pomp, de installatie moest ik echt door de installateur na laten kijken. Wat wel een saillant detail is, het systeem van het zonnepaneel kon niet in werking worden gezet omdat het niet goed geïnstalleerd is. Het terugloopvat mag niet meer dan 3 meter van het paneel worden geplaatst, ook de installateur weet dat, maar is nu zo'n 10 meter van het paneel geplaatst. Dus er moet een extra vulcontrole worden geplaatst. En dat is niet gebeurd. Dit wordt weer gerapporteerd aan de installateur en zo zijn we dan weer een paar dagen verder. Of weet ik niet eens hoeveel verder we zijn omdat de installateur weer terug moet komen.
Wat ik wel wijzer ben geworden, is dat als er een klein lek in een leiding zou zitten, dit niet te zien is aan de drukmeter. Als het lek klein genoeg is, vertelde de installateur, dan kan het maanden duren voordat de druk meetbaar terugloopt. Het niet teruglopen van de druk, is dus geen garantie dat er geen lek is. Bovendien weet ik nu nog niet of de druk terugloopt, omdat ik geen ijkpunt had (nu wel uiteraard).
Ik wilde toch weer meer het heft in eigen hand nemen. Want dit afschuiven van partij naar partij naar mij, brengt me niet verder. Misschien ligt het probleem inderdaad aan onze kant, maar dan moeten we dat ook weten. Dus heb ik een bouwtechnisch adviseur ingehuurd. Deze kan maandag om 9 uur langskomen. Aan de telefoon zei deze man al meer zinnige dingen dan al die andere mannen bij elkaar. Hij gaf ook de indruk niet eerder weg te gaan dan het moment dat hij weet waar het hoge vochtgehalte vandaan komt. Maandag weet ik dus zonder twijfel meer.
Het is wel interessant om te ontdekken dat er zoveel mensen zoveel meningen zijn. Dat ook iedereen goedbedoelde adviezen heeft (de pompinstallateur bijvoorbeeld vertelde dat het enorm lang kan duren voordat een vloer droog is in nieuwbouw, ja dat klopt, maar waarom is de rest van de vloer dan wel droog?). En ook merk ik dat dit een van mijn valkuilen is. Ik word beïnvloed door meningen van anderen. Die komen allemaal bij mij binnen en dan weet ik het op een gegeven moment echt niet meer. Een belangrijke constatering waar ik iets mee kan doen. Ik ga een stap terugzetten en weer mezelf geloven. Het gaat om het huis van mijn lief en mij en wij moeten er dus mee omgaan zoals wij denken dat het goed is. Al die andere mensen doen er niet toe. Dit voelt goed terwijl ik dit opschrijf! Ik moet mezelf niet meer zo uit balans laten brengen door al die andere mensen. Ik ben zelf, samen met mijn lief, meer dan mans genoeg om dit af te kunnen handelen.
Fijne constatering! Mijn tweede valkuil is dat ik het gevoel kan krijgen dat ik 'overal' alleen voor sta. Mijn lief en ik hebben afgesproken dat ik de verbouwing begeleid. Op die momenten dat ik 10 keer uit moet leggen aan allerlei mensen dat er echt iets aan de hand is, dan wordt het me teveel. Ik heb dan het gevoel dat ik er alleen voor sta en dat mijn lief lekker makkelijk alles aan mij laat. Dat ik dat ook wel zou willen, geen gedoe. Ik vergeet dan dat ik heel gemakkelijk aan mijn lief kan vragen om hulp. Of in ieder geval kan overleggen. Uiteraard sta ik er niet alleen voor, stel je voor, wat een onzin. Vrijdag had ik weer zo'n moment dat ik me 'in de steek gelaten' voelde. Ook daar kan ik weer van leren. Dat ik op zo'n moment gewoon aan de bel trek en mijn lief inschakel. En mijn lief reageert dan nooit vervelend, nee juist heel begripvol. Wat de drempel is om die hulp te vragen? Geen idee. Maar wel een leuk iets om nog eens over na te denken.
Voor vandaag wilde ik het hier maar bij laten. Morgen weer meer! En tips zijn altijd welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten