Zoeken in deze blog

dinsdag 16 november 2010

10days niks, dag 3



Dit is ook een gevolg van 10 days niks. Ik ga lekker fröbelen. En dan ga ik iets maken. Ik heb totaal geen achtergrond of onderricht in de kunstzinnige hoek. Sterker nog, ik ben afgestudeerd civiel ingenieur aan de TU Delft. Ik denk dan maar dat ik een technische en creatieve geest heb.



Het project dat ik gisteren heb afgerond:



Van één kant voel ik me toch schuldig. Ik ben gisteren namelijk de hele dag bezig geweest de barkrukken te schilderen. En dan heb ik dus geen andere 'nuttige' dingen gedaan. En dit is nu het hele doel van het project niks doen! Ik mag van mezelf doen wat ik op dit moment leuk vind.

En voor wie al langer mijn blog leest, het was een moeilijke dag voor me gister. Mijn volgende cyclus is weer begonnen en dit betekent weer geen zwangerschap. Voor het eerst twijfel ik of ik de handdoek maar in de ring moet gooien. Ik vind de maandelijkse teleurstelling moeilijk. En loslaten gaat me niet erg goed af. Ik ben deze maand bewust met andere dingen aan de slag gegaan. Zoals het sportvasten. Ruimte maken. En ergens diep inside hoop ik elke maand toch weer dat het nu zo mag zijn.

Waarom zou ik me dan schuldig voelen over gisteren een dag creëren? En vandaag fröbelen? Ik leg de lat voor mezelf altijd hoog. Ik moet elke dag iets nuttigs doen. En waarom kan ik het pimpen van barkrukken niet als nuttig zien? Tenslotte hebben we daar vanaf nu elke dag plezier van! En blijkbaar heb ik het nu nodig om met mijn handen bezig te zijn en te creëren. Wat is daar in hemelsnaam mis mee? Ik wil echt echt echt leren meer van mezelf te mogen! Het creëren schept bijvoorbeeld ook ruimte om te schrijven, zoals nu. Ik ben in de creatiemodus, en daar ga ik van genieten en profiteren!

1 opmerking:

Saskia Juijn zei

Lieve Francis,

ga je vooral niet schuldig voelen over het feit dat je de hele dag hebt besteed aan het verven van de barkrukken. Ze zijn prachtig!!

Ze geven je inderdaad vast een heel blij gevoel als je er naar kijkt, en dat is veel waard...

En ik herken je strubbelingen en het 'moeten' en 'niet mogen'. Ben me zelf ook vaak bewust van dergelijke gedachtepatronen. Maar ja, wat doe ik dan? Gewoon opmerken dat ik het doe -soms kan ik dat nu zelfs met een lach - en dan voelen dat het echt niet gaat over moeten en mogen maar over luisteren naar je gevoel en intuitie. Maar makkelijk is dat zeker niet altijd, helaas...

Dus ik vind het wel mooi dat je een paar dagen freubelt en het verdrietige gevoel daarmee ook de ruimte geeft. Zeggen ze niet dat alleen het doorleven van je gevoel ruimte schept? En dat je dan misschien langzaam kan loslaten?

Sterkte, en geniet van het freubelen en maken van mooie dingen!

Hartelijke groeten,

Saskia