Lieve lezers, de post van gisteren vind ik nu een beetje 'zielig' van mezelf. Het alleen zijn dat me tegenstaat. Maar het is ook een feit. Ik ben niet graag alleen. Toch ben ik blij dat ik me er doorheen geslagen heb. Ik ben een weekend bewust alleen gebleven en ben niet het huis uit gaan vluchten. Het was goed voor me.
Gisteravond waren de kinderen weer teruggekomen van een week vakantie bij hun vader. Erg fijn dat ze er weer zijn. Maar ook altijd wennen van beide kanten. Zoonlief past zich wat makkelijker aan dan dochter. Ze mist haar vader ook meer. Ze was erg moe, wilde gaan slapen, maar was ook verdrietig om allerlei redenen. Ze wilde niet naar school, voor haar gevoel klopte het niet. En dat is dan niet uit een soort van tegenzin die kinderen wel vaker hebben, maar ze wilde gewoon echt niet naar school.
Aangezien ze wat laat terug waren, was ik vooral mijn best aan het doen om ze zo snel mogelijk in bed te krijgen. Totdat ik me realiseerde dat mijn dochter even aandacht nodig had. Dus gezellig even met haar zitten kletsen. Ze was erg onder de indruk van al mijn haak- en breiwerkjes. Ze kon niet geloven dat er iemand een tas bij me 'besteld' heeft en ze vindt het geweldig dat ik tasjes wil maken voor de goededoelenavond bij haar op school.
Vervolgens zegt ze tegen me 'ik schaam me echt niet voor jou'. Als ik haar wat verbaasd aankijk, omdat ik me afvraag waar dat nu weer vandaan komt, legt ze verder uit 'sommige kinderen schamen zich voor wat hun ouders doen, maar dat heb ik bij jou helemaal niet. Ik vind het juist knap dat je dit kunt (met het net gehaakte tasje in haar hand).' Een trotse dochter doet mij ook weer trots voelen!
Ook zoonlief vindt mijn creaties geweldig. Het uiltje dat ik voor hem heb gehaakt, moet vandaag dan ook direct mee naar school. Leuk toch, dat je kinderen blij zijn met wat je doet.
Vandaag voel ik me trots. Trots omdat ik moeder ben van twee geweldige kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten