Zoeken in deze blog

zondag 30 mei 2010

10days aardig zijn, dag 7

Oei oei oei wat faal ik vandaag in het aardig zijn. Oei oei oei en vooral mijn lief moet het daardoor ontgelden. Oei oei oei dit is eigenlijk de laatste dagen al het geval. Tijd voor een heel stuk zelfreflectie.

Jullie hebben de situatie rondom het wel of geen bad al meegekregen. Dat bad is echt symbolisch moet ik mezelf toegeven. Ik wil eigenlijk heel graag mijn zin krijgen en daar staat dat bad nu symbool voor. Nu heb ik het opgelost door het gewoon zelf te betalen en dus hoeft het ook niet meer een overeengekomen beslissing zijn. Maar dat geldt voor de andere dingen natuurlijk nog wel.

We krijgen maandag de sleutel van ons nieuwbouwhuis, morgen dus. In dat huis moet nog heel veel gebeuren. En volgende week dinsdag is de overdracht van mijn huidige huis. Dat wordt dus een maand op de camping in een stacaravan en in die krappe 5 weken moet alles op orde worden gebracht in ons nieuwe huis. Van het realiseren van een extra badkamer tot en met het plaatsen van een keuken en alles witten.

En dus kun je begrijpen dat dit druk op ons legt. Ik ben dan een vrouw en wil alles plannen en regelen en vastleggen, alles onder controle houden. Mijn lief is uiteraard een man en wil dingen liever een beetje op zijn beloop laten. Bovendien stelt hij terecht dat de werkzaamheden toch nooit lopen zoals gepland en dat het niet handig is om alles steeds te moeten verschuiven.

En daar ben ik dan helemaal niet aardig voor mijn lief. Ik word boos, wil dat hij de dingen op mijn manier doet. Als hij zegt de keuken als eerste te willen plaatsen, kap ik dat af dat dat onzinnig is. En zo zijn er meer suggesties van hem die ik afkap en waarbij ik vind dat ik veel beter weet hoe het zou moeten. En zo suggereer ik, volgens hem, dat hij dom is, dat hij het allemaal niet weet. Dat is niet mijn bedoeling maar het lijkt er bijna wel op. Ik weet in ieder geval alles veel beter. Dat is echt niet aardig voor hem. En ook niet aardig voor mezelf. Het is een soort egotripperij in plaats van mezelf met mededogen te behandelen.

Ik heb nog 3 dagen te gaan in dit project. Wat mijn missie wordt in deze komende dagen is aardig te zijn voor mijn lief, omdat ik zeker weet dat ik daarmee aardig ben voor mezelf.

zaterdag 29 mei 2010

10days aardig zijn, dag 6

Het bad gaat er komen. Het is egoïstisch en daarom ga ik het van mijn eigen geld betalen. Dat scheelt een boel emoties en dan kun je het weer over de zaken hebben waar het wel om gaat.

Ik heb numerologie op mijn geboortedatum toegepast, uit de yoga. daar komt uit: ik heb het talent om dingen te onthouden en kennis te vergaren. Ik heb behoefte aan loyaliteit, ik ben graag loyaal naar anderen toe maar ik wil ook dat anderen zich loyaal naar mij opstellen. Het is mijn uitdaging om te werken aan mijn vermogen om onderscheid te maken tussen wat goed en slecht is. Het is belangrijk om het verschil tussen compassie en medelijden te doorgronden. En de liefde speelt in alle aspecten van mijn leven een rol.

Kennis is gemakkelijk voor me, maar ik heb moeite met het onderscheid te maken tussen goed en slecht. Komt dat in dit thema ook niet terug? Ik worstel met het aardig voor anderen zijn en het aardig voor mezelf zijn. Hoe kunnen die twee samengaan? En wat is goed voor mij? Is dat slecht voor een ander? Ik merk dat er echt een spanningsveld tussen bestaat. Hoe kun je het zo inkleden dat je zowel aardig voor jezelf bent als voor de ander?

Ik ben er nog niet uit. Jullie wel?

vrijdag 28 mei 2010

10days aardig zijn, dag 5

Aardig zijn voor jezelf. Ik merk dat ik dat lastig vind. Als ik aardig ben voor mezelf, vind ik vaak dat ik egoïstisch ben. Zo zit ik nu met het dilemma van wel of geen bad in de nieuwe badkamer in ons nieuwe huis. Als ik aardig ben voor mezelf komt er wel een bad. Mijn idee nu is een bad-slaap-studeerkamer. Geweldig! Veel open ruimte en dan midden in de kamer een bad. Waar ik in kan liggen en naar buiten kan kijken via ons afgeschermde dakterras.

Maar mijn lief heeft niets met een bad. Die gaat nooit in bad en het argument dat het leuk is een mooie vrouw in bad in je slaapkamer aan te treffen, is niet erg doorslaggevend. Dus hier gelijk mijn dilemma. Ik druk erg mijn zin door als ik aardig ben voor mezelf. En dan voel ik me egoïstisch. Heb ik dat bad nodig? Nee, natuurlijk niet. Is het belangrijk voor me? Ook niet heel erg. Het zou echt een verwennerij voor mezelf zijn. Het zou echt heel aardig voor mezelf zijn. Maar hoe kun je dan toch niet egoïstisch zijn? Hoe denken jullie daarover? Is het herkenbaar?

donderdag 20 mei 2010

10days aardig zijn, dag 4

Zo dit is te lang geleden. Ik mis het schrijven, ik mis jullie, ik mis mijn bewustzijn! Dus vandaag is de dag dat ik verder ga met dag 4 en de 10 dagen vol ga maken.

Aardig zijn dag 4. Ik begrijp nu heel goed de consternatie over 'aardig zijn' toen ik dit project begon. Aardig zijn voor anderen tegen wil en dank, is geen goed idee. Dan ben je absoluut niet meer aardig voor jezelf. Het idee kan hebben bestaan dat dat het doel was van mijn project. Wat het doel dan wel is, is misschien moeilijker te beschrijven. Ik denk inmiddels dat je in eerste instantie aardig moet zijn voor jezelf. De afgelopen dagen heb ik natuurlijk uitgebreid verteld over hoe aardig zijn voor een ander uiteindelijk aardig zijn voor jezelf is. Ik kreeg hier terecht al de vraag op, zou het andersom ook werken?

Ik denk inmiddels dat je in eerste instantie aardig moet zijn voor jezelf. Hoe zie ik dat dan? Je instelling kan zeker zijn dat je andere mensen aardig benaderd. Maar je mag jezelf daarbij nooit wegcijferen. Zo had woensdagavond twee afspraken. Een gezellig samenzijn met mijn mede-vrijwilligers van Humanitas steun bij rouw en een netwerkavond met trendwatcher-spreker. Beide leuke bijeenkomsten waar ik graag bij wilde zijn. Ik voelde me gisteren niet erg lekker. Hoofdpijn, misselijk, rommelende buik. Toch vond ik het niet aardig om zo op het laatste moment af te zeggen. Zeker met mijn mede-vrijwilligers omdat de gastvrouw al inkopen had gedaan voor het eten. Gezien mijn project zou ik dus op de dag zelf af mogen zeggen. Als je aardig zijn voor een ander voorop zou stellen. Ik heb wel afgebeld. Ik heb eerlijk uitgelegd dat ik me niet lekker voelde en natuurlijk reageerde de gastvrouw vol begrip. Ook de netwerkavond afgezegd en ook hier was begrip.

Ik heb die avond dus duidelijk gekozen om aardig te zijn voor mezelf. Maar ik heb nog een ander dilemma waar ik mee worstel de laatste tijd. Aardig zijn voor je kinderen. Ik ga dit balletje eens in de lucht gooien. Ik had vorige week een begeleider van mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering op bezoek. Ik ben tijdelijk even arbeidsongeschikt geweest, maar geen zorgen, het gaat weer goed met me. Maar deze dame vertelde mij dat ik meer bij mijn kinderen wil zijn. Het is eigenlijk wel grappig hoe iemand anders je kan vertellen wat jij wilt. Dat kan ze natuurlijk helemaal niet, maar het zette me wel aan het denken. Wil ik minder werken en meer bij mijn kinderen zijn?

Nu houd ik allerlei ballen in de lucht. Ik heb er eerder al eens een blog aan gewijd. Twee kinderen die naar school gaan en twee dagen naar de naschoolse opvang. En ik die aan huis werk en tussendoor dingen regelt voor de kinderen. Ik heb ook oppas aan huis, maar die kunnen niet altijd. Twee hele lieve studentes die ook colleges, practica, tentamens en andere activiteiten hebben. Dus hoe kan ik zowel aardig zijn voor mijn kinderen als voor mezelf? Dat vind ik wel een leuk om eens verder over na te denken. De stelling eerst aardig zijn voor jezelf, zou nog steeds op moeten gaan. Dan vergt het dus bij jezelf nagaan hoe ik het aardigst ben voor mezelf. Ik zie zoveel mensen om me heen die eigenlijk te veel willen. Ik vraag me wel af, waar zijn we allemaal mee bezig? Te veel willen is ook niet aardig voor jezelf. Ook ik wil te veel. Ik vind het wel leuk om hier eens verder over na te denken. Hoe ben ik zo aardig mogelijk tegen mezelf?

vrijdag 14 mei 2010

10days aardig zijn, dag 3

Lieve lezers, ik ben er weer. Ik ga rondom het thema aardig zijn verder schrijven. Maar ik ben inmiddels wel een paar dagen op reis. Op weg in Italie met een grote groep mensen. Aardig zijn komt dus van pas.

De reis van 1200 km is heel goed verlopen. Dan kun je misschien denken wat heeft dat met aardig zijn te maken? Maar als je zoveel kilometers gaat rijden dan is aardig zijn heel belangrijk. Mijn lief is heel aardig voor mij geweest. In de zin dat hij mijn keuzes prima vindt. Ik heb vrij veel Italiaans zitten oefenen, dat vindt hij grappig. Ik heb geslapen, dat gunt hij mij. Mijn lief is dan ook een uiterst aardig persoon. Soms misschien wel te aardig, maar voor mij is het nu fijn en past het goed in mijn project.

Een anekdote waar ik aardig voor hem ben geweest. We reden over een slingerslangbergweggetje tussen Lago Maggiore en Lago d'Orta, een prachtige route en superleuk rijden met een Lancia Fulvia uit 1969. En opeens horen we bij het nemen van een scherpe bocht een rinkelend geluid onder de motorkap of onder de auto vandaan komen. Duidelijk een geluid dat niet past. Een paar bochten verder kunnen we stoppen en contstateert mijn lief dat hij vergeten is de dop op de koeling te draaien. We zijn ervan overtuigd dat dat het geluid is dat we hoorden en we rijden terug om te gaan zoeken. Als de auto stilstaat valt er opeens spontaan een geheel verbogen oliepeilstok onder de auto uit. Dus nu weten we dat het niet de dop was die we hoorden, maar de peilstok die gegrepen is door iets en verbogen is. Mijn lief is natuurlijk enigszins van slag. En boos op zichzelf dat hij is vergeten de dop terug te draaien en de peilstok terug te plaatsen.

En hier ben ik aardig geweest. Ik heb hem gesteund, niets verweten, verteld dat er niets ergs is gebeurd, dat het goed gaat komen omdat we wel weer aan een dop kunnen komen. En ook heb ik hem de ruimte gegeven even zijn 'bui' te hebben. De stok is weer recht gebogen en teruggeplaatst, een rubberen handschoen met tiewrap fungeert als dop en we gaan weer op weg. Nog geen 500 m verder rijden we letterlijk recht op een Fiat (=Lancia) garage af en glijden min of meer automatisch naar binnen omdat we heuvalaf rijden. Daar worden we opgevangen door Italianen waar we met ons in de auto geleerde Italiaans uit de voeten kunnen. En nog geen 5 minuten later zijn we weer op weg met nieuwe dop en alsof er nooit iets is gebeurd. Achter ons wordt de garagedeur dichtgeschoven en hadden we niet meer terecht gekund. Is dit toeval? Heeft dit iets met aardig zijn te maken?

En dan het vertoeven in een grote groep mensen. We zijn nu met meer dan 40 volwassenen bij elkaar om rond te rijden met de Lancia's. Er zijn Nederlanders, Belgen, Oostenrijkers en Italianen. En de meeste Italianen spreken geen Engels. Ik ben dus heel aardig geweest om Italiaans te proberen te leren, zodat we wel kunnen communiceren. Maar ook dat is weer aardig zijn voor mezelf. Want ik begrijp nu opeens veel meer van het Italiaans en dus is het prettiger verblijven. Het is veel fijner om in het Italiaans te kunnen bestellen, een kamer te kunnen vragen en ga zo maar door. Ook is het fijn gewoon te kunnen groeten en te kunnen vragen of ze goed hebben geslapen. En in een restaurant kon ik met mijn basis-Italiaans helpen. Een Duits sprekende dame wilde graag Kuchen. Ze bleef het maar zeggen tegen de Italiaanse serveerster en zij begreep het maar niet. Dus ik zei tegen haar 'torta' en toen viel het kwartje. De serveerster was heel blij want je zag gewoon aan haar dat ze het heel vervelend vond dat ze maar niet begreep wat de dame bedoelde. En zo'n simpel woordje even zeggen, is een hele kleine moeite en erg groot plezier!

Dus weer is mijn conclusie dat aardig zijn voor anderen uiteindelijk aardig zijn voor jezelf is. Morgen probeer ik weer mijn Italiaanse aardige bevindingen te delen.

dinsdag 11 mei 2010

10days aardig zijn, dag 2

Goedenavond lieve lezers, ik wil nog graag mijn ervaringen van vandaag met jullie delen!

Eerst iets waar aardig zijn voor een ander in strijd kwam met aardig zijn voor mezelf. Dat gebeurde gisterenavond. Mijn lief wilde iets dat ik niet wilde. Ik heb daarbij het aardig zijn voor mezelf voor laten gaan. En dat vond ik moeilijk. Ik had liever aardig geweest voor mijn lief, dat gaat me makkelijker af. En hier komt het thema terug dat al eerder ter sprake kwam. Je mag jezelf niet verliezen in het aardig zijn. Ik heb er nog steeds moeite mee dat ik mijn lief heb teleurgesteld, maar ik ben wel blij dat ik mijn eigen grenzen bewaakt heb.

Dan ging ik vandaag aardig het gesprek in met iemand die ik niet aardig vind. En ik heb vooral mezelf ermee verrast. Ik vind deze dame nog steeds niet aardig, of beter gezegd, ze ligt me niet. Maar ik had me voorgenomen aardig te zijn. En wat er vooral anders ging dan anders, is dat ik me niet mee liet nemen door haar onaardigheden. Onze gesprekken verliepen altijd stroef, want als zij onaardig tegen mij deed, deed ik onaardig terug. Eigenlijk ontstond er dan soort gekissebis om niks. Vandaag was ik bewust en wilde ik aardig blijven. Waardoor onaardige opmerkingen van die dame eigenlijk langs me heen gleden omdat ik er niet op reageerde. Ik hoop dat ik mezelf duidelijk kan maken. Doordat ik aardiger tegen haar was, was ik aardiger tegen mezelf omdat ik me niet liet irriteren door dingen waar ik me normaal wel aan had geïrriteerd. Het gesprek was daardoor voor mij een stuk aangenamer. En dat is een enorme winst! Ik ben trots.

Later vanmiddag had ik nog een gesprek waar ik eigenlijk geen zin in had. Bij de bank. Ik realiseerde me in de loop van gesprek dat ik bewust aardig zou zijn. Ik was even mijn project vergeten. En wat er weer gebeurde, is dat vooral voor mezelf de situatie omdraaide. Ik irriteerde me niet meer. Dus weer, door aardig te zijn voor de ander, was ik aardig voor mezelf. Ik ben zelf erg verbaasd over deze ontdekking!

Ik word er zelf weer blij van, ik hoop jullie ook! Ik ga op reis, ik hoop dat ik de komende dagen wel kan blijven bloggen, ik doe mijn best. Hopelijk tot morgen!

maandag 10 mei 2010

10days aardig zijn, dag 1

Wat mooi en ontzettend verwarmend en voedend al de reacties op mijn aardig zijn vraag. Hoe kan ik nu eigenlijk aardig zijn? En daar zit een beetje de crux, aardig zijn an sich zegt niet zoveel. Wat ik zelf aardig vind, kan iemand anders helemaal niet aardig vinden. En door aardig te doen, moet ik mezelf natuurlijk niet op een lager plan zetten.

Wat ik lees in de reacties wil ik hier samenvatten. Geven, zorg, aandacht, liefde voor de ander, geen oordelen hebben, maar wel met een goede intentie en zonder verborgen agenda's. Vooral de goede intentie zien jullie (en ook ik) als een belangrijk punt. Het zou recht uit mijn hart moeten komen. En misschien raakt dat dan de bezwaren die anderen opperen. Namelijk je moet jezelf niet verliezen door per se aardig te willen zijn, tegen wil en dank. Juist de mensen die altijd maar aardig zijn, doen zichzelf tekort. Ze cijferen zichzelf teveel weg. En daar lijden ze zelf, en uiteindelijk ook de anderen, onder. Misschien zit de clou er wel in om vooral voor jezelf aardig te zijn. Onze 'onaardigheden' in onszelf houden ons gevangen waardoor we niet aardig kunnen zijn voor een ander. En dan is er natuurlijk nog de vraag, is mijn eigenlijke doel om aardig gevonden te worden? Dat is zeker niet hetzelfde als aardig zijn! Ook zijn er een aantal suggesties om het een heel praktische invulling te geven in de zin van glimlachen naar iemand, iemand groeten, iemand helpen met boodschappen dragen, en ga zo maar door.

Definitie uit de dikke van Dale:
aardig

aar·dig

bijv. naamw. (ca. 1420 ‘schoon, mooi’) afgeleid van Mnl. aert (aard)

eerste editie 1864

1 · (verouderd) (van personen) door gevatheid een aangename indruk makend
synoniem: geestig

2 · (van kinderen, meisjes) bevallig, lieftallig

3 · (van personen) aangenaam of lief in de omgang
synoniem: innemend, vriendelijk

Aardig zijn is dus aangenaam of lief in de omgang zijn, volgens deze definitie. Dat vind ik dan toch ook weer niet helemaal passen.

Waarom ben ik dit project begonnen? Dat is nu wel de hoofdvraag. Ik wilde aardig zijn voor mezelf door mezelf een 'gemakkelijk' project te gunnen. De projecten tot op heden hebben veel van me gevraagd, veel investeringen in tijd en veel zelfonderzoek. Ik dacht dus laat ik mezelf het niet moeilijk maken en aardig doen. Ik vind mezelf, zoals sommige ook al hebben gereageerd, aardig. Dus het is een kleine inspanning om bewust aardig te zijn. Maar ja, zo werken deze projecten dus NIET. Er zijn geen 'gemakkelijke' projecten. Of beter gezegd, je kunt het jezelf net zo gemakkelijk en moeilijk maken als je wilt. En ik kies niet snel voor de gemakkelijke weg, toch. De precieze invulling geven aan dit project blijft een lastige.

Wat ik vandaag voor een aardige dingen heb gedaan? Ik heb mijn buurvrouw voor de thee uitgenodigd. Dit doe ik niet zo snel en ik vond het wel passen in dit project. En jawel, ook uit goede intentie, het was een oprechte uitnodiging. Wat het me heeft gebracht, is een zeer warm, open en waardevol gesprek waar ik ook weer dingen heb geleerd. Verder heb ik een donatie in orde gemaakt. Dat zou ik al maanden doen. Een kennis van mij gaat 8(!) keer de Alpe d'Huez op fietsen om geld in te zamelen voor de strijd tegen kanker. Sam Pitzalis, go for it! Deze 'aardige' geste was dus iets wat ik van plan was te doen, maar nog niet toe gekomen was om de daad bij het woord te voegen. Een heel praktische aardige actie.

Morgen heb ik een uitdaging. Ik heb dan een gesprek met iemand die ik niet aardig vind. Ik heb me voorgenomen om deze vrouw zo aardig mogelijk te benaderen. Ook met de gedachte dat ook zij iemand is die ook maar het beste van het leven probeert te maken en alles met liefde probeert te doen. We hebben allemaal onze 'pijnen, duistere kanten en dat soort dingen' en misschien herinner ik haar wel aan een van die demonen. Ik ben heel erg benieuwd hoe de interactie nu zal gaan. Als ik oprecht probeer met liefde deze bijeenkomst in te gaan en daarbij mezelf niet klein maak, maar juist in mijn eigen kracht blijf staan! Daarvan houd ik jullie morgen dan op de hoogte.

Ik wil jullie allemaal heel erg hartelijk danken voor jullie bijdragen. Het warmt me lieve lezers!

zondag 9 mei 2010

10days aardig zijn, dag 0

Aardig zijn klinkt soft. Het klinkt niet assertief. Het klinkt niet helemaal oke. Maar waarom eigenijk niet?

De afgelopen dagen kom ik alleen maar artikelen en stukken tegen waarin staat dat geven het devies is. Ook wet 2 van de 7 spirirituele wetten voor succes predikt geven geven geven. Dit tevens om de stroom van het leven te laten stromen. En ik vind dat bij geven, aardig zijn hoort. Maar wat is aardig zijn?

Net via twitter werd ik door Wonieka erop gewezen dat ik dan eerst zou moeten vragen wat die ander als aardig beschouwt. Dat is waar. Want als ik iets doe wat ik aardig vind, wil dat niet zeggen dat die ander dat zo opvat.

En dan kom ik tot mijn vraag waar ik jullie hulp zeker kan gebruiken! Hoe kleed ik dit project concreet in? Suggesties over hoe jullie eigen ervaring is met aardig zijn, zijn welkom. Maar misschien hebben jullie wel ideeen voor opdrachten die in dit project zouden kunnen passen. Alle suggesties zijn meer dan welkom zodat ik morgen vol goede plannen aan de slag kan gaan! Willen jullie aardig voor mij zijn en een reactie geven op deze vraag?

vrijdag 7 mei 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 20 in mindfulness

Daar ben ik weer. En ik heb heel veel ideeën over waar ik het met jullie nog over wil hebben. Al die ideeën hebben ook zeker met mindfulness te maken. Quote van Christina Feldman: 'Mindfulness is niet moeilijk en ingewikkeld. De uitdaging is: je moet eraan denken.' Je moet er inderdaad aan denken. En ik merk dat het momenteel een opgaaf voor me is. Dan heeft het niks meer met mindfulness te maken. Ik leg mezelf nu iets op, waar ik niet achter sta. Dan wordt het moeizaam en zwaar om vol te houden. Dan is het elke keer een opgaaf om ermee door te gaan. En wat ik zeker nu geleerd heb bij mindfulness, is dat dat niet de bedoeling is. De bedoeling is om te accepteren. Niet te oordelen en vooral ook mild te zijn.

Voor mij is voor nu de conclusie dat ik ademruimte ga nemen. Die ademruimte nemen, zou ik ook nog verder toelichten. De drie minuten ademruimte kan als eerste stap worden gebruikt als respons op alle problematische situaties en gevoelens die zich op een bepaald moment voordoen. Stap 1 is bewust worden. Welke gedachten gaan door je hoofd? Welke gevoelens zijn er? Welke lichamelijke gewaarwordingen zijn er op dit moment? Stap 2 hernemen. Richt je aandacht op de fysieke gewaarwording van het ademhalen zelf. Stap 3 uitbreiden. Breid het bewustzijn uit naar je lichaam als geheel, je houding en je gezichtsuitdrukking. Je kunt tegen jezelf zeggen: 'Het is goed...wat het ook is, het is er al: laat het me voelen.' En richt deze uitgebreide aandact zo goed mogelijk op de volgende momenten van je dag. Met andere woorden, je wordt door de ademruimte teruggehaald naar het hier en nu. Maar zoals hierboven al staat: je moet er wel aan denken!

Gisteren ving ik het gesprek op van mijn buren op het terras. Zoon van rond de 60 vertelde vader van rond de 80 hoe een familielid gepromoveerd was. De vader vroeg: 'waarop dan eigenlijk?' Zoon legde uit dat hij pedagogische tijdschriften van de afgelopen 100(?) jaar had doorgenomen om te zien hoe de inzichten zijn verschoven. En dat dit familielied daar maar liefst 12 of nee zelfs 16 jaar mee bezig is geweest. En ik dacht '16 jaar van je leven spenderen aan een dergelijk onderzoek, wat een investering!' En ik heb er ook allerlei oordelen over, die ik liever niet deel, omdat ik het niet vind passen in deze blog. Ik realiseerde mezelf wel dat ik 16 jaar heel lang vind en dat ik niet zo toegewijd zou kunnen en willen zijn. 16 jaar ploeteren op een onderwerp wat niet echt tot mijn verbeelding spreekt en ook niet direct een bijdrage levert aan hogere doelen (doelen die ik dan hoger vind). Toch een oordeel dat ik wel wil delen, ik dacht dat als je nu 16 jaar onderzoek doet naar het genezen van een ziekte dat ik het dan beter kan begrijpen. Dit lijkt zo'n verspilling van tijd. Maar dan moet ik ook weer eerlijk tegen mezelf zeggen: wie ben ik om daarover te oordelen?

Andere midfulle zaken waar ik de afgelopen dagen mee bezig ben geweest. We hebben hier met z'n allen aan een puzzel gewerkt. De kinderen, mijn zus en partner, mijn lief en ik waren lekker bezig, of allemaal tegelijk, of apart of gedeeltelijk samen. Samen bezig zijn is sowieso fijn. Puzzelen is ook heerlijk ontspannend om te doen! Zelf ben ik weer gaan haken en breien. Ik maak een tuniekje voor mijn dochter en een trui voor mijn zoon. Dat is ook zo heerlijk ontspannend. Je maakt je hoofd, net als bij het puzzelen, vanzelf leeg. Gewoon omdat je alleen maar met het breiwerkje of de puzzel bezig kúnt zijn. Dat is werkelijk een genot! Vanochtend ben ik uit gaan waaien op het strand. Het waait vrij hard, dus dat is sowieso opruimend. Je hoofd wordt leeg geblazen. En de zee is zo mooi wild en ruw, prachtige wolken, echt Nederlands zo'n landschap. Genieten, genieten, genieten!

En het grappige vind ik dan weer, dat ik tegen deze post aan het ophikken was. Ik wilde niet schrijven dat ik pauze ga nemen van mindfulness. Want ik vind dat ik faal en jullie laat zitten. Maar gisteren had ik al het idee gekregen voor mijn volgende project. En dat is 10 dagen aardig zijn. De echte titel moet ik nog even bedenken. Op het strand heb ik geluisterd naar wet 2 van Deepak Chopra, the seven spiritual laws of success. En wat schetste mijn verbazing? Die wet is de wet van geven. Door zelf te geven en te geven, krijg je vanzelf weer 'geschenken' terug. Gewoon omdat het nu eenmaal zo werkt. Dus zijn drie stappen van geven zijn: 1 vandaag geef ik iedereen die ik tegenkom iets, een bloem, een glimlach, een compliment, een gebed, een groet; 2 vandaag ontvang ik met open armen alles wat het leven mij te bieden heeft, de geschenken van de natuur, de zingende vogels, zonneschijn, lenteregen en sta ik open voor alle geschenken van anderen, in alle soorten; 3 ik geef en ontvang de meest waardevolle giften van het leven, de gift van zorgzaam zijn, geven om andere mensen, liefde, elke keer als ik iemand tegenkom, wens ik ze zwijgend geluk, plezier en gelach.

Mijn volgende project wordt bevestigd! Ik luister min of meer toevallig (toeval bestaat niet) naar hoofdstuk 2 van Deepak Chopra en daarin komt naar voren 'aardig zijn voor anderen'. En ook aardig zijn voor anderen, betekent aardig zijn voor jezelf! Geweldig, dit maakt me zo blij. Het voelt goed. Ik vind het nog steeds heel bijzonder hoe deze projecten zich vanzelf bij me aandienen! En daar komt dan een van de suggesties van Michaëla in terug (reactie op mijn post 'Sportvasten de nieuwe hit, dag 8'. 10 dagen iemand die je niet mag een compliment geven. Want dat gaat er zeker in terugkomen! Ik heb vanochtend toen ik van het strand kwam al direct de complimenten uitgedeeld aan mijn kinderen en lief. Dat voelt al zo verrijkend! Zo warm en zo stralend. Je ziet ze ook genieten en dat alleen al is meer waard dan wat dan ook!

woensdag 5 mei 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 19 en 20 in mindfulness

Ik heb mezelf en jullie twee dagen laten zitten. Ik had vele goede voornemens en een gehele planning uitgewerkt. Maar ik heb er weinig aan gedaan. Ik heb één ochtend yoga-oefeningen met ademhalingsmeditatie na afloop gedaan. Al met al was ik zo'n 45 minuten bezig. En ik vond het een hele opgaaf. Nu moet ik zeggen dat yoga me niet vreemd is. Ik beoefen al zo'n twee jaar poweryoga. Dan is de yoga in dit programma wel erg basic. Je armen boven je hoofd houden en dan te horen krijgen op de track dat als de inspanning te zwaar is, je je armen weer mag laten zakken, irriteert me. Oftewel, deze track past niet bij me. En dat slaat me dan lam. Ik vind die oefening niet leuk en dan stop ik. Ik denk niet, laat ik gewoon drie keer de zonnegroet doen. Of een andere yoga-oefening. Ik weet er natuurlijk meer dan genoeg. Ik realiseer me zelfs nu dat ik een yogaboek bij me heb. 'Hoe yoga je leven kan veranderen' van Johan Noorloos. Hij was mijn leraar op een van mijn yogaretreats op Ibiza. Heerlijke week was dat en tevens mijn introductie met yoga.

Dat is een van mijn bevindingen, lamgeslagen worden omdat een oefening niet past. Terwijl ik vele alternatieven voor handen heb. Jammer, maar ik ben blij dat ik dit kan constateren.

Een ander onderdeel van deze dagen is drie minuten ademruimte. Dat is een oefening die ik zeker aan kan raden! Ik wil hier eerst nog meer over lezen voordat ik precies kan vertellen hoe en wat. Dus hou mijn blog de komende dagen in de gaten.

Ik wil iets anders met jullie delen. Ik hou ervan tijdschriften te lezen en gisteren viel mijn oog in Mind magazine op een artikel over hoe je leeft als je weet dat je binnenkort doodgaat. Vier mensen vertellen hoe ze de laatste dagen van hun leven willen slijten. Nu is het natuurlijk al moeilijk om het verhaal van mensen te lezen die weten dat ze doodgaan. Je wilt zelf eigenlijk niet met het eindige van het leven worden geconfronteerd. De realiteit is alleen zo, dat we allemaal doodgaan. Het leven is werkelijk eindig, stopt. Zie ook mijn boek Ik moet je achterlaten. Als je weet dat je doodgaat, ga je ook zo tegen het leven aan kijken. Dan wil je er nog alles uithalen wat erin zit. En wat lees je dan? Wat willen deze mensen? Genieten van de kleine dingen in het leven. Niks verre reizen maken. Niks avontuur opzoeken. Niks zoeken. Nee gewoon vinden. Het geluk vinden in de glimlach van hun kind, in het gesprek met een broer, in de warmte van een partner. Deze mensen zijn niet bang voor de dood. Ze genieten van het leven.

En daar vind je mindfulness helemaal in terug. Als je de dood in de ogen kijkt, kun je niet anders dan mindful leven. Dat gaat vanzelf. Hoe werkt het dan bij ons mensen dat als we de dood niet in de ogen kijken, we ons leven enigszins aan ons voorbij laten gaan? We rennen, vliegen, werken, werken, werken. En dan vergeten we te genieten van die kleine dingen. Dat is jammer, echt jammer. Ik voel me gezegend dat ik twee kinderen heb. Ze zijn van nature mindfuller dan volwassenen. Ze genieten van kleine dingen. Zo enthousiast als ze zijn over een konijntje in de tuin, of een lieveheersbeestje. Madeliefjes rijgen of schelpen zoeken. Kuilen en rivieren graven of kastelen bouwen.

De vogels tsjilpen
de herten grazen
de konijnen huppelen
de meeuwen zweven

adem in
adem uit
ervaar
geniet

het leven
is zo
eenvoudig
en simpel


zondag 2 mei 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 18 in mindfulness

De afgelopen dagen liep ik vooral tegen mezelf aan. Ik kan niet goed omgaan met en reageren op negatieve ervaringen/emoties/gedachten. Ik mag ze van mezelf niet hebben. En wat zit het leven toch mooi in elkaar, dat blijft me verbazen. Zoals jullie weten, gebruik ik het boek 'Mindfulness en bevrijding van depressie'. Dat boek heb ik weer ter hand genomen, na een paar dagen het boek en de daarin beschreven oefeningen genegeerd te hebben. En wat schetst mijn verbazing, ik loop tegen een 'probleem' aan, dat wordt behandeld als een van de zaken die je met mindfulness kunt oplossen!

Ik heb last van 'ervarend vermijden' oftewel ik ontloop negatieve gevoelens en emoties. Ik vind die onprettig en dus wil ik ze niet. Ik doe er dan alles aan om ze niet te voelen, waaronder ze wegdrukken. Bovendien ben ik dab ook nog eens boos op mezelf. En ik heb het gevoel dan dat ik faal. In mijn hoofd is mindfulness je positief voelen. Het mechanisme om die vervelende gevoelens te ontlopen, bewust en onbewust, is ervarend vermijden. Als je daar erg bedreven in bent, sluit je je op een gegeven moment af voor alle gevoelens, zowel negatief als positief. Je zult je negatieve gevoelens dus ook moeten verwelkomen en omarmen om uit dit proces te stappen.

Blijkbaar is er bij mij door dit project al iets in gang gezet. Ik ervaar die negatieve gevoelens, ik merk ze op, ik wil ze alleen niet en ik kan er niet mee omgaan. Dat is logisch, want ik ben een ster in ervarend vermijden, ik heb dus nooit geleerd ermee om te gaan. En ik heb niet geleerd ze te mogen voelen, dus ik weet helemaal niet hoe ik ermee moet dealen. En daar komt het boek van pas. De oefeningen die ik toch een beetje heb ontweken, zijn bedoeld om weer te voelen. En om elk gevoel te omarmen, mild te ontvangen, zonder te oordelen. Elk gevoel mag er zijn en je hoeft er ook niet bang van te zijn!

Ik hoop dat ik jullie enigszins mijn enthousiasme duidelijk kan maken. Door dit project te doen, loop ik tegen een probleem bij mezelf aan, dat precies past in dit project omdat het juist dat soort problemen aanpakt! Het is alsof het project zichzelf al bewijst. Nu moet ik natuurlijk nog afwachten of de oefeningen inderdaad helpen om negatieve gevoelens te aanvaarden en niet te veroordelen.

Toch prijs ik me een gelukkig mens. Natuurlijk hebben we ook, zoals gisteren iemand reageerde, negatieve gevoelens nodig om positieve gevoelens te kunnen ervaren. Waar zouden we zijn zonder de twee kanten van de medaille? In mijn boek over rouwverwerking Ik moet je achterlaten schrijf ik 'Ga je de berg niet af, dan kom je niet in het dal en kun je ook niet de berg weer op!' Dat komt op hetzelfde neer. De zonzijde bestaat niet zonder de schaduwzijde. Hoe kan iets mooi zijn als er geen dingen lelijk zijn? Ik heb er alleen moeite mee. Op de een of andere manier mag ik geen negatieve gevoelens hebben. Terwijl ik dit schrijf, gaat er een soort van opluchtende golf door mijn lichaam. Ik voel dat ik bij mijn kern kom. Ik voel dat hier veel voor mij in verscholen ligt. Ik voel dat het bij mij hier wel eens om zou kunnen draaien!

Aangezien ik het boek niet volgens de letter heb gevolgd, heb ik voor de volgende 12 dagen een aangepast programma gemaakt met de oefeningen uit het boek. Ik ga morgen de bodyscan, strekken, ademhalen, lichaam en ademruimte doen. En dan ook nog een prettige gebeurtenis opschrijven. Voor vandaag waren dat de herten in de tuin. Ik zit in een huisje aan de duinen en er liepen drie jonge mannetjesherten in de tuin tegen het duin te grazen. Een mooi moment waar we met z'n allen van hebben genoten, in het hier-en-nu. Heel fijn waar ik me zelfs weer ontspannen over voel nu ik erover schrijf. Ik voel me ook verbonden met mijn kinderen waarmee ik dit moment deelde.

De zon schijnt
altijd
Ook al zien we
de schaduw

Ook al zit
hij achter de
wolken

Ook al voelen
we hem nu
niet

De zon schijnt
altijd
en warmt ons

zaterdag 1 mei 2010

In 30 dagen naar vrijheid en geluk, dag 17 in mindfulness

Zo wat een andere dag weer. Dag 16 was niet erg geslaagd, zoals jullie gisteren konden lezen. Jullie hebben wel gereageerd, dank daarvoor. Ik heb tips en overwegingen gekregen. Zo kan ik concluderen dat ik weer in de mij zo bekende valkuil ben gestapt. Ik ben streng voor mezelf. En ik oordeel over mezelf. Ik vind het niet leuk dat ik negatieve gevoelens heb. Gisteren was voor mij een gevecht, een worsteling en dan toch vooral met mezelf.

Zoals Francis (naamgenoot) gisteren terecht tegen me zei, het oordeel over je emoties kost je meer energie dan de emoties zelf. Helemaal waar. Wat heb ik het mezelf toch moeilijk gemaakt. En dan Ingrid die zegt dat ik mijn verwachtingen misschien ook wel wat te hoog had gespannen. Ja ik wilde er per se een leuke en gezellige dag van maken. Dat kun je niet van tevoren afdwingen. Erik die me zegt dat je flexibel genoeg moet kunnen zijn om te kunnen improviseren. Dat is me gisteren inderdaad niet gelukt. Ik was die dag heel star. Ik vond het niet leuk, punt. Oh oh wat maak ik het mezelf moeilijk met die starheid. Maar dat is niet erg. Zowel Francis als Ingrid als Erik wijzen me erop dat je soms bepaalde gevoelens nu eenmaal hebt. Dat is dan zo. Daar hoef je niet over te gaan oordelen!

Wat ik ook mooi vind om te lezen van Erik is dat de perfecte dag iets is als de perfecte voetbalwedstrijd, die is er zelden tot nooit. En dat is ook zo. De dag hoeft niet perfect te zijn om toch te kunnen genieten. En ook gisteren, in de door mij afgeserveerde dag, heb ik mooie momenten gekend. Daar werd ik helemaal terecht op gewezen door Erik. Fijn is dat, ook omdat ik nu terugkijkend de dag toch positiever zie. Wat een eyeopener! Bovendien kun je wel stellen dat ik heel wat heb geleerd door gisteren.

Ingrid vroeg me nog of ik geraakt word door oude pijn. Dat dat zo is, staat buiten kijf. Wat die oude pijn is? Dat weet ik nog niet. Maar ik ben zo intens verdrietig geweest over het feit dat mijn lief is uitgegaan en ik thuis zat, dat het niet anders kan dan dat er oude pijn in het spel is. Dat leert me ook weer iets, die pijn is er, die mag er zijn, die mag ik voelen en die zal me verder brengen. Ik zal op een punt komen dat die pijn duidelijk wordt en weg kan gaan.

En dan jongens, vandaag. De dag begon weer niet goed. ik was nog verdrietig van gisteren, heb vreselijk gehuild. Maar ik ben er vandaag niet in blijven hangen. En ik heb net zo'n ongelooflijk mindfulness-moment gehad, heerlijk, verukkelijk, geweldig! Op het strand, vrijwel verlaten, langs de waterlijn slenteren, twee kinderen die geheel opgaan in het graven van rivierenstelsels, de zon die achter de wolken doorpiept en mijn hoofd leeg. Geheel in het moment, opgaand in de natuur (denk aan Deepak Chopra). Het is weer niet goed in woorden te vatten, dat lege, uitgestrekte, oneindige gevoel. De natuur is zo schoon van zichzelf, zo ongekend, zo ongerept. En ik heb vandaag juist zo intens kunnen genieten van mijn zoon. Dezelfde zoon die me het gisteren moeilijk maakte. Vandaag aan het strand is hij in zijn element, dat is prachtig om te zien. En dan weet ik weer dat hij op zijn moeder lijkt. Ook ik vind het vaak snel herrie en te veel indrukken. En ook ik vind de wijdsheid en openheid van de zee zo heerlijk.

Nog een leuke tip die ik kreeg van Iris. Lak bijvoorbeeld 1 nagel en elke keer als je oog daarop valt, word je weer herinnerd aan dat waar je je vandaag voor in wilde spannen.

Wat heb ik geleerd? Niet oordelen, ook niet over mezelf. Flexibel zijn en improviseren. Go with the flow, vrij vertaald. Gun jezelf alle emoties - goed en slecht. En geef jezelf een geheugensteuntje om eraan te denken waar je op dat moment aan wilt denken. Uiteraard zijn tips/ervaringen nog welkom! Maar ik ben dankbaar voor deze virtuele steun!