Zoeken in deze blog

dinsdag 31 augustus 2010

Proberen zwanger te worden, dag 4

Punt 1: ik heb antwoord gekregen van Lisa Olson op mijn vraag waarom je geen melkproducten moet eten en dan wel melk moet drinken:
Vitamin A rich foods include:

Carrots, sweet potatoes, cantaloupe, spinach, eggs, yellow fruits and vegetables, whole milk and milk products, dark green leafy veggies, and fish oils.

Out of the above list, it's best that you don't use milk products in order to get your Vitamin A, as they are famous for being mucus forming and loaded with hormones and antibiotics.

Stemt dit antwoord me tevreden? Nu niet helemaal. Dat heb ik ook gezegd, dat ik het verwarrend vind om het standaardlijstje met Vitamine A-bevoorraders te noemen, terwijl je elders zegt een bepaald product niet te gebruiken vanwege hormoonrisico's.

Nu heb ik met mijn vraag natuurlijk wel direct twee controversiële zaken te pakken.
1 Zuivelproducten: meningen zijn zo uiteenlopend dat ik echt niet weet wat ik moet geloven. Wel doen voor kalk-inname en dus Vitamine A. Niet doen omdat het je organen zou verslijmen? Hormonen lijkt me te ondervangen met biologische melk.
2 Vitamine A: een te hoge inname van vitamine A kan in de vroege zwangerschap de vrucht beschadigen bij daarvoor gevoelige vrouwen (bron Vitamine-informatiebureau). Maar Vitamine A is ook essentieel voor een goede ontwikkeling van de foetus. Nu adviseert Lisa om bèta-caroteen te nemen (dit wordt door je lichaam omgezet naar Vitamine A). Op dezelfde bron lees ik dat een teveel aan bèta-caroteen niet wordt omgezet naar Vitamine A en dat het dus een veilige manier van Vitamine A-inname is.

Dit zijn al twee discussiepunten die opgeworpen worden over stap 2 van Lisa Olsons MiraclePregnancy. Ook zijn de reacties niet van de lucht dat het wel erg veel supplementen zijn en dat te veel vitamines nemen zelfs gevaarlijk is. Dus ik ben zelf er nog wat verder ingedoken. Volgens mij zit er weinig gevaar in het drinken van tarwegras (smaakt ook naar gras) en het innemen van de Omega-vetten. Vitamine E en C plas je gewoon uit bij een surplus, ook geen probleem. Verder neem ik natuurlijk foliumzuur (want dit zit in mijn multivitamines)en daarnaast nog B-complex. Omdat ik al die multivitamine neem, ga ik B-complex niet meer nemen. De meeste B-vitamines kunnen geen kwaad bij een teveel, maar B-6 bijvoorbeeld wel. Ik kan deze bewaren voor als mijn multivitamines op zijn. En dan neem ik nog Q10. Ik ga hier morgen nog eens verder onderzoek naar doen.

Bij stap 2 van Lisa hoort nog een punt: het vermijden van gifstoffen. Hierover zegt Lisa: eet alleen biologisch voedsel, en ontgiftig je darmen, nieren en lever elke 2 tot 3 maanden. De andere punten die ze noemt, zijn wel erg vergezocht (zoals geen vloerbedekking in je huis vanwege de lijm die giftige moleculen kan uitstoten).

Zoals jullie lezen, het is allemaal nogal wat. Het houdt me wel bezig en het kost ook nogal wat uitzoekwerk. Nu wordt er ook veel tegen me gezegd dat ik het moet loslaten, als je iets te erg wilt, dat het dan juist niet komt. En meer van dat soort opmerkingen. En Saskia en Astrid wijzen me bij de reacties op het feit dat ik het lot niet kan tarten. Maar hier wil en kan ik nog niet aan. Misschien hebben jullie gelijk, maar mijn wens is zo groot. Ik moet het idee hebben dat ik er zelf nog iets aan kan doen. Want anders is de wanhoop er. Heb ik er totaal geen controle meer over.

En lieve lezers, vandaag realiseerde ik me weer dat het pijn doet. Ik wil zo graag mijn baby in mijn armen houden en deze maand is het begin er weer niet. Er komt nog geen baby. Dat doet zeer, dat steekt, dat is een gemis. En ik weet het, ik stort me nu volledig op het proberen om die baby wel te krijgen. Daar kan ik me dan in verliezen. Ik moet mezelf ook de tijd gunnen om te rouwen! Ik leg het anderen zo goed uit in mijn boek 'Ik moet je achterlaten'. Ik ben er alleen zelf nog echt helemaal niet aan toe om mijn kinderwens achter me te laten. En dat gevoel krijg ik als ik er niet meer mee bezig zou mogen zijn.

Ik wilde het hier voor vandaag bij laten.

Mijn zielenkind
je bent bij me
ik voel je
zo dichtbij

maar je bent
niet in me
niet van me
zo ver weg

Kom hier
groei in me
vul mijn buik
word mijn kind!

maandag 30 augustus 2010

Proberen zwanger te worden, dag 3

Wat een enerverende dag en wat een reacties. Er (b)lijken ontzettend veel vrouwen met een onvervulde kinderwens rond te lopen. Dat kan een eerste kind zijn, maar ook een tweede of een derde (zoals bij mij). En het rondlopen met het altijd maar proberen zwanger te worden.

Dingen die ik vandaag wil delen, een tweet van Ellemijn: Wat zijn kleine kindjes/baby's toch een wonder..een heel eigen karakter verpakt in een klein lijfje, een echt mens, eigen, uniek, ontroerend. Deze tweet las ik, en deed pijn, maar hij beschrijft ook precies waarom wij zo graag nog een kindje zouden willen. Ik persoonlijk vind baby'tjes echt geweldig. Vroeger niet hoor, ik denk dat het ook veel sterker is gaan leven sinds ik zelf moeder ben, maar ze zijn zo mooi, zo puur, zo open. Ik blijf vertrouwen houden dat ik nog een keer mijn eigen baby in mijn armen mag houden, maar het doet ook pijn dat het nu nog niet zo mag zijn.

Marjan Born van Reborn heeft een mooi gedicht toegevoegd bij mijn post van gisteren. En zij als ook Iris wijzen mij erop dat er wel erg veel wordt gevraagd van Lisa Olson. Trouwens meer mensen hebben me dat laten weten via Twitter. Ik kan toch wel het gevoel hebben dat je alles in eigen hand kan hebben. Dat je zelf het voor het zeggen hebt over je eigen leven. Maar dat is niet waar. Je hebt niet overal invloed op. Je kunt niet alles bepalen. En natuurlijk stort ik me er nu ook weer vol overgave in, overtuigd dat ik het lot wel even naar mijn hand kan zetten. De teleurstelling en desillusie zal gigantisch zijn als dit me niet lukt. Weer een aspect om mee te nemen.

Overigens staat er nu een link naar het boek van Lisa Olson bovenaan mijn blog. Als je het zou willen bestellen, kan het via die link. Ik heb erover getwijfeld, maar heb me toch aangemeld als 'affiliate' van Lisa Olson en krijg nu commissie als iemand via mijn blog het boek koopt. Maar ik ga zeker niet alleen maar promotieverhalen van haar boek houden, nee ik bekijk het juist ook met een kritische blik. Maar als je het toch wilt kopen, doe het dan via mijn link.

Vandaag heb ik wel koffie gedronken. Dat vind ik enorm moeilijk om te laten staan. Veel mensen zullen dat hebben met alcohol of sigaretten, maar ik vind het dus heel moeilijk om koffie te laten staan. Cafeïne zou je bloedvaten kunnen vernauwen en daarmee vruchtbaarheidsproblemen kunnen veroorzaken. Ik heb wel braaf een pet opgezet als in naar buiten ging, ik ben wezen wandelen en heb twee keer heen en weer gefietst naar school. Ik ben wel te laat naar bed gegaan en moest vroeg weer op, dus dat ging ook niet goed. Maar ik doe mijn best.

Vandaag wilde ik ingaan op stap 2 van het programma van Lisa Olson. Voeding, vitamines en mineralen inzetten. Er zitten een paar tegenstrijdigheden in haar aanbevelingen, daar heb ik al over gemaild, maar nog geen reactie vernomen, ben wel benieuwd. Samengevat wat je wel zou moeten eten: walnoten, zwart sesamzaad, gerst, tofu, sojabonen, tarwekiemen, zeewier, vis, visolie, eieren, broccoli en donkergroene groentes, niet-citrus fruit, groenten, scheuten, granen, kruiden, kool, bloemkool, witlof, wortels, zoete aardappelen, meloen, spinazie, gele vruchten en groenten, volle melk en melkproducten, sla, frambozen, druiven, appels, peren, rode paprika, sinaasappels, citroenen, watermeloen, kiwi, aardbeien, peterselie, avocado, selderij en prei. Dit rijtje komt voort uit verschillende redenen waarom, maar het gaat te ver om alles uit te gaan leggen.

Wat je NIET mag eten/drinken: geen roofvissen, geen niet-biologisch vlees, geen snelle koolhydraten zoals in wit brood, witte rijst, enzovoort, geen melkproducten (hier spreekt ze zichzelf tegen), geen alcohol, geen cafeïne, geen nicotine, geen onnodige medicijnen, geen ananas, mango en meloen (hier spreekt ze zichzelf weer tegen), je mag geen fruit nemen met een te warme of te koude energie (hoe je nu weet of een vrucht energieneutraal is, geen idee).

Dan kom ik bij de supplementen die je volgens Lisa zou moeten nemen. Dat is een hele waslijst. Ik ben met die lijst naar de natuurwinkel in Delft gegaan en de dame die me hielp, keek me echt vreemd aan. Ze vond het op z'n zachts gezegd overdreven en ook zeker dubbelop. En ook vreemd om het bij vruchtbaarheidsproblemen te nemen. Een aantal supplementen heb ik wel gekocht:
Een combinatie van Omega 3, 6 en 9 (ik heb een olie die je toe kunt voegen aan je avondeten of yoghurt), tarwegras-drank (ik had er nog nooit van gehoord, een soort vitaminebommetje), extra losse vitamine C en E en B-complex (ik neem al multivitamines voor vrouwen die zwanger willen worden) en Q10 (verhoogt de vitaliteit). De dame in de natuurwinkel vond overigens alleen de vetten een echt goed advies. De kosten van dit rijtje vitamines en olie is ook redelijk schokkend. Ik moest bijna 100 euro neertellen. Dat vind ik toch wel een bezwaar. En dan heb ik niet eens de helft gekocht van wat Lisa 'voorschrijft'.

Hier wil ik het voor vandaag bij laten. Ik ben heel benieuwd of ik reactie krijg van Lisa, maar dat laat ik jullie dan weer weten, natuurlijk!

zondag 29 augustus 2010

Proberen zwanger te worden, dag 2

Goedemorgen, dag 2 van dit project. Maar ik wil geen project gaan noemen, omdat dat het gewoonweg niet is. Het is een wens en ik ga de komende tijd er zoveel mogelijk aan doen om deze wens in vervulling te laten gaan. Ik heb dus het boek Pregnancy Miracle van Lisa Olson gedownload en net geprint. Ik denk dat ik ook een afspraak met de huisarts ga maken. Er kan tenslotte iets lichamelijks mis zijn. Zeker ook omdat ik toch een miskraam heb gehad en wellicht is dat allemaal niet helemaal goed afgerond. Ik zal meer moeten gaan bewegen, mijn voedingspatroon aan gaan passen, en ga zo maar door. Maar als jullie mij een beetje kennen, weten jullie ook dat ik ervan overtuigd ben dat je met je gedachten ook veel kunt doen. Of misschien juist wel blokkeren. Dus dat stuk zal ik ook verder moeten bekijken.

Gisteren was een lastige dag voor me, zoals jullie begrepen hebben. Ook deze maand weer de teleurstelling. We waren op een verjaardag en daar ging het gesprek over tafel over de rauwmelkse kaas die werd geserveerd. Er werd gezegd tegen een andere vrouw 'je bent toch niet zwanger hè, want het is rauwmelkse kaas'. Vervolgens ging het even heen en weer 'nee, ik niet hoor, dat hoeft niet meer, ben blij dat ik uit de luiers ben' enzovoort. Nu ben ik de laatste die zou zeggen dat andere mensen rekening moeten houden met mijn kinderwens, dat vind ik echt onzinnig. Dus het is zeker geen verwijt naar die mensen toe. Ze hebben gewoon een gesprekje zoals je op verjaardagen kunt hebben. Maar auw, wat deed het pijn. Wat komen dergelijke opmerkingen op een gevoelige dag voor mij, hard aan. En toen realiseerde ik me opeens wat vrouwen met een onvervulde kinderwens door moeten maken. Op elk feestje weer, op elke sociale gelegenheid opnieuw, steeds de opmerkingen. En er zijn uiteraard talloze soorten opmerkingen die gevoelig kunnen liggen. Wat een nachtmerrie als je dat steeds moet doormaken.

Voor mij was het de eerste keer dat ik me zo voelde, want tot mijn deadline van een jaar, vond ik dat ik geen onvervulde wens had. Nee het kon immers elk moment gebeuren. Nu voelt het voor mezelf anders. En dan komen die opmerkingen binnen. En begrijp ik opeens, hoe ook ik soms bijgedragen heb aan pijnlijke opmerkingen. En begrijp me niet verkeerd, ik vind niet dat die anderen er niet over mogen praten, nee ik vind dat ik er zelf op een goede manier mee moet leren omgaan. Maar dit is zeker een extra aspect waar je mee moet dealen.

Ik wil nu naar het stappenplan gaan van Pregnancy Miracle. Er zijn vijf stappen (vrij vertaald).
Stap 1, in balans en harmonie raken voor de bevruchting
Stap 2, gebruikmaken van voeding, vitamines en mineralen om je vruchtbaarheid te verbeteren
Stap 3, acupunctuur en traditionele Chinese kruiden gebruiken om te reinigen en je energie voor bevruchting in balans te brengen
Stap 4, interne reiniging en je lever ontgiften
Stap 5, door acupressure en Qigong-oefeningen je organen en je Qi (levensenergie) optimaliseren

Deze stappen worden in ongeveer 100 pagina's A4 verder besproken en uitgelegd. Zoals je zult begrijpen, ben ik er enigszins door overweldigd. Maar laten we beginnen bij stap 1. Er zijn twee fases in je cyclus, voor en na de ovulatie. Voor je ovulatie moet je een rustige en ontspannen interne omgeving creëren. Na de ovulatie kan je lichaam aan het werk moeten (bij bevruchting) of uitrusten (geen bevruchting). In deze periode is rust weer het kernwoord en mag je, volgens Lisa Olson, zelfs geen wilde seks hebben (je wilt de spieren in je bekken niet stimuleren). Er zijn 8 geboden waaraan je je moet houden in dit programma! (lees mee en schrik niet)
1 Zorg voor voldoende slaap. Ga eerder naar bed en sta later op. Ten minste 8 uur kwaliteitsslaap is nodig om een zwangerschap aan te kunnen.
2 Geen junkfood meer eten (ook geen suikers). Eet veel verse groenten en fruit en vezels.
3 Zorg voor voldoende lichaamsbeweging, elke dag.
4 Stop met roken.
5 Geen alcohol en cafeïne meer gebruiken (dus ook geen cola).
6 Geen koud eten en koude drankjes, dus geen ijsjes eten.
7 Draag een pet/muts, in kouder weer zeker, maar bedek je hoofd in alle soorten weer.
8 Droog je haar voordat je naar buiten gaat.

En ik moet hier nog aan toevoegen de geboden waar je je aan moet houden vanaf 24 uur voor je ovulatie tot je volgende menstruatie (de periode dat je bevrucht zou kunnen zijn)
- Niet vliegen (dat is in Nederland minder een issue)
- Geen hobbelige bus-, trein- of tramritjes (dit zou druk op voortplantingsorganen kunnen veroorzaken)
- Geen schouder-/nekmassages (hierdoor kun je ongewild verkeerde acupunctuurpunten stimuleren)
- Geen emotionele stress (tsja, hier heb je het niet altijd voor het zeggen)
- Geen warm bad of sauna (dit verhoogt je interne temperatuur teveel)
- Geen aromatherapie (dit zou negatief effect hebben bij onvruchtbaarheid)
- Geen gember (kan verkeerde energieverdeling in je lichaam veroorzaken)

Waar ik het meeste moeite mee ga hebben, is geen koffie meer drinken. Waar ik echt vreemd bij opkijk, is altijd je hoofd bedekken als je naar buiten gaat. Dat zijn twee dingen die ik bewust aan zal moeten gaan passen. Verder ga ik graag in bad en dat mag dus de tweede helft van de cyclus niet meer. Laat staan de sauna (vind ik ook zo heerlijk). Ook zal ik beter op mijn voeding moeten gaan letten en elke dag zorgen voor lichaamsbeweging. Dus vanaf morgen ga ik elke dag tussen de middag wandelen (hardlopen mag ook niet, lees ik elders).

zaterdag 28 augustus 2010

Proberen zwanger te worden, dag 1

Morgen wordt mijn zoon 7. Het is 7 jaar geleden dat ik zwanger was. Dat was mijn tweede zwangerschap, mijn eerste zwangerschap was tweeënhalf jaar eerder. Dat was voor mij de ultieme ervaring. Mijn geluk kon niet op. Kwaaltjes deden er niet toe. Ik was moeder. Ik droeg een nieuw leven in mij. Mijn lichaam kon een kind voeden en laten groeien. Romantiseer ik die eerste zwangerschap? Ongetwijfeld. Maar het is en blijft een enorm wonder.

Nu, 7 jaar later, ben ik niet meer samen met de vader van mijn kinderen. Heb ik een ontzettend fijne en lieve man ontmoet, die mijn kinderen omarmt. Maar hebben wij de wens samen een kindje te krijgen. Onze relatie zou bekroond worden door een kind. Een jaar geleden was ik zwanger. Tegen iedereen riep ik wat een cadeautje het was. Hoe mooi het voor ons was. Hoe gelukkig wij ons mochten prijzen. Tot het eerste bezoek bij de verloskundige. Het vruchtje leefde niet meer. Na ongeveer zes weken gestopt met groeien. Bij het opschrijven nu stromen de tranen weer over mijn wangen. Om daar niet helemaal naar terug te gaan, kun je hier lezen hoe ik me toen precies voelde.

Nu ben ik weer een jaar verder, en bloedt mijn baarmoeder vandaag weer de tranen van leegte. Deze cyclus ovulatietest gedaan, op het goede moment liefdevol gevreeën(we zitten nog niet in die tijd dat het een verplicht nummertje wordt, gelukkig) en ik voelde, dit is het. Het is raak. Vandaag blijkt van niet. Twee dagen te vroeg ben ik gaan bloeden, buikpijn, en verdriet. Intens verdriet. Een jaar was een deadline voor me. Dan moest het toch weer wel gelukt zijn? In de afgelopen periode ben ik twee keer er absoluut zeker van geweest dat ik zwanger was. Ik had alle symptomen, pijnlijke borsten, dodelijk vermoeid, misselijk (vooral in de avond), maagzuur, en een gevoel van een nieuw leven. Beide keren werd ik 'gewoon' ongesteld. Deze keer is het ook niet 'gewoon' ongesteld. Ik heb veel buikpijn, klontertjes in het bloed, en een onbestemd gevoel.

Ik ben er één keer mee naar mijn huisarts gegaan. Hij is ervan overtuigd dat ik wel 'zwanger' ben geweest. Volgens zijn zeggen, gaan 4 op de 5 bevruchtingen in de eerste twee weken mis. Merken de meeste vrouwen dit niet eens, omdat ze op de gewone termijn ongesteld worden. Maar zou ik, omdat ik al wel zwanger ben geweest, de symptomen eerder herkennen en het dus wel merken. Klonk toen aannemelijk, maar nu het voor de derde keer voor mijn gevoel misgaat, geloof ik deze theorie toch minder.

En het doet er ook niet toe. Ik draag nog geen nieuw leven in mij. Of het nu wel of geen bevruchting is geweest. Wat wél lastig is, zijn de symptomen die ik heb. De twee laatste weken van mijn cyclus heb ik in meer of mindere mate last van misselijkheid en vermoeidheid. Gevoelige borsten spelen vaak ook mee. Dit is geen prettige tijd als daar niet een zwangerschap aan verbonden blijkt te zijn. Bovendien brengt het me elke maand weer uit balans. Krijg ik hoop, heb ik hoop, denk ik zwanger te zijn, wil ik zwanger zijn en is de teleurstelling enorm.

Al met al houdt dit me nu al anderhalf jaar bezig. Heb ik vaak getwijfeld of ik erover zou bloggen. Weet ik dat er veel vrouwen rondlopen die met gelijksoortige problemen kampen. Deze tijd is gewoonweg anders dan die van onze ouders. Ik lees nu ergens dat we in Nederland de hoogste gemiddelde leeftijd ter wereld hebben waarop een vrouw haar eerste kindje krijgt. Dus dat is één factor, we zijn ouder voordat we over zwanger worden na gaan denken. Of we zijn ouder voordat we ons in de juiste omstandigheden bevinden, de juiste man hebben ontmoet, de carrière op de rit hebben en ga zo maar door. Een tweede factor is de situatie van de nieuwe gezinnen, waar ik zelf ook in zit. Een scheiding en daarna een nieuwe man waarmee we ook graag een kind willen krijgen.

Ik wil hier geen wetenschappelijk relaas gaan houden over zwanger worden. Nee, ik wil het verhaal houden over 40 zijn en zwanger willen worden. Natuurlijk mag ik me gelukkig prijzen met twee gezonde, geweldige, prachtige kinderen die mijn leven enorm hebben verrijkt. Ik wil ook geenszins de vrouwen tekortdoen die nog geen gezonde eigen baby in hun armen hebben mogen houden. Maar dit is mijn (ons) verhaal met mijn kinderwens.

Een lange inleiding. Een verhaal waarin zo ontzettend veel valt te vertellen. Een relaas over onzekerheden, gevoelens, emoties, verdriet, teleurstelling, hoop, vertrouwen en ga zo maar door. Ergens diep in me MOET ik het vertrouwen blijven houden dat het ons is gegund, dat we samen ouders mogen worden. Zonder dat vertrouwen is er niets. Wat wil ik nu bereiken met dit 'project'? Ik hoop vrouwen herkenning te bieden. Ik hoop mannen meer begrip over de emoties van hun vrouw te geven. Ik hoop zwanger te worden. Lisa Olson heeft een e-book geschreven, Pregnancy Miracle. Dat ga ik gebruiken als leidraad. Ik weet het, het is super-Amerikaans. Amerikaanser kan bijna niet. Aangezien ik drie jaar in de VS heb gewoond, geloof ik dat ik dit boek Nederlands kan gebruiken. Het ligt er allemaal wel erg dik bovenop, maar dat wil niet zeggen dat het niet zou kunnen werken. Het is het proberen waard toch?

Ik merk dat ik nu al een boek zou kunnen vullen over dit onderwerp. Maar, buiten dat ik mezelf wil helpen, wil ik ook jullie helpen. Suggesties wat jullie willen lezen, zijn dan ook welkom. En lieve mensen, nog nooit heb ik zo gehoopt dat een project succesvol gaat zijn!

maandag 23 augustus 2010

10 days mijn huis én hoofd opruimen, dag 10

He is de laatste dag van mijn opruimproject en ik merk dat ik er nog helemaal niet klaar mee ben. Gewoon helemaal NIET. Ik ben nu enorm onrustig, het idee wat er allemaal nog moet gebeuren en mijn gedachten die van hot naar her springen. Vanochtend wilde ik graag eerst tijd maken voor mijn blog. Dus ik heb het boek Opgeruimd van Zamarra (te koop via haar site) er weer bij gepakt. Ik ging het hoofdstuk lezen over de werkplek thuis. Op mij van toepassing, tenslotte.

Maar mijn hoofd sprong van 'oh we moeten nog een kledingkast' naar 'wat moet ik trakteren met mijn zoontjes verjaardag' naar 'de vertaling van de Android telefoon moet nog af' naar 'zal ik eerst dozen uitpakken' naar 'waar laat ik alle spullen?' naar 'vakantie is vrijheid' (dit in verband met een schrijfklus). Mijn hoofd kan duidelijk nog een opruimronde gebruiken. Want geloof me, ik schrijf niet eens alles op wat er allemaal speelt.

Nu werkt het voor mij (enigszins) om dingen op te schrijven. Ik maak een planning per dag van wat ik moet doen. Er zitten altijd ook veel privédingen tussen. Nu bijvoorbeeld gaat het hockeyseizoen van de kinderen weer beginnen en word ik geacht ook een steentje bij te dragen in de vorm van bardienst, coach, spelleider. Hier moet ik op reageren. Het zit nu in mijn hoofd en komt zo eens in de zoveel tijd weer naar boven.

Het zet me aan het denken voor mijn volgende project. Zal ik verdergaan met mijn hoofd opruimen? Kom ik toch weer terug op mindfulness? Zal ik weer yoga invoeren? Zal ik gaan hardlopen? Breien? 10 dagen niks doen? Jullie hulp kan ik deze keer zeker gebruiken! Het volgende project gaat morgen van start, dus alsjeblieft, geef me tips, waarmee ben ik nu het meest gebaat?

De handige tips die ik mee wil geven voor de thuiswerkplek:
- maak een gezellig werkplek door een side-table tegen de achterkant van de bank aan te zetten (dit ga ik zeer waarschijnlijk doen!).
- berg de post op een vaste plek op en handel deze op een vast tijdstip één keer per week af. Berg dan op, wat je moet bewaren, gooi weg wat niet meer nodig is en maak een bakje met bijvoorbeeld betalingen.
- Zamarra geeft een voorbeeldindeling voor je administratie in het hoofdstuk, de thuiswerkplek. Voor mij superhandig, misschien ligt het voor de hand, maar voor mij niet.
- Fleur een mangneetbord op door er een leuk stuk stof overheen te spannen.

Zamarra's boeken staan vol met tips en opmerkingen waarbij ik denk 'waarom heb ik daar zelf niet aan gedacht?' En dat is nu precies de kracht van haar boeken. Soms lijken het open deuren, maar dat zijn ze niet, omdat je er zelf niet op die manier op gekomen bent! Ik wil Zamarra danken voor haar boeken. Het is overduidelijk dat haar ziel en zaligheid erin zijn verwerkt! Ik kan ze een ieder aanraden en ik vind het ook erg leuk dat Zamarra op mijn pad is gekomen. Deze projecten brengen me soms erg verrassende dingen. Wat zal mijn volgende project me brengen?

vrijdag 20 augustus 2010

10days mijn huis én hoofd opruimen, dag 9

Wie had ooit gedacht dat je zo blij zou kunnen zijn met spuuglelijk tapijt? In het opruimkader heeft het wel enorm opgeruimd. Een rustig beeld op de vloer van één soort vloerbedekking. Vandaag is de dag van het nieuwe huis. Het is nu leefbaar! Weliswaar raar tapijt op de vloer, maar rust en opgeruimd in het hoofd. Het is niet te beschrijven hoe euforisch ik me voel vandaag.

De stoffeerders die het tapijt kwamen leggen, zaten heel even met hun handen in het haar toen ze hier binnenkwamen. Er moesten heel wat meubels van de ene naar de andere kant van de kamer worden versleept, en weer terug. Maar ik mocht tot op de centimeter zeggen hoe ze het terug moesten zetten. Heerlijk! Wat een rust, wat een genot.

In het boek Op rolletjes van Zamarra Kok sla ik een willekeurige bladzijde open. Tijdbesparende kooktips. Een paar wil ik er met jullie delen.
- Leg een voorraad gesneden paprika, prei, etc. in de vriezer
- Kook voor twee dagen: maak extra veel puree op maandag en gebruik deze op dinsdag voor een ovenschotel.
- Bereid het eten voor de volgende dag voor: schil 's avonds de aardappels en zet ze onder water in de koelkast. Zet gerechten alvast in de marinade, maak groenten schoon.

Waarom deze tips? Ze zijn superhandig om het leven meer op rolletjes te laten lopen. En ik ben nu wel toe aan een leven op rolletjes. Voor één dag nu dan tenminste. Tot morgen lieve lezers!

donderdag 19 augustus 2010

10days mijn huis én hoofd opruimen, dag 8

Morgen is een groot moment voor ons. Er wordt door de projectontwikkelaar tijdelijke vloerbedekking gelegd op onze woonkamerverdieping. Het is voor ons de eerste keer dat de ontwikkelaar iets doet. En wat zal dat op gaan ruimen! Geen kleedjes meer op het beton, geen patchwork meer van stukken novilon, nee gewoon een groot stuk vloerbedekking. Weliswaar moet er nog wel worden gemeten, maar dan moet het op de een of andere manier gemakkelijk weg te klappen zijn. Dat gaan we morgen dan wel verzinnen.

Dan kan ik de meubels zoveel mogelijk neer gaan zetten zoals we dat willen. En wat zal het meer rust geven. Gewoon één beeld op de vloer in plaats van al die verschillende stukken vloerbedekking. Nu vanavond alleen gaan verzinnen hoe we het gaan organiseren. De losse spullen zoveel mogelijk van de vloer en de banken zullen tijdens het leggen moeten worden verzet.

Ik kijk er naar uit!

woensdag 18 augustus 2010

10days mijn huis én hoofd opruimen, dag 7

Hallo lieve lezers. De afgelopen dagen is het helemáál misgegaan met het opruimen. Vooral met mijn hoofd. Het is één grote chaos daarin. In het kort, voor wie de geschiedenis van ons nieuwbouwhuis waar we sinds anderhalve week wonen niet kent, we hebben een vochtige plek van 16 m2 in de woonkamerverdieping (tweede verdieping) in de vloer én we hebben na 2 1/2 maand nog steeds geen normaal functionerend warm water-/verwarmingssysteem.

Vorige week alleen al zijn er mannen (tsja het zijn alleen maar mannen die ik nu tegenkom) woensdag en donderdag de hele dag, en vrijdag de hele middag (tot 18.30) bezig geweest om nieuwe problemen te verhelpen. Maandag waren er ook weer de hele dag mannen bezig om het vochtprobleem nader te onderzoeken en tot de conclusie (maar weer eens) te komen dat ze het echt niet weten. En er werd voorgesteld om dan maar de vloer open te gaan hakken. Deze dame schoot volledig in de stress hierdoor. Ik zag al een opengehakte vloer met spelende kinderen eromheen met alle gevolgen van dien.

De chaos in mijn hoofd werd groter en groter. Op een gegeven moment kun je het zelf niet meer overzien. Je weet ook niet waar je rechten en plichten liggen, hoe ver er gegaan mag worden met het zoeken naar een oplossing en ga zo maar door. En aangezien sinds zondagavond de kinderen weer terug zijn van de vakantie bij hun vader, proberen we het huis zo leefbaar mogelijk te maken. Maandag kwamen er vriendjes spelen en wat gebeurt er? Die doen lekker schoenen uit, gaan op sokken of blote voeten lopen en spelen en ik vind dat dat dus ook moet kunnen in je eigen huis.

Dat ik van bovenstaande zo'n punt maak, komt omdat het nu eigenlijk niet kan. Er liggen wat kleedjes op de beton, maar het is ook nog een soort bouwplaats. Mede omdat er nog steeds onderzoeken en reparaties plaatsvinden. Onze huiskamer is niet heel erg goed in te richten, want ja ook spullen staan al snel in de weg bij de werkzaamheden. Kortom chaos in je hoofd.

Met wie je ook spreekt, een ieder heeft een mening over wat je moet doen. En daar heb ik helaas last van. Ik ben er gevoelig voor. En daar word ik onrustig van. Wederom chaos in het hoofd.

Dat terwijl mijn project opruimen is! De boeken van Zamarra zijn zo ontzettend fijn, luchtig, leesbaar, behulpzaam, praktisch. En daar baal ik nu van, dat ik absoluut geen tijd maak om er even in te lezen. Nu dat is niet helemaal waar. Ik blader er nu af en toe wel in. En alles wat ik lees, zuig ik in me op. Het is verhelderend. Waar het op neerkomt, is dat je anders moet gaan denken. De bergruimte naar de 'rommel' toe laten komen. En dat kan ik nu bij het inrichten wel al praktisch toepassen. Met wat extra bakken en opbergzakken kom ik al een heel eind. En wat ik me ook ben gaan realiseren, het hoeft niet allemaal perfect te zijn nu. Bij het uitpakken kan ik met behulp van Opgeruimd van Zamarra Kok al een eerste grote slag maken. En daarna kan ik met behulp van dit boek een tweede slag maken. Dan kan ik er een project van maken en op mijn gemak ruimte voor ruimte of kast voor kast aanpakken. Het kan nu gewoonweg niet perfect, zeker niet gezien de bovenstaande uitdagingen.

donderdag 12 augustus 2010

10days mijn huis én hoofd opruimen, dag 6

Wat valt er veel op te ruimen! Ongelooflijk. Gisteren een doos of 10 met keukenspullen uitgepakt. Zamarra merkt dan ook terecht op dat je veel opbergruimte wilt hebben in je keuken. Dat is een open deur, zoals ze zelf zegt. Maar ja wel een ware open deur. En ik merk dat ik toch moeite heb met dingen wegdoen. Mijn lief pakte net een doos uit en kwam spuuglelijke glazen tegen. Hij keek er ontzetten vies naar. En ik moet ook toegeven dat ze niet echt mooi zijn. En toch kan ik ze niet wegdoen. Ze komen van mijn vader.

Daar ben ik al eerder in dit project tegenaan gelopen. Die spullen met emotionele waarde. Marc Faber schreef me daarover 'dat je helemaal geen materiële dingen meer hebt die van je vader of moeder zijn geweest, dan ben je daarmee toch niet je vader en moeder vergeten?' Dat is helemaal waar. Waarom heb ik die glaasjes dan toch in de kast gezet? Ik weet het werkelijk niet. Gisteren zijn er bij het omvallen van de kast ook spulletjes van mijn ouders kapot gegaan. Dat doet pijn, het steekt door mijn hart en het kan me echt benauwen. Het idee dat ik spullen van hen kwijtraak. Toch de angst hen kwijt te raken?

Waar ik nu echt het meeste aan heb van de boeken van Zamarra (kijk op haar site!) is toch de tip om iets af te maken waar je aan begonnen bent. Dat is een van mijn valkuilen om alles uit mijn handen te laten vallen. Zo heb ik net de keuken toch aan kant gemaakt. In plaats van nog een doos uit te gaan pakken, ben ik alles gaan opruimen wat nog los stond. En de keuken ziet er nu echt veel fijner uit! Het is de moeite waard iets af te maken!

Vandaag liep mijn planning helaas weer helemaal anders dan verwacht. Ik wilde graag de keuken afronden, maar nu zijn er nog zes dozen te gaan. Vandaag was er weer de hele dag volk over de vloer om maar te proberen de oorzaak van het vocht in de vloer te achterhalen. In plaats van dat ik lekker kon uitpakken, was ik die mannen te woord aan het staan en van koffie aan het voorzien. En geen tijd gehad om in de boeken van Zamarra te lezen. Morgen is er weer een dag! Dan komen de kinderkamers aan de beurt.

woensdag 11 augustus 2010

10 days mijn huis én hoofd opruimen, dag 5

Ik ben alweer op de helft van dit project, en eigenlijk vind ik het wel jammer. De boeken van Zamarra bevallen me wel (via haar site te koop). En ook vandaag kon ik weer de vruchten plukken van haar tips.

Vanochtend ging om 7.45 uur al de bel. Het verwarmingssysteem werkte niet meer, dus ook geen warm water en ze kwamen dat wel 'even' oplossen. Het was maar een 'filtertje'. Uiteindelijk deden ze om 15.30 de deur achter zich dicht nadat ze de hele dag bezig geweest waren om problemen op te lossen. Ik had 's middags een afspraak met mijn coach. Toen ik bij hem was, was ik extreem moe. Dat je bijna voelt dat de energie uit je wegloopt. En hij ging mij van alles vertellen hoe het allemaal ook kan.

Ik merkte dat ik toch nog boos werd, ondanks mijn moeheid. ik vond dat hij wel heel makkelijk praten had. En toen hij zei 'je moet gewoon wel doen', dacht ik 'lul, ik doe al zo mijn best'. Maar later tijdens de terugrit realiseerde ik me dat hij gelijk heeft. Ik was door de tegenvallers in het huis in een soort lethargie terecht gekomen. En ik besefte toen dat je door die houding heel makkelijk af zou kunnen glijden in een depressie. Dat wil ik niet. Ik wil doen. Dat werkt echt beter, gewoon aanpakken.

Dus toen ik thuiskwam, ben ik de zon gaan zitten met Zamarra's boek. Aangezien ik de keuken in wilde gaan richten, heb ik dat hoofdstuk gelezen. Tips als 'berg je serviesgoed in de buurt van de afwasmachine op' zijn toch handig. Ook zegt ze dat je in de hoogte kan denken (en dat kan bij mij zeker). Door haar verhaal over de keuken te lezen, kreeg ik zelf een beter beeld hoe het zou kunnen in deze keuken. En ik heb toch een doos of 10 uitgepakt. Ik ben gaan doen en dat voelt goed!

En blijkbaar moest ik opruimen. Ik had een kast al half ingericht toen deze omviel. Daar gingen mijn kopjes, mijn glazen, beeldjes van de kinderen, enzovoort. Naar aanleiding van mijn post gisteren, kreeg ik van Marc Faber de tip om geen emotie te verbinden aan spullen. Er lagen scherven op de grond, en natuurlijk baalde ik en was ik verdrietig. Maar door er niet gelijk chaos, wanorde, ravage in mijn hoofd van te maken, kon ik er wat luchtiger naar kijken. Blijkbaar had ik geen 12 kopjes, maar maar vier nodig. Blijkbaar had ik te veel een allegaartje aan glazen. Blijkbaar werd het tijd voor mij om afscheid te nemen van dat bakje met sleutels dat uit mijn ouders' huis kwam. En ik ben toen weer gaan doen, de boel opruimen en scherven weggooien. Een vuilniszak vol is opgeruimd!

En nu ga ik afsluiten, want een belangrijke tip van Zamarra is om iets af te maken. En er staan nog te veel losse spulletjes her en der verspreid. Dus ik ga nog even opruimen! Tot morgen.

dinsdag 10 augustus 2010

10days mijn huis én hoofd opruimen, dag 3 en 4

Ik heb mezelf en jullie beloofd om verder te bloggen over de boeken 'Op rolletjes' en 'Opgeruimd' van Zamarra Kok. Ik had het goede voornemen een verhuisplanning te maken afgelopen weekend met behulp van de boeken. Gisteren was de grote verhuisdag, onze spullen werden na 2 maanden opslag afgeleverd bij ons nieuwe huis. En dit nieuwe huis stelt me voor een behoorlijke opruimuitdaging. De betonvloer heeft midden in de woonkamer een zeer verhoogd vochtgehalte over zo'n 16 m2, er kan geen vloerbedekking worden gelegd. De oorzaak is nog niet bekend, dus ja, wat doe je dan?

Vol goede moed ben ik de boeken van Zamarra aan het lezen. En ik vind de boeken verhelderend en letterlijk opgeruimd! Er staan eenvoudige tips in en herkenbare, te vermijden valkuilen. Zoals 'het hoeft niet perfect', dat is zo waar. Ik zou het liefste alles in één keer helemaal goed doen, alles een perfect plaatsje geven. En dat allemaal nu. Mijn geduld wordt in deze situatie wel op de proef gesteld. Ik kan er alleen maar het beste van maken. Ik kan gewoonweg niet opruimen en alles perfect ordenen.

Ik wilde een planning maken voor de verhuizing. Maar dat was toch een beetje te veel van het goede. Mijn lief en ik zijn het hele weekend bezig geweest om de laatste dingetjes af te maken. Zoals een vloertje in de berging leggen van kunststof tegels. Na lange dagen klussen en sjouwen, was mijn energie op. Tussendoor wel wat gelezen, maar een planning zat er niet in.

Wel heb ik het gevoel dat het opruimen me wat makkelijker vergaat dankzij Zamarra's boeken. Jullie kunnen je vast enigszins voorstellen dat ons huis momenteel chaos is. Gisteren zijn spullen gebracht, mijn lief is nog bezig keuken te plaatsen (allemaal uitgesteld vanwege vocht in de vloer, maar we moeten toch wat) en we hebben geen vloerbedekking in de woonkamer. Alles zit continu onder het stof. Toen ik vanochtend na de eerste nacht in ons nieuwe huis, beneden kwam, moest ik even heel hard slikken. Overal stof, overal gereedschap, overal dozen, meubels chaotisch opgestapeld, verspreide kleedjes, wanorde. Ik brak, had een huilbui en dacht, mede dankzij Zamarra's boeken, 'kom op je kunt het wel, begin gewoon en maak het af'. Ik ben aan het opruimen getogen, gewoon een doos pakken en uitpakken. Lampen gelijk maar ophangen. Na twee uur had ik al een gedeeltelijk gezellig huiskamer. Na nog eens twee uur was al het gereedschap geordend, waren de dozen uitgepakt die in de weg stonden, waren kastjes herplaatst, banken geordend, enzovoort. Trots!

De moed is me vanavond helaas weer in de schoenen gezonken, dat heeft niets te maken met het opruimen. Maar het verwarmings- en warm watersysteem zou sinds vorige week donderdag definitief werken. Ruim twee maanden na oplevering (!). Een opeenvolging van problemen die nu echt verholpen zouden zijn. En nu staat het systeem in storing. Na twee telefoontjes met storingsdienst, bijvullen van systeem, hebben we geen warm water. Ik kan vanavond de dag niet van me af laten glijden onder de douche. Wanneer houdt dit nu eindelijk eens op?

vrijdag 6 augustus 2010

10days mijn huis en hoofd opruimen, dag 2

Ik heb vandaag heerlijk laten inspireren door de boeken van Zamarra Kok. Zowel 'Op rolletjes' als 'Opgeruimd' gebruik ik voor dit project. Een van de dingen die ik heb geleerd, is dat ik rommel verzamel. Ik ben er vooral goed in om papieren op te slaan. Dus vandaag dacht ik 'laat ik spijkers met koppen slaan'. Ik heb zo'n postbakje op mijn bureau staan, dat allang geen postbakje meer is. Het is een vergaarbak van papieren. En al weken zit ik er tegenaan te hikken om dat bakje uit te mesten.

Dus na al die opruimtips te hebben gelezen en ook mijn valkuil te hebben erkend, dacht ik een bakje papieren opruimen is een haalbaar doel. En jawel, de boeken werpen zijn vruchten al af. Ik vond het nu toch makkelijker om dingen weg te gooien. Zeker met het criterium in het achterhoofd, als je er al een paar maanden niets mee hebt gedaan, ga je er ook niets meer mee doen. Zoals bijvoorbeeld een kredietuitbreiding die ik maanden geleden had aangevraagd. Kan dus in de papierbak, want ik wil het toch niet. Wat te denken van allerlei algemene voorwaarden die ook allemaal online zijn te vinden! En er lagen wat kaarten van mijn kinderen tussen. Die heb ik niet weggegooid, maar nu weet ik dat ik een nieuw opbergding nodig heb om dierbare spulletjes van mijn kids in te bewaren.

Ook zo'n goede tip van Zamarra: ga eerst ordenen en meten en uitzoeken wat je precies aan opburgspullen nodig hebt en ga dan pas die spullen kopen. Niet andersom! Dan kom je weer thuis met een bak die net niet op die plank in de kast blijkt te passen. Of toch net niet handig is waarvoor je 'm uiteindelijk nodig blijkt te hebben. Op mijn boodschappenlijstje staat nu een opberg-iets voor kindergiften.

Na ongeveer 45 minuten had ik eindelijk die belastingpapieren die nu echt al een jaar in dat bakje lagen, op hun plek opgeborgen. Alle overbodige paperassen in de oudpapierbak gedaan. De zaken die er nog lagen om af te handelen, afgehandeld. En klaar was Kees. Het enige wat ik mezelf nog ging verwijten, is dat ik 1 mapje had overgehouden met papieren die ik moet archiveren. Ik heb toch nog een klein stapeltje laten liggen. Maar ik vind dat ik niet in mijn echte valkuil ben getrapt, namelijk alles herordenen en weer met dezelfde stapel eindigen. Nee, het meeste is echt definitief weggewerkt. Die ene stapel moet ik nog archiveren, maar daarvoor moet ik nu een handigere map hebben. Zamarra houdt niet van ordners omdat er zoveel handelingen bij komen kijken. Dat punt zie ik wel. Een harmonicamap is het tweede ding op mijn boodschappenlijstje!

Nu is mijn plan een soort planning te maken voor het inhuizen. Maar ik heb voor die tijd nog wel heel veel huiswerk te doen. Ik heb in Opgeruimd nu het hoofdstuk voor de hal gelezen. Daar loop ik direct al tegen een praktisch probleem aan. We gaan in een onconventioneel huis wonen. De hal/entree is op de begane grond, maar verder is daar niets. Dan is er op de eerste verdieping een slaapverdieping. Pas op de tweede verdieping is het woongedeelte en dan nog een slaapverdieping. Om handige opbergsystemen te hebben, moet je eigenlijk het spoor van de rommel volgen, stelt Zamarra. In een nieuw huis weet je natuurlijk nog niet waar de rommel zich verzamelt. Maar daarnaast is het ook nog een onlogisch huis. Waar gaan de kinderen straks hun tassen uitpakken? Ik denk toch op de eerste verdieping. Maar de broodtrommels moeten dan op de tweede verdieping in de vaatwasser. Is de oplossing het mandje dat je op de trap kan zetten met spullen die van verdieping moeten verhuizen?

Ik denk dat ik me vooral voor moet blijven houden, dat ik realistisch moet blijven. Dat niet alles in 1 keer goed hoeft te zijn. Ik heb dadelijk 4 verdiepingen in te richten, dus dat is een hele klus. Daar mag en kan ik prima de tijd voor nemen. Het grove werk kan al gebeuren en dan kan ik met behulp van Zamarra's boeken alles finetunen. Maar vandaag is stap 1 al gezet, ik ben begonnen!

donderdag 5 augustus 2010

10days mijn huis én hoofd opruimen, dag 1

Per toeval stuurde Zamarra mij haar boek 'Op rolletjes' op. Of beter per vergissing. Ik wilde graag haar boek 'Opruimen' hebben. Maar als eerste viel het boek Op rolletjes bij mij op de mat. Het andere boek kwam pas een dag later. En ik was al helemaal blij met dit boek. Ik was er al druk in aan het lezen toen ik zelf ook pas de vergissing door had. Dus ik mocht het boek houden van Zamarra. Zeker toen ze hoorde dat ik het ging gebruiken voor mijn blog.

Ik wil me in deze 10days vooral richten op hoofdstuk 2 uit Op rolletjes 'Rust in je hoofd'. Er staan hier kreten in al 'rommel is het zichtbare resultaat van uitgestelde beslissingen' en 'rommel herinnert je voortdurend aan dingen die je nog moet doen en bijbehorend schuldgevoel'. Niet erg fijn dus.

Zamarra stelt dan de vraag 'waarom lukte het tot nu toe niet?' Ze noemt een aantal mogelijkheden en twee ervan vind ik voor mezelf heel erg herkenbaar. Je wilt je spullen kunnen zien om je eraan te herinneren dat je er nog iets mee moet doen. Dat werkt natuurlijk niet als je heel veel spullen laat liggen omdat je er nog iets mee moet gaan doen. Zo kan er bij mij een hele stapel post ontstaan die ik steeds anders sorteer. Of laat ik tijdschriften opengeslagen liggen omdat ik nog iets wil doen met een artikel, maar gooi uiteindelijk na weken het tijdschrift weg. En de tweede voor mij zo herkenbare reden is dat je nooit hebt geleerd om op te ruimen. Je begint dan ergens aan maar maakt het niet af. Zo heb ik vaak half opgeruimde kasten. En dan zie ik er naar het einde toe steeds meer tegenop om verder te gaan. Dan stop ik maar, vind dat ik al veel heb gedaan, en ga er nooit meer mee verder.

Maandag komt de verhuizer mijn spullen uit de opslag afleveren. Misschien hebben jullie wel al meegekregen dat ik een moeizame verhuizing aan het afhandelen ben. Dat terzijde. Ik sta nu voor een enorme uitdaging om het in één keer goed te doen. Dat lijkt me namelijk superhandig. Om spullen direct op te bergen waar ze het meest praktisch horen. Dus daarom ga ik het boek van Zamarra eens heel goed doorspitten! Morgen wil ik de eerste tips uit haar boek met jullie delen. Een van de tips is om haalbare doelen te stellen. Dus ik kan natuurlijk niet het hele huis in één dag gaan doen of zoiets geks. Maar ik heb nu nog drie dagen om de verhuizing voor te bereiden en een planning te maken!

Wat ik als afsluiting nog wil delen, is een punt dat me raakt. In Zamarra's boek Opgeruimd staat dat je spullen weg moet doen waar een laag stof op zit. Hoe ga je daar mee om voor emotioneel beladen spullen? Ik heb bijvoorbeeld de schildpadverzameling van mijn vader geërfd. Allemaal schilpadbeeldjes die alleen maar stof verzamelen. Ik doe er verder niets mee. Ik kan het echter echt niet over mijn hart verkrijgen die verzameling weg te doen. Ik vind het zelf nog heel moeilijk om de herinnering te scheiden van de materie. Dat is Zamarra's advies namelijk. Dat de herinneringen niet gekoppeld zijn aan die dingen, maar dat die in je hoofd zitten. Nu ik het opschrijf, merk ik dat dat ook wel klopt. De herinnering aan mijn vader als 'grote schildpad' is niet verbonden aan zijn schilpadbeeldjes. En uiteraard heb ik nog heel veel andere dingen die me aan me vader doen denken.

Toch kan het me soms nog naar de keel grijpen dat er geen huis meer is van mijn ouders (ze zijn allebei overleden) en dus al hun spullen weg zijn. Wat ik nu nog heb (en mij zussen uiteraard) dat is het. Meer is er niet. En dan kan ik soms denken hoe hebben we ooit al die verzamelingen van mijn moeder weg kunnen doen? Ze spaarde porseleinen hondjes, vingerhoedjes, postzegels, munten, sigarenbandjes, suikerzakjes, bierglazen, enzovoort. Een echt verzamelmens. Toen zij overleed, hebben we het merendeel van deze verzamelingen weggedaan. Toen mijn vader overleed hebben we bijvoorbeeld ook bijna al zijn puzzels weggedaan. En nu is dat weg. Voorgoed. Zou dat het zo moeilijk maken? Dat, net als de spullen, mijn ouders ook voorgoed weg zijn? Morgen meer!

woensdag 4 augustus 2010

10days yoga, in mezelf keren, dag 10

Daar zit ik dan, op bed in het hotel, met mijn laptop op schoot mijn post te tikken. Na een zeer enerverende dag die heel weinig met yoga te maken had. Helaas heb ik vandaag geen tijd kunnen maken voor mijn oefeningen. Vanochtend om 8 uur stonden er verschillende partijen klaar om de problemen in ons huis op te gaan lossen, once and for all.

Helaas is het nog niet helemaal klaar. Er is vandaag wel veel gebeurd, maar het is nog niet helemaal opgelost. Het komt erop neer dat ons bronsysteem ergens in de parkeergarage lekt, maar ze nog weten precies waar en en dat er nog meer bouwtechnische fouten zijn ontdekt die worden verholpen. Maar waardoor de vloer vochtig is, weten we nog steeds niet.

Kortom nog een hoop onzekerheden die je los moet laten. Ik ben dankbaar dat mijn lief en ik makkelijk om dingen kunnen lachen. Zo stonden we op en zagen we al snel de mannen klaarstaan voor ons huis. We kunnen daar dan wel weer de humor van inzien. Je kijkt op je eigen huis terwijl er druk wordt gediscussieerd voor je deur door allerlei partijen en je zit dan zelf aan je kopje koffie.

Nog even verder over de yoga. Wat ik wel heb gemerkt, is dat spierpijn heb. De binnenkant van mijn benen heb ik iets te ver uitgerekt, want daar zitten nu wat spieren of aanhechtingen die niet prettig voelen. Dan ben ik toch te ver gegaan met het rekken. En wat me nog niet gelukt is in die 10 dagen is rustig blijven liggen na afloop van de yoga. Het lukt me 1 minuut ongeveer om even stil te liggen en proberen mijn gedachten stop te zetten. Dan moet ik opspringen om aan de slag te gaan. Ik laat dat even zo. Het is nu eenmaal een erg hectische periode en ik vind dat ik trots op mezelf kan zijn dat ik weer aan de yoga ben, dat ik 8 van de 10 dagen ook mijn oefeningen heb gedaan, dat ik merk dat het me goed doet, dat ik blij ben met die 30 minuten voor mezelf aan het begin van de dag. Ik ben goed bezig.

En dan wil ik vast gaan vertellen over mijn volgende project. Gisteren heb ik het al aangekaart. Ik vond eigenlijk van mezelf dat ik 10 dagen geen ijsjes mag eten. En dan natuurlijk bewuster met voedsel omgaan. Maar gisteren lag er een geschenk om mijn deurmat: het boek 'Op rolletjes' van Zamarra Oomes-Kok. Ik had dit boek niet besteld maar per vergissing stuurde Zamarra mij dit boek op. En het boek sprak me direct aan, ik moest het eigenlijk terugsturen, maar wilde dat helemaal niet. Dus ik heb met Zamarra een leuke packagedeal gesloten (ik heb nu opeens drie boeken van haar) en ga ik opruimen en ordenen. Hoofdstuk 2 van het boek 'Op rolletjes' is 'Rust in je hoofd'. Dat vind ik wel passen binnen mijn blog. En volgende week komen mijn spullen uit de opslag en ga ik inhuizen. Dus de titel van 10days weet ik nog niet helemaal, maar dat komt morgen. Het boek heeft me trouwens vandaag al geïnspireerd om mijn postvak IN eens flink op te schonen! Opruimen werkt echt louterend. Morgen dus meer!

dinsdag 3 augustus 2010

10days yoga, in mezelf keren, dag 9

Goede avond lieve lezers. Wat later dan jullie van mij gewend zijn, schrijf ik deze post. Gisteren heb ik voor het eerst van mijn leven op mijn hoofd gestaan en dat was een echt nieuwe ervaring. Ik wilde vandaag graag verder oefenen, maar helaas is mijn menstruatie vandaag begonnen. Johan Noorloos raadt in zijn boek de hoofdstand af tijdens de menstruatie. Ik ben daarover op internet verder gaan zoeken en lees er allerlei verhalen over. Sommige verhalen stellen zelfs dat je helemaal geen yoga zou moeten beoefenen tijdens de eerste drie dagen van je menstruatie.

Vanochtend had ik twijfel. Zal ik nu wel of niet mijn oefeningen doen. Ik wist dat ik de hoofdstand moest skippen, maar dat is de laatste houding in een reeks hele andere oefeningen. Ik heb een halfuur extra in bed gelegen en overwogen om de yoga maar helemaal over te slaan. Maar ik vond het weer zo'n slap excuus van mezelf. Omdat ik de hoofdstand niet kan doen en omdat er in een paar artikelen wordt gesteld dat je geen yoga mag doen tijdens je menstruatie, betekent dat niet dat ik dan maar helemaal geen yoga ga doen. Dus ik heb mezelf vermanend toegesproken en ben gaan oefenen.

Lekker in mijn blootje voor de schuifpui van mijn hotelkamer stond ik mijn zonnegroeten te doen. Vandaag ging de boom echt aanzienlijk beter. Ik stond sterk rechtop, kon mijn voet hoog tegen de binnendij van mijn andere been zetten en stond in balans. Misschien ben ik wel helemaal niet zo erg uit balans als dat ik nu denk. Feit is nu eenmaal dat een verhuizing een stressvolle gebeurtenis is. Als er zich dan allerlei problemen voordoen waardoor de verhuizing wordt uitgerekt, dan kom je onder druk te staan. Dat is niet anders. Vrijdag had ik een gesprek met iemand en die zei, je zult het los moeten laten. Er afstand van nemen. Dat is toch echt gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoe neem je afstand van een situatie waar je helemaal ingezogen wordt?

Maar goed terugkomend op de balans. Al die stress wil niet zeggen dat je helemaal uit balans bent. Vrijdag had ik een moment van overload, mijn moeder zei dan vroeger altijd 'de Maas stroomt over' en ik begreep dat als kind nooit. Ik zag dan mijn Oma en Tante in het water staan (zij woonden immers naast de Maas) en dacht dat mijn moeder daarom moest huilen. Het duurde zeker totdat ik een jaar of veertien was, voordat ik begreep dat het beeldspraak was. Wel mooie beeldspraak, bij mij liep de Maas vrijdag over. De hogedrukpan moest even wat druk kwijt. Dat heb ik gedaan. Ik heb onbedaarlijk midden op de markt in Delft op een bankje zitten huilen. Ik voelde me daarbij zo belachelijk. Ik dacht het is mooi weer en hier zit ik te huilen. Dit wil ik helemaal niet dacht ik. Ik wil mijn dag niet laten verpesten door materiele problemen, want uiteindelijk gaan al de problemen van het huis om materie.

Het luchtte wel op en bovendien was er ook aanleiding om er met andere mensen over te praten. Dan hoor je ook wel dat het niet meer dan normaal is dat ik emotioneel werd. Dat het juist wel goed is om de spanning even te ontladen. Dat mensen kunnen begrijpen dat het me wat veel wordt en dat soort zaken. Em soms heb je dat als mens nu eenmaal nodig, een geruststelling.

En zo is deze post helemaal anders geworden dan ik had gedacht. Grappig is dat hoe dat gaat met schrijven. Hoe goed dat werkt om dingen op een rijtje te zetten en duidelijk te krijgen wat er nu eigenlijk het meest bij jezelf speelt. Wat ik ook nog even kwijt wil, is het thema van mijn volgende project. Ik kreeg vandaag per vergissing het boek 'Op rolletjes' van Zamarra Oomes-Kok opgestuurd (ik had 'Opgeruimd' besteld). Nu heb ik de vaste overtuiging dat soort dingen niet per toeval gebeuren. Er staat dus blijkbaar iets in het boek 'Op rolletjes' waar ik nu mee aan de slag kan gaan. Het boek spreekt me ook aan, het ziet er mooi uit, is helder ingedeeld, fijn leesbaar, enzovoort. Een paar tips gelezen die misschien voor de hand liggen, maar toch prettig zijn om door te nemen (en dat herken ik dan weer van mijn eigen boek 'Ik moet je achterlaten', weliswaar ander thema). Dus nu dacht ik laat ik eens kijken of ik van een van de hoofstukken van dit in de schoot geworpen boek een project kan maken.

De andere gedachte was om van 10days geen ijsjes eten een project te maken. Van mij mogen jullie stemmen, maar stem dan voor het opruimen :-)

maandag 2 augustus 2010

10 days yoga, in mezelf keren, dag 6, 7 en 8

Ik heb op mijn hoofd gestaan! Dit is een bijzonder moment voor mij. Ik dacht namelijk dat ik mezelf niet op mijn hoofd kon dragen, maar ik kan dat dus wel. Bovendien dacht ik dat ik het niet zou durven, maar ook dat is dus niet waar.

Ik heb al een aantal jaar yoga beoefend en er was een aantal oefeningen waar bij mij de 'rem' op stond. Eén ervan was de brug. De andere was de hoofdstand. Nu had ik een aantal maanden niet meer aan yoga gedaan. Omdat ik het toch wel miste, heb ik er nu een project van gemaakt. 10days yoga. Ook omdat ik vrij veel stress heb vanwege de beslommeringen in het huis. En yoga toch echt wel rustgevend werkt.

Mijn lief en ik logeren nu in een hotel. Ons nieuwbouwhuis heeft nog te veel problemen om te kunnen betrekken. De druk in het vloerverwarmingssysteem loopt terug, dat nu geweten wordt aan een lek in de bron. En onze vloer op de woonkamerverdieping (tweede) heeft een vochtige plek van ongeveer 16 m2, waardoor we geen houten vloer kunnen leggen. We hebben dus maar een kamer geboekt in het hotel waar we vanuit onze kamer uitkijken op ons huis. Het is een vreemde gewaarwording om 's ochtend te ontbijten met uitzicht op je eigen huis.

Vanochtend heb ik in mijn hotelkamer met open schuifpui met Frans balkon mijn yoga-oefeningen gedaan. Ik ben nu bezig met de tweede serie uit het boek van Johan Noorloos. Deze serie is gericht op balans. Ik schrok er niet van dat de balanshoudingen niet erg soepel gingen. Dat was wel te verwachten. Ik ben immers nu niet in balans. Dat is een feit waar ik niet zoveel aan kan doen. Maar het is wel leuk om te kijken of de oefeningen toch gedurende de week beter gaan. Maar ik heb de schuifpui dicht gedaan, heb de aanwijzingen van Johan gevolgd en ik stond opeens op mijn hoofd! Met mijn voeten tegen het raam aan. Een nieuwe ervaring. Daarna ben ik even gaan proberen of ik ook zelf in balans zou kunnen staan, zonder mijn voeten tegen het raam te laten leunen. Dat lukte helaas nog niet, maar ga ik wel verder oefenen.

Ik heb op mijn hoofd gestaan. Dat blijft me verbazen. Het is een enorme overwinning op mezelf! Ik ben er trots op. In dit project heb ik toch zo maar de brug en de hoofdstand gedaan. Heel bijzonder. Morgen laat ik weten of de hoofdstand al gebalanceerder gaat.