Zoeken in deze blog

woensdag 24 november 2010

10days niks, dag 6

Het wordt eigenlijk wel een dubieus project 10days niks. Niks bestaat gewoonweg niet. Omdat we altijd in ons leven dingen tegenkomen die we moeten aanvaarden en afhandelen. Niks bestaat niet. Ik besef ook wel dat het oersaai zou zijn als het leven zou bestaan uit niks. Ik gunde mezelf alleen zo erg even niks.

Ja en dan heb je opeens foute cellen met de naam pap3a in je lijf. Meer is het ook niet, foute cellen. Die foute cellen zitten in je baarmoedermond en er is verder niet veel aan de hand. Die foute cellen kunnen ze vrij gemakkelijk bekijken en weghalen.

Nu weet ik dat het echt zou helpen om positief te denken. Ook zou het helpen om de situatie te accepteren zoals die is. Aanvaarden dat ik er op dit moment foute cellen in mijn lichaam zitten. En op de een of andere manier kan ik dat niet. Ik blijf me ertegen verzetten. Wat is dat toch met mij? Dat ik elke keer de strijd aanga? Dat terwijl ik zo graag die strijd niet meer wil.

En natuurlijk zou ik het liefste in de armen van mijn moeder kruipen. En natuurlijk was mijn vader een goede tweede. En natuurlijk is het met een zus toch anders. En natuurlijk is er niet veel aan de hand. En natuurlijk heb ik lieve mensen om me heen. En natuurlijk word ik morgen alweer verder geholpen. En natuurlijk maakt die ene maand op zwanger worden ook niet meer uit. En natuurlijk komt alles goed.

En toch schreeuwt elke vezel in mijn lijf 'ik wil dit niet'. Voor mij zit de sleutel in aanvaarden. In accepteren wat er nu is. In loslaten. In leven. In de mooie dingen blijven zien.

Waarom kost het me dan zoveel moeite?

2 opmerkingen:

Kimminita zei

STa jezelf toe de emotie te beleven. Stap er niet overheen, blijf er niet in hangen. Het gaat misschien minder om het accepteren van wat is dan om het accepteren dat je daar emoties bij voelt? *gedachtenkronkel*

Iris Boter zei

Ik kan me voorstellen dat je hier erg van geschrokken bent. Het hoort niet, dit moet niet in je lijf. Ik ben het met de vorige reageerder eens: probeer, voordat je accepteert dat je foute cellen in je lijf hebt, (wat heel moeilijk is lijkt me, dat accepteren) eerst eens te accepteren dat je hier zoveel emoties bij voelt, dat mag, je MAG boos/verdrietig/geschrokken zijn, accepteer dat om te beginnen.
Veel sterkte!